Giżycko nazwano na jego cześć. 176. rocznica śmierci Gustawa Gizewiusza.

Był obrońcą i propagatorem języka i kultury polskiej na Mazurach. Na jego cześć przemianowano w 1946 r. miasto Łuczany (Lec; niem. Lötzen) na Giżycko.

Miejsce spoczynku Gustawa Gizewiusza znajduje się w Ostródzie. .

Gustaw Gizewiusz urodził się w Piszu w częściowo zgermanizowanym polskim rodzie Giżyckich. Jego ojciec Marcin był kierownikiem miejscowej szkoły miejskiej. Sądzono także, że Gizewiusz stał się Polakiem pod wpływem żony – Żydówki - Rebeki Fürst.

Gizewiusz w 1828 r. ukończył gimnazjum w Ełku. Odbywał tam zajęcia z języka polskiego. Następnie studiował teologię ewangelicką w Królewcu, na uniwersytecie oraz w jego ramach w Seminarium Polskim.

W 1835 r. rozpoczął pracę, jako polsko-ewangelicki kaznodzieja w Ostródzie. W mieście tym został do końca swoich dni. W Ostródzie rozwinął swoją wszechstronną działalność w obronie Mazurów.

Występował przeciwko germanizacji. W 1838 r. wydał rozprawę teologiczną, wygłoszoną na synodzie w Miłomłynie – "Gedanken über Einheint, Reinheint und Freiheit der Lehre, innerhalb der Kirche und über des Eine, was In dieser Hinsicht noth ist". W 1843 r. opublikował w języku niemieckim w Lipsku pracę pt. "Die polnische Nationalität in Preußen". W 1845 r. ukazały się dwie kolejne części wspomnianego dzieła i otrzymały tytuł - "Die polnische Sprachfrage in Preußen" ("Polska kwestia językowa w Prusiech").

Gizewiusz stał przede wszystkim na stanowisku utrzymania języka polskiego w szkołach. W tym celu starał się wydawać książki w języku polskim jak podręcznik pt. "Przyjaciel młodzieży". W 1842 r. założył pierwsze polskie czasopisma dla Mazur - "Przyjaciel Ludu Łecki". W trakcie swojej pracy utrzymywał kontakty ze środowiskami patriotycznymi w innych częściach ziem polskich, a także w Czechach i na Łużycach. Kandydował również w 1848 r. do berlińskiego parlamentu, jako przedstawiciel społeczności polskiej. Jednak zmarł w dniu wyborów.

W 1841 r. spotkał się w Ostródzie z Krzysztofem Mrongowiuszem, który przekazał mu memoriał do króla pruskiego w sprawie swobód językowych dla ludności mazurskiej. W 1842 r. sam wręczył ten dokument Fryderykowi Wilhelmowi.

W wolnym czasie spisywał pieśni ludu mazurskiego, które włączono później do "Dzieł Wszystkich" autorstwa Kolberga. Wiadomo także, że do ludności mazurskiej pisał po polsku. Dostrzegł harmonię pomiędzy Pismem Świętym, a rozumem. System duchowy dzielił na światło i mrok. Głównym wyznacznikiem narodowości dla Gizewiusza był język, co potwierdził w wygłoszonej przed konsystorzem "Samoobronie".

W 1948 r. odsłonięto na cmentarzu „Polska Górka” w Ostródzie płytę nagrobną poświęconą Gizewiuszowi (z inicjatywy działacza społecznego Oskara Maczkowskiego). W tym samym miejscu w 1979 r. ustawiono pomnik, wykonany przez olsztyńskiego rzeźbiarza, Wiesława Kaczmarka. Każdego roku w rocznice urodzin i śmierci pastora przy pomniku odbywają się uroczystości obchodowe z udziałem delegacji władz samorządowych, instytucji i szkół.