Pamięci Jadwigi Markiewicz…

Pani Jadwiga Markiewicz urodziła się w Turmoncie, w województwie wileńskim. W roku 1945 wraz z rodzicami przyjechała do Lidzbarka Warmińskiego, gdzie ukończyła szkołę podstawową i Liceum Ogólnokształcące. Naukę kontynuowała w Studium Nauczycielskim, a później w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie, gdzie otrzymała tytuł magistra filologii polskiej. Swoją pracę w murach „Jedynki” rozpoczęła 1 września 1960 roku, skąd odeszła na emeryturę 31 sierpnia 1991 roku. W czasie swojej długoletniej pracy za szczególne osiągnięcia wielokrotnie zdobywała nagrody, w tym Dyrektora Szkoły, Nagrodę Kuratora Oświaty i Wychowania (1981), Nagrodę Specjalną Inspektora Oświaty i Wychowania (1982) oraz Ministra Oświaty i Wychowania, otrzymała również Złotą Odznakę Zasłużonych dla Warmii i Mazur, Złoty Krzyż Zasługi.

Wspomnienie
„Nie jest sprawą małej wagi uczynić jasnym to, co z racji swych właściwości pozostaje zasłonięte grubą mgłą niewiedzy” powiedział drzewiej patron naszej szkoły Mikołaj Kopernik, a Ty Jadwigo w czasie swojej pracy właśnie rozjaśniałaś umysły wielu pokoleń uczniów. Ze swoją śpiewną, wileńską mową roztaczałaś przed swoimi wychowankami jasną aurę spokoju i zrozumienia, okazałaś wielki takt pedagogiczny, gdy wkraczali w świat poznawania tajników wiedzy polonistycznej. Uczyłaś ich kochać prozę i poezję, dzieła wybitne i mniej znane, pokazałaś jak zaczytać się w poezji, a jak rozwikłać tajemnice i czerpać radość z poznania dzieł prozatorskich. Wbijałaś do głów te wszystkie rzeczowniki, czasowniki i inne gramatyczne łamańce, Wpajałaś zamiłowanie do ojczystego języka, Byłaś duszą braci uczniowskiej i nauczycielskiej. Zawsze wymagałaś od uczniów wiele, potrafiłaś docenić i rozwijać ich zainteresowania i uzdolnienia, a tych mniej utalentowanych wspomagałaś swoim zrozumieniem i życzliwością. Byłaś nie tylko autorytetem, ale i przyjacielem.
Twoja praca nie skończyła się wraz z przejściem na emeryturę, pracowałaś jeszcze jako polonistka w Szkole Podstawowej nr 4, potem nauczałaś religii, odkrywałaś talenty zaszczycając swoją osobą składy komisji recytatorskich. Zawsze szanowałaś piękno polszczyzny, a praca była dla Ciebie misją i powołaniem.
Żegnamy Cię dziś z wielkim żalem łącząc się w bólu z rodziną!

“Odeszłaś cicho, bez słów pożegnania.
Tak jakbyś nie chciała, swym odejściem smucić…
tak jakbyś wierzyła w godzinę rozstania,
że masz niebawem z dobrą wieścią wrócić.”
J. Twardowski

Dyrekcja, Rada Pedagogiczna i Pracownicy Szkoły Podstawowej nr 1 w Lidzbarku Warmińskim.

Fot.
Jadwiga Markiewicz była wieloletnią nauczycielką języka polskiego
Fot. archiwum szkoły