Poznaj Emmę, przejrzyj się w lustrze [VIDEO] [FELIETON]

Ostatnio żyjemy w strachu. Ale jak się nie bać przyszłości, skoro niedawno na świat przyszła Emma? To uśmiechnięta kobieta, od razu czterdziestoletnia. Można powiedzieć, że jest w kwiecie wieku. Szkopuł jednak w tym, że ma pewien szkopuł. Nie jest prawdziwa, ale chce pokazać prawdę o kobiecie pracującej. O takiej, która żadnej pracy się nie boi. A prawda kole w oczy. Emma od 20 lat pracuje w biurze. Ma garb na plecach, ziemistą skórkę, wypryski, spuchnięte kostki i przekrwione oczy. Dlatego przecieram oczy ze zdziwienia: wpadła jak śliwka w kompot.

Emma musi być bardzo oddana swojemu szefowi. Bo gdy tak na nią patrzę, mam wrażenie, że poza pracą niewiele robi. Może nie ma siły? Może nie ma czasu? A może jest jej wszystko jedno. Zasiedziała się w pracy i boi się wyjść z tej strefy komfortu. Może nawet myślała, że popracuje tu rok albo chociaż do Bożego Narodzenia, ale jakoś nie wyszło. Może szef jej obiecał, że po nowym roku dostanie jakiś gratis. A z drugiej strony tyle słyszy się o nieuczciwych pracodawcach… Emma niestety nie wygląd najlepiej. I czy zdoła dziś zmienić pracę? Pech, bo mamy takie czasy, że najlepiej zamiast makijażu nałożyć na siebie filtr z Instagrama. Tylko że Emma nie wygląda na gwiazdę mediów społecznościowych.

PRZECZYTAJ KONIECZNIE:

Cukier krzepi. A może wnerwia? [FELIETON]

Ale Emma mimo wszystko została gwiazdą. I to nie przypadkiem. Wymyślił ją futurolog i behawioralista William Higham, a rozreklamowała firma Fellowes. Ale zanim naukowiec ją stworzył, rozmawiał aż z trzema tysiącami pracowników biurowych. Zrobił kwestionariusz i pytał, co naprawdę boli ich pracy. No i wyszło, co wyszło. Biedna Emma wzięła na siebie wszystkie bolączki, które nawarstwiały się przez 20 lat. I swoim wyglądem ma straszyć wszystkich, którzy siedzą za biurkiem. Bije wręcz na alarm. Tylko jak się nie dać, skoro szef nie widzi problemu?

Średnio spędzamy przed biurkiem 6 godzin. Aż 90 proc. badanych uważa, że to za długo. Nawet 98 proc. boi się, że z tego powodu ucierpi ich zdrowie. Ale co z tego, skoro trzeba zrobić robotę? Pracodawcy też powinni się bać, bo na złym zdrowiu pracowników tracą pieniądze. Na przykład w Polsce roczny koszt utraconej produktywności na skutek zwolnień chorobowych wynosi ok. 83 mld zł.

I w tym miejscu chcę zadać Emmie pytanie: ile razy w ciągu 20 lat była na zwolnieniu lekarskim? Pewnie myślała, że głupio chorować. A jej szefa dopytam: czy w ogóle wziął pod uwagę, że warunki, jakie jej zapewnia, są w porządku?

William Higham podkreśla, że większość biur jest z tym na bakier. Że pracownicy siedzą na byle jakich krzesłach i przy byle jakich biurkach. Często pracują bez przerw albo z drugim śniadaniem na blacie przed komputerem. Bez ruchu. A sport to zdrowie. W sumie to najlepiej mają ci, którzy wychodzą w czasie pracy na papierosa. Choć palenie szkodzi zdrowiu, to jednak mogłoby trochę pomóc Emmie. Paradoks, prawda?

Emma niestety przez lata nie miała dobrego krzesła. Gdy przeszła na zdalną, pracowała na kanapie. Ba, dlatego ma żylaki z powodu osłabionego przepływu krwi. Cierpi też na otyłość brzuszną — właśnie dlatego, że za dużo siedzi. Pryszcze i zaczerwienienia skóry to natomiast wynik stresu. A za przekrwione oczy winne jest suche powietrze w biurze. W ogóle jest ono kiepskiej jakości — powoduje też, że Emma ma nadmierne owłosienie w nosie i w uszach. Kto wie, może ma też depresję, ale ona aż tak nie rzuca się w oczy.

Emmo, dlatego szukaj innej pracy. Tylko kogo w takim stanie do siebie przekonasz? Latami doświadczenia w branży?

Ciekawa jestem, jak William Higham przedstawiłby kobietę pracującą w supermarkecie. Z bólem krzyża, z workami pod oczami? A jak matkę Polkę?