Studenci mechatroniki tchnęli w lalkę życie

Adam Masyk, Jakub Krajewski, Szymon Dunajski i Wojciech Dubis z IV roku mechatroniki oraz Bartosz Pszczółkowski, ich o rok młodszy kolega z tego samego kierunku, zajęli trzecie miejsce w międzynarodowym konkursie projektów automatycznych w niemieckim Bad Pyrmont. Grupa studentów, którymi opiekował się dr Michał Śmieja, zaprojektowała sterowaną automatycznie lalkę teatralną i na finałowej gali w Niemczech stanęła do rywalizacji z 33 projektami z kilkunastu państw świata.

Wszystko zaczęło się w maju. Najpierw był pomysł. — Zawsze miałem słabość do marionetek, ale niczego chłopakom nie narzucałem — mówi dr inż. Michał Śmieja. — Zainspirowała nas wizyta w teatrze lalek.
Studenci postanowili stworzyć lalkę teatralną sterowaną automatycznie — coś, czego przed nimi nikt na świecie się nie podjął. Nagrali filmik, w którym zaprezentowali swoją ideę i przesłali go do organizującej konkurs niemieckiej firmy Phoenix Contact. Niemcom pomysł się spodobał – projekt, wraz z 33 innymi z całego świata (w tym także dwoma polskimi – z Warszawy i Poznania) został zakwalifikowany do konkursu, a studenci otrzymali finanse na jego realizację. Wtedy zaczęła się praca. – Pracowaliśmy naprawdę ciężko od maja do lutego – mówi Adam Masyk. – Każdy z nas poświęcał na to cały swój wolny czas. W ostatnich miesiącach prawie w ogóle nie wychodziliśmy z katedry, pracowaliśmy od rana do wieczora.

Fot. Przemysław Getka
Zainspirowała nas wizyta w teatrze lalek - mówi dr Michał Śmieja (pierwszy z lewej) - Studenci postanowili stworzyć lalkę teatralną sterowaną automatycznie.

Zaproszenie na finałową galę

Trud się opłacił. Studenci tchnęli w lalkę życie, oczywiście na tyle, na ile było to możliwe.
— Lalka może być programowana tak, by jej poszczególne ruchy układały się w sekwencje – opisuje twór swoich podopiecznych dr Śmieja. — Oczywiście, nie da się jej nauczyć poruszać w zupełnie dowolny sposób. Trzeba pamiętać, że pewne partie „mięśni” w jej przypadku nie pracują. To nie jest człowiek.
Organizator docenił starania polskich studentów i zaprosił ich na galę finałową do Bad Pyrmont, która miała miejsce na początku marca. Do Niemiec pojechało ich trzech: Adam, Jakub i Szymon. W kategorii „Recreation” projekt olsztyńskich studentów zajął trzecie miejsce. — Mieliśmy do wyboru różne nagrody: od głośników, po zegarki i komputery, jeszcze ich nam nie dosłano —– mówi Adam Masyk. — Ale najważniejsze, że dostaliśmy 3 tysiące euro na sprzęt, który umożliwił nam skonstruowanie lalki i ten sprzęt nasza katedra dostanie na własność.

Konkurs konkursem, ale czy lalka może być wykorzystana praktycznie? Czy aktorów-lalkarzy czeka bezrobocie? — Absolutnie nie! — mówi z przekonaniem dr inż. Michał Śmieja. — To z naszej strony rodzaj hołdu dla wszystkich, którzy wykonują ten trudny zawód. Technika nigdy nie zastąpi człowieka.
Adam Masyk przyznaje rację swojemu wykładowcy. — Chcemy pomóc lalkarzom – mówi student, który podstaw mechatroniki uczył się w Bartoszycach. – Te największe, najbardziej skomplikowane lalki są dość ciężkie, ważą kilka kilogramów. Operowanie nimi podczas spektaklu to spory wysiłek. Nasza konstrukcja mogłaby więc w pewnym sensie odciążyć aktorów.W tej chwili aktor może obsłużyć jedną, dwie marionetki. Przy zastosowaniu naszego projektu będzie mógł jednocześnie wykorzystać przynajmniej dwie lub trzy. Wystarczy tylko zaprogramować określone sekwencje.

Czytaj e-wydanie ">kliknij
Problem z założeniem profilu? Potrzebujesz porady, jak napisać tekst? Napisz do mnie. Pomogę: Igor Hrywna