Przede mną salsa na kubańskiej plaży

Kim jest Natalia Ławrynowicz?
Giżycczanką, pasjonatką podróży, 28-letnią kobietą, która szuka swojej drogi, która jest bardzo ciekawa świata i która napisała książkę "Kulisy Au Pair. Moja historia." Przed podróżą, którą opisuje w swojej książce przepracowałam kilka lat w zawodzie jako oligofrenopedagog w Specjalnym Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Giżycku. W pewnym momencie uznałam, że muszę coś zmienić w swoim życiu. Musze poszukać wewnętrznego głosu. Drogę do odnalezienia swojego miejsca oraz spełnienia marzeń rozpoczęłam od podróży do USA. Przystąpiłam do programu Au Pair.

Dzięki temu poznała Pani ciekawą rodzinę, spotkała wyjątkowych ludzi, zwiedziła wiele miejsc, przeżyła niezwykłe przygody i doświadczyła wielu nowych emocji. Dla kogo jest ta książka?
– Książka jest dla każdego, kto jest zainteresowany programem Au Pair oraz dla tych, których on nie interesuje, ale są pasjonatami podróży. Jest dla wszystkich głodnych amerykańskich przygód i historii oraz dla tych, którzy poszukują impulsu, żeby zmienić coś w życiu – może zainspiruje ich do tego moja historia.

Jak wyglądała opieka nad dziećmi? Trudno zajmować się dziećmi wychowywanymi w innej kulturze, obyczajach?
Nie jest łatwo. Przede wszystkim dlatego, że jest tam inny system wychowania, zwyczaje, kultura. Chociaż udało mi się przemycić część zasad, które znałam z mojego domu, to w większości musiałam dopasować się do tego, czego ode mnie oczekiwano. Wielokrotnie oczekiwania te były sprzeczne z moimi poglądami, a ja pomimo wszystko musiałam je respektować. Zdarzało się również i tak, że to ja zaczerpnęłam jakiś zwyczaj czy sposób postępowania, którego wcześniej nie znałam a który myślę, że w przyszłości wprowadzę do swojego domu. Finalnie wszystko się udało z niemal każdej ze stron.

Dzieci chciały uczyć się języka polskiego?
Tak. Moim zadaniem była opieka nad dziećmi w wieku trzy oraz sześć lat i uczenie ich języka polskiego.

O jakich historiach jest książka?
Przed wyjazdem poznałam wiele historii uczestników programu, niestety większość z negatywnym zakończeniem. Miałam poczucie, że ciężko mi znaleźć pigułkę informacji, pomijając te z agencji, które nie należą do obiektywnych. Chciałam więc opisać swoje doświadczenia. Pomysł na książkę powstał przed moim wylotem chociaż jeszcze wtedy nie wiedziałam, czy będę miała cokolwiek do powiedzenia i opisania. Książkę tworzyłam będąc w Stanach w formie pamiętnika. Po powrocie swoje wspomnienia utrwaliłam w komputerze i tak powstała książka „Kulisy Au Pair. Moja historia.” Podróżom i swoim przygodom poświęciłam osobny rozdział, dla tych, którzy nie interesują się specjalnie samym programem Au Pair. Dużo podróżowałam z rodziną, weekendowo czy podczas urlopu. Wiele miejsc opisanych w książce zwiedziłam podczas krótkich wyjazdów, tzw. weekendówek.

Co poradzi Pani innym młodym osobom, które zechcą poszukiwać siebie, własnej drogi za granicą?
Trzeba być odważnym i marzyć! Nie odkładać tych marzeń na później, ponieważ mogą się nieoczekiwanie przeterminować. Albo też w przyszłości może nie być miejsca na ich realizację. Bierzmy, co dają, a po resztę sięgajmy wyżej lub niżej, w zależności od naszej wysokości. Kiedy, jak nie teraz? :)

Co przed Panią?
Podróże do nowych miejsc i tych już znanych i ulubionych. Przede mną jeszcze wiele do odkrycia. Nie udało mi się zatańczyć salsy na kubańskiej plaży z cygarem w zębach. Nie rezygnuję z tych marzeń. Jeszcze się tam wybiorę. Chcę robić to, co daje mi szczęście.
Renata Szczepanik