Kronika Sportowa 2022: Terenowe emocje Hołowczyca

Baja Drawsko była ostatnią eliminacją Rajdowych Mistrzostw Polski Samochodów Terenowych. Tytuł już wcześniej zapewnili sobie Hołowczyc z Kurzeją (BMW X3), ale olsztyński mistrz kierownicy zapowiedział, że mimo to na poligonie w Drawsku powalczy o kolejne zwycięstwo. No i słowa dotrzymał, bowiem wygrał oba 150-kilometrowe odcinki specjalne. Tym samym był to sezon zdominowany przez „Hołka”, bowiem jego zwycięstwem zakończyło się pięć z sześciu rund zaliczanych do mistrzostw Polski, w tym rajd Baja Poland zaliczany do Pucharu Świata i Europy.

W Baja Drawsko Hołowczyc od początku narzucił wysokie tempo - w efekcie pierwszy oes wygrał z przewagą blisko 4 minut nad duetem Mikuła/Szczygieł. Jednak to nie był koniec możliwości mistrzowskiej załogi, bowiem w drugim przejeździe Hołowczyc z Kurzeją przewagę powiększyli do prawie 9 minut - drugie miejsce w generalce zajęli ostatecznie Michał i Julita Małuszyńscy (Mini John Cooper Works Rally), a na najniższym stopniu podium zameldował się duet Grzegorz Mikuła-Piotr Szczygieł (Ca-Am Maverick X3).

- To był fajny sezon - przyznał na mecie Hołowczyc. - Cały czas odczuwam ogromną frajdę, kiedy wsiadam do rajdowego samochodu.

O ile zdobywca tytułu Rajdowego Mistrza Polski Samochodów Terenowych znany był już od dawna, o tyle zwycięzca Pucharu Dacii Duster Motrio Cup (DDMC) miał zostać wyłoniony dopiero po Baja Drawsko. Przed rajdem szansę na tytuł miały trzy załogi, w tym Bartłomiej Grabowski i Adam Binięda, którzy z przewagą 13 punktów prowadzili w generalce. Długość rajdu przekraczała 300 km, dlatego była to impreza podwójnie punktowana, czyli zwycięzca miał dostać 40 punktów (zamiast 20), zdobywca drugiego miejsca - 30 (15), a trzeciego - 24 (12).
W tej sytuacji Grabowski z Biniędą musieli zająć minimum drugie miejsce, by cieszyć się ze wygrania klasyfikacji generalnej DDMC. I tak też się stało!

- Czwarty rok startów w Pucharze Dacii w końcu przyniósł upragniony tytuł - powiedział dumny i szczęśliwy Adam Binięda. - W ostatnich latach zawsze czegoś brakowało, więc kończyliśmy tuż za podium. Jednak w tym roku pojechaliśmy niemalże perfekcyjnie, bo jak inaczej określić sześć startów, sześć razy na podium, dwa zwycięstwa i cztery drugie miejsca. Pierwszy odcinek rajdu przejechaliśmy w miarę szybkim tempem, ale bez zbędnego ryzyka. Na trasie ominęły nas przygody, auto pracowało bez zarzutów, z nawigacją też nie mieliśmy problemów, w efekcie dojechaliśmy na metę na drugim miejscu, które dawało nam tytuł mistrzowski. A że jednocześnie wypracowaliśmy niezłą przewagę nad najgroźniejszymi rywalami, więc naszym celem na drugim oesie było jedynie kontrolowanie tempa. Niestety, już na czwartym kilometrze... straciliśmy napęd. Wydawało się, że właśnie ziszcza się czarny scenariusz, ale po chwili udało się nam ruszyć, chociaż już bez drugiego biegu. Usterka ta potem powodowała problemy w ciasnych zakrętach, koleinach i na podjazdach. Musieliśmy czasami spinać dyfry (dyferencjał, czyli mechanizm różnicowy - red.), wrzucać pierwszy bieg i tak atakować podjazd, by nie utknąć w piachu lub w koleinie. Raz nam się to nie udało, ale z wyciąganiem auta w miarę szybko sobie poradziliśmy, dzięki czemu poniesiona strata czasu nie wpłynęła na wynik rajdu. Ostatecznie dojechaliśmy na metę na drugim miejscu w Pucharze Dacii, tym samym gwarantując sobie tytuł mistrza Polski, a przy okazji zostaliśmy także drugim wicemistrzem kraju w klasie T2 - zakończył Adam Binięda.