W muzeum poznali świąteczne tradycje

W pierwszej części lekcji muzealnej poznali dawne obrzędy i zwyczaje ludowe w czasie Wielkiego Tygodnia i Wielkanocy w regionie Mazur i Suwalszczyzny. Dowiedzieli się m.in. o prastarym obrządku palenia najstarszego krzyża we wsi, wierzono bowiem, że jego popiół zapobiegnie wielu chorobom przez cały rok. Również o tym, że tego dnia chłopcy biegali po wsi z drewnianymi klekotkami oznajmiając dzień żałoby, a mieszkańcy wsi biczowali łydki gałązkami tarniny, co odnosiło się do bożych ran Chrystusa. Poznali też wiele wielkanocnych zabaw jak: „kaczanie” jajek, wybitki, chodzenie z kołatkami "po kołaczach".

Kolejnym poznanym zwyczajem wielkopiątkowym (bądź według innych źródeł kultywowanym w Wielką Sobotę) było święcenie w kościele wody i ognia. Uczniom trudno było sobie wyobrazić, że aż do 1945 r. nie znano na Warmii i Mazurach zwyczaju święcenia potraw. Natomiast najbardziej wielorakie znaczenie w kulturze ludowej miały pisanki, których skorupki zarówno na Suwalszczyźnie jak i Kurpiach miały znaczenie magiczne, chroniły dom i zagrodę przed szkodnikami. Dlatego kolejnym punktem wizyty w muzeum było własnoręczne wykonanie pisanki metodą tradycyjną, czyli woskiem (technika batikowa). Ponoć przechowywane w domach pisanki lub ich skorupki miały zabezpieczyć rodzinie powodzenie przez cały rok. Wobec tego każdy starał się, by jego pisanka była najpiękniej ozdobiona, staranna i oryginalna.

Ogromne wrażenie wywarło na uczestnikach wycieczki zwiedzanie wystawy archeologicznej, ukazującej odległą historię Suwalszczyzny i wschodnich Mazur od schyłku epoki lodowej do upadku Jaćwingów.