Bariery w sporcie. Konieczna zmiana myślenia

Projekt „Sport bez barier” z programu Erasmus+ realizował powiat giżycki wspólnie z samorządami z Litwy i Łotwy oraz giżyckim stowarzyszeniem „Szansa”. Okazuje się, że jeszcze wiele obiektów sportowych potrzebuje autentycznych zmian w zakresie dostępności dla osób z niepełnosprawnością. W czasie konferencji podsumowującej projekt „Sport bez barier”, która odbyła się 16 września w COS OPO w Giżycku, przedstawione zostały raporty dostępności sportu dla osób z niepełnosprawnością na terenie Giżycka, Alytusa ( Litwa) oraz Kuldigi ( Łotwa).

- W czasie trwania projektu sprawdzona została dostępność architektoniczna dziesięciu obiektów sportowych na terenie Giżycka oraz gotowość nauczycieli wychowania fizycznego i trenerów do pracy z osobami z niepełnosprawnymi – mówi kierownik projektu Małgorzata Czopińska, dyrektor Powiatowego Zespołu Szkół i Placówek Oświatowych w Giżycku. - Rodzice osób z różnymi niepełnosprawnościami podzielili się swoimi refleksjami na temat możliwości uczestnictwa swoich dzieci w kulturze fizycznej i sporcie na terenie naszego miasta.

Podczas spotkania dyskutowano o znaczeniu sportu bez barier w lokalnym środowisku, w jaki sposób instytucje pracujące w obszarze sportu są w stanie zwiększyć udział osób z niepełnosprawnościami w kulturze fizycznej, jakich narzędzi potrzebują trenerzy oraz nauczyciele wychowania fizycznego, aby zwiększyć udział w kulturze fizycznej i sporcie osób z różnymi niepełnosprawnościami.

- Temat barier w sporcie jest niezwykle ważny – dodaje dyrektor Małgorzata Czopińska. - Dlatego wspólnie wypracowaliśmy rekomendacje dla samorządów, instytucji zajmujących się sportem oraz organizacji pozarządowych, które mogą wpłynąć na wzrost dostępności sportu dla sportowców z niepełnosprawnością na terenie naszego powiatu,a także w regionie Warmii i Mazur. Chodzi między innymi o przeanalizowanie przez jednostkę zarządzającą obiektem sportowym różnorodnych elementów wpływających na możliwość korzystania z nich przez osoby niepełnosprawne. Istotna jest nie tylko likwidacja barier architektonicznych, ale też komunikacyjnych. Niezwykle ważne jest, by stworzyć w ośrodkach sportu i rekreacji lub innych jednostkach organizacyjnych, które zajmują się sportem, sekcji sportowych w których mogłyby uczestniczyć osoby z niepełnosprawnością. Dziś z zajęć sportowych popołudniowych korzysta niewiele takich osób, ponieważ nie mają takiej możliwości. Niezbędne jest też przeszkolenie nauczycieli wychowania fizycznego i trenerów w zakresie specyfiki poszczególnych niepełnosprawności i pracy z tą grupą osób.

Rekomendacje dotyczą również organizacji kampanii informacyjnych dotyczących znaczenia kultury fizycznej dla zdrowia i funkcjonowania osoby z niepełnosprawnością, konieczności i szansie udziału w kulturze fizycznej osób z różnymi niepełnosprawnościami zgodnie z ich zainteresowaniami i możliwościami psychofizycznymi.
Renata Szczepanik