Piękna kariera i piękny wiek

Harcerz, lekkoatleta, kierowca rajdowy, żeglarz, biznesmen – we wszystkich życiowych rolach odnosił sukcesy i do dziś pozostaje aktywny w sporcie i firmie, którą stworzył od podstaw.
Urodził się 27 stycznia 1930 roku w Dąbrowie Górniczej, która dzisiaj, niestety, bardziej niż z miejscem narodzin mistrza kierownicy kojarzy się z głośnymi wydarzeniami w miejscowej parafii
Jego szkolną edukację już po trzech latach przerwała wojna. Przez lata niemieckiej okupacji uczył się głównie w domu. Po zakończeniu działań wojennych kontynuował naukę i ukończył studia ekonomiczne w Akademii Handlowej w Krakowie.
Jako nastolatek miał dwie pasje – sport i harcerstwo. Jak wspominał po latach, miało to ogromny wpływ na jego życie. Szybko awansował w harcerskiej hierarchii i stanął na czele "sportowej drużyny".

Od dziecka pasjonował się również motoryzacją. W 1952 roku wystartował w zimowym rajdzie Ojców – Kraków z ówczesną koleżanką z liceum, a wkrótce żoną – Ewą, jako pilotem i niespodziewanie wygrał z doświadczonym i utytułowanym rywalami.
"Ta przygoda w trudnych warunkach drogowych zafascynowała mnie. Drogi nie były wówczas odśnieżane, napotkaliśmy więc praktycznie arktyczne warunki... I praktycznie od tego momentu zainteresowałem się sportem samochodowym. Stał się on dla mnie dyscypliną numer jeden" – napisał w książce "Moje rajdy".
To zaważyło na jego dalszych losach. Karierę oszczepnika przerwała kontuzja barku, a z lekkoatletyką pożegnał się ostatecznie w 1953 roku, kiedy podczas zjazdu z Kasprowego Wierchu doznał skomplikowanego złamania nogi.
- Nie byłem narciarzem dobrym, ale niestety bardzo odważnym, jeżdżącym szybko... – skomentował po latach wypadek na trasie FIS-2. Groziła mu nawet amputacja, ale po blisko roku leczenia, jeszcze z częściowo zagipsowaną nogą, wystartował w samochodowym wyścigu ulicznym w Bielsku.
Ten występ omal nie stał się ostatnim. W końcówce Zasada objął prowadzenie w wyścigu. "Szczęśliwy z uzyskanego prowadzenia i w ferworze walki za szybko wszedłem w zakręt. Tam mnie podbiło na rynsztoku. Samochód wyskoczył w powietrze, a było to auto dwuosobowe, otwarte. Na wysokości 3-4 metrów samochód odbił się od kamienicy, przekoziołkował i wiem tylko tyle, że stanął do góry kołami na masce, a ja ocknąłem się obok... " - wspominał.
Poświęcił się całkowicie nowej pasji sportowej i już na początku lat 60. nie miał sobie równych w kraju.

Po kilku międzynarodowych sukcesach został fabrycznym kierowcą tej marki, co rozpoczęło erę największych sukcesów. W 1966 roku Zasada został rajdowym mistrzem Europy, co w owych czasach równoznaczne było z tytułem najlepszego kierowcy świata. Wyczyn ten powtórzył jeszcze dwukrotnie – w 1967 i 1971 roku.
W dorobku ma także m.in. trzy srebrne medale mistrzostw Europy kierowców (1968, 1969, 1972). Zwyciężył w 148 rajdach. 11 razy stawał na najwyższym podium mistrzostw Polski. Uczestniczył w największych imprezach na świecie: Londyn - Sydney, Londyn - Meksyk, Vuelta del America del Sur, Gran Premio Argentina, Safari, Monte Carlo, Acropolis. Był kierowcą fabrycznym takich marek jak Steyr Puch (3 lata), Porsche (5), BMW (2) i Mercedes Benz (3).

Za jedno z najciężej wywalczonych zwycięstw uważa wygraną w rajdzie Gran Premio de Argentina w 1967 roku.

"Miał długość ponad czterech tysięcy kilometrów... To był niezwykle trudny wyścig. Etapy liczyły powyżej 800 kilometrów. W tym czasie był to najbardziej prestiżowy rajd–wyścig na świecie. Radość bardzo licznej miejscowej Polonii i duma z naszego niewyobrażalnego sukcesu była ogromna. Moim pilotem był doskonały mechanik i mistrz Polski Jerzy Dobrzański. A opiekę nad nami przejął pięciokrotny mistrz świata Formuły 1 Argentyńczyk Manuel Fangio. Automobilizm i piłkę nożną mieszkańcy tego kraju kochają nad życie – przyznał po latach w rozmowie z PAP.

Rajdowa kariera Zasady trwała 30 lat i miał ją zakończyć udział w maratońskim rajdzie Vuelta del America del Sur prowadzącym w 1978 roku po trasie długości 30 tys. kilometrów wokół całego kontynentu. Jadąc Mercedesem, z pilotem Andrzejem Zembrzuskim, ukończył rywalizację na drugim miejscu.
Po latach w rajdowej przygodzie Zasada dopisał jeszcze jeden rozdział. W 1997, w wieku 67 lat, wystartował z żoną Ewą jako pilotem w... rundzie samochodowych mistrzostw świata - Rajdzie Safari w Kenii. W otoczonej legendą imprezie polska załoga, jadąca samochodem Mitsubishi EVO, zajęła 12. miejsce w klasyfikacji generalnej i drugie w klasie N.
W listopadzie 2019 roku Sobiesław i Ewa Zasadowie kolejny raz zwyciężyli w tradycyjnym podkrakowskim Rajdzie Żubrów...

Z kolei w 2023 roku odbył podróż Fiatem 126p z Bielska-Białej do Monte Carlo jako uczestnik Wielkiej Wyprawy Maluchów z okazji 50-lecia wyprodukowania w Polsce pierwszego Małego Fiata.
Drugą obok sportu samochodowego wielką pasją utytułowanego rajdowca stało się po latach żeglarstwo. Jak przystało na sportowca i tu sięgnął po sukcesy. Dwukrotnie, w latach 2001 i 2003, Zasada wygrał regaty żeglarskie Palma de Mallorca – Cabrera. W 2005 roku wystartował w transatlantyckich regatach żeglarskich ARC 2005 Wyspy Kanaryjskie – Małe Antyle i jako pierwszy osiągnął metę w Santa Lucia w klasie katamaranów. Osiągnięcia te zostały docenione przez żeglarskie środowisko. W 2006 roku został laureatem nagrody honorowej "Rejs Roku" – najwyższego polskiego wyróżnienia żeglarskiego.
Mistrz kierownicy okazał się równie utalentowanym biznesmenem. W 1977 założył w Krakowie działającą do dziś firmę polonijną Alpha produkującą głównie zamki błyskawiczne, obecnie zajmującą się również przetwórstwem tworzyw sztucznych. W latach 1981-86 był konsultantem w pionie rozwoju firmy Porsche, a od 1990 współpracuje z przedsiębiorstwem Mercedes-Benz (do 1996 był generalnym przedstawicielem koncernu w Polsce). Przez lata rozwijał konsekwentnie działalność, stając w efekcie na czele wielkiego konsorcjum i awansując do czołówki najzamożniejszych polskich przedsiębiorców. Do dziś pełni funkcję przewodniczącego Rady Nadzorczej Sobiesław Zasada SA.
Za wybitne osiągnięcia w sporcie, działalności gospodarczej i społecznej odznaczony Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem Oficerskim i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski z Gwiazdą. Laureat licznych nagród m.in. Nagrody Kisiela jako "Pionier Polskiej Przedsiębiorczości", "Kalos Kagathos" Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz "Laurów Magellana" Akademii Ekonomicznej w Krakowie.
Wyróżniony tytułem Superchampiona w plebiscycie "Przeglądu Sportowego", Nagrodą Fair Play Polskiego Komitetu Olimpijskiego, tablicą z jego nazwiskiem w Alei Gwiazd Sportu w Cetniewie, tytułem najlepszego sportowca 50-lecia Polskiego Związku Motorowego.

W 2012 roku wybudował ośrodek doskonalenia techniki jazdy (samochody osobowe – ciężarowe – autobusy – motocykle i gokarty). Jest prezesem honorowym Polskiego Stowarzyszenia Motorowego Doskonalenia Techniki i Bezpieczeństwa Jazdy.
PAP