Nowy sposób na bliskość

— Chciałabym z panem porozmawiać o... No właśnie. Digiseksualizmie, jak czytamy w różnych tekstach, czy digiseksualności?
— Zachęcam do mówienia „digiseksualność”, końcówki „-izm” zarezerwowane są dla zaburzeń i mają charakter stygmatyzujący.

— Rozmawiamy zatem o digiseksualności. Czym ona jest? Czy to faktycznie nowa orientacja seksualna?
— Digiseksualność jest preferencją seksualną ku robotom i bytom wirtualnym (cyfrowym), nie orientacją seksualną. Seksualność człowieka posiada pięć warstw, spośród których orientacja seksualna i preferencje seksualne są odrębnymi zbiorami. Tożsamość płciowa i orientacja seksualna (następujące po sobie) są najbardziej rdzennymi warstwami, w przeważającej większości pochodzącymi z biologicznej konstytucji osoby. Preferencje seksualne poprzedzają rolę płciową i realizację seksualną, które są już w większej mierze zdeterminowane kulturowo. Gdyby nie powstały roboty i możliwości do uprawiania cyberseksu, ludzie nie mieliby takich pragnień. O ile orientację określa tożsamość płciowa, w kierunku której jest odczuwany pociąg seksualny (wyróżnia się równorzędne orientacje: aseksualną, biseksualną, heteroseksualną, homoseksualną i panseksualną), to preferencja seksualna dotyczy konkretnych potrzeb w drodze ku satysfakcji seksualnej. Osoba może zatem preferować seks z wysokimi brunetami lub niskimi blondynkami o krągłych kształtach i jest to jej indywidualna preferencja. Tak samo może preferować kontakt z robotami czy bytami wirtualnymi — wtedy mówimy właśnie o digiseksualności.