One nas inspirują!

Wanda Traczyk-Stawska, jak całe jej pokolenie, na własnej skórze przekonała się, do czego prowadzi nienawiść i przyzwolenie na to, by ktoś dawał sobie prawo do decydowania o tym, kto jest lepszy, a kto gorszy. — My, uczestniczki Powstania Warszawskiego, protestujemy, bo pamiętamy. Najpierw był różowy trójkąt, potem gwiazda, a na końcu my, Powstańcy. Tamten faszyzm pochłonął miliony istnień, a teraz, kiedy mówi się, że osoby LGBT to nie ludzie, otwiera się równie przerażającą perspektywę wykluczenia. W czasie Powstania walczyliśmy o godność i szacunek dla wszystkich. Dla wszystkich ludzi — mówiła jakiś czas temu. To ona przypomina nam regularnie o tym, że o odwadze nie świadczy mundur wojskowy w szafie czy znak Polski Walczącej w klapie, ale przede wszystkim gotowość do zajęcia stanowiska i obrony swoich ideałów.

Kamala Harris

Choć od 20 stycznia jest drugą osobą w Stanach Zjednoczonych, tak naprawdę pod wieloma względami jest pierwsza. Jest pierwszą kobietą wiceprezydentką w historii Stanów Zjednoczonych i pierwszą osobą pochodzenia afroamerykańskiego i hinduskiego na tym stanowisku. Co ważne, ma mnóstwo argumentów za tym, by powiedzieć, że ciężko pracowała na swój sukces: wcześniej była m.in. prokuratorką generalną Kalifornii, a potem reprezentowała ten stan w Senacie.
— Będę pierwszą kobietą na tym stanowisku, ale na pewno nie ostatnią — zapewniała w swoim pierwszym (a jakże!) wystąpieniu w roli wiceprezydentki-elektki. I tłumaczyła: — Bo każda dziewczynka, która ogląda dziś wieczorem telewizję, zobaczy, że żyjemy w państwie pełnym możliwości.
W dniu złożenia przysięgi zamieściła na swoim profilu w mediach społecznościowych film zatytułowany „Nie byłoby mnie tutaj, gdyby nie one”. I coś nam się wydaje, że za jakiś czas jakaś inna kobieta będzie mogła dołożyć zdjęcie Kamali Harris do podobnego kolażu inspiracji.

Olga Tokarczuk

10 grudnia minął rok, od momentu, w którym Olga Tokarczuk odebrała Nagrodę Nobla. Przez ten czas pisarka pozostawała wierna swojej noblowskiej mowie, w której upominała się o szukanie w sobie czułości. O tym, jakie to jej zdaniem ważne, niech świadczy fakt, że postanowiła nawet wydać książkę zatytułowaną „Czuły narrator”.
Przypominamy krótki cytat z przemówienia Olgi Tokarczuk:
„To, jak myślimy o świecie i – co chyba ważniejsze – jak o nim opowiadamy, ma więc olbrzymie znaczenie. Coś, co się wydarza, a nie zostaje opowiedziane, przestaje istnieć i umiera”.

Dziewczyny z „Seksu w wielkim mieście”

Tym razem mamy nieco ryzykowny typ do naszej rubryki. Bo to, że bohaterki „Seksu w wielkim mieście” nas „inspirowały”, jest pewne. To one wyznaczały trendy, one mówiły nam „taka jest współczesna kobieta” i to one udowadniały, że babska przyjaźń istnieje, a tabu... niekoniecznie. Ale czy nadal mogą nas inspirować? Czy postaci nie okażą się nieprzystające do naszych czasów? I czy będziemy się z nimi utożsamiać, kiedy zrealizowana zostanie kolejna seria kultowego serialu? Przekonamy się o tym w niedalekiej przyszłości.

Kaja Kallas i Kersti Kaljulaid, czyli kobiety rządzące Estonią

Takie informacje są dowodem na to, że czasy się zmieniają, a na zegarze wskazówka zaczyna pokazywać czas kobiet. Estonia niedawno dołączyła do państw, które władze w państwie powierzyły w ręce kobiet. Na czele rządu stanęła Kaja Kallas, dołączająca do Kersti Kaljulaid, która jest prezydentką od 2016 roku. Na tym nie koniec, bo i w rządzie sześć resortów objęły kobiety. W swoim przemówieniu podczas zaprzysiężenia Kallas, prawniczka i samotna mama, która do pracy przyjeżdża rowerem, zadeklarowała, że jej rząd ma być rządem wszystkich ludzi.
Estonia jest pierwszym krajem, w którym dwie najważniejsze funkcje w państwie pełnią kobiety.

Prof. Alicja Helman

Nie ma chyba w Polsce człowieka zainteresowanego kinem, który nie znałby nazwiska profesor Alicji Helman. Dla polskiego filmoznawstwa zrobiła chyba tyle, ile prof. Maria Janion dla literaturoznawstwa. Pani profesor zmarła 24 lutego, zostawiając po sobie nie tylko wiele ważnych książek poświęconych kinu i nieodżałowaną stratę, ale i zastępy uczniów i, co ważne, uczennic. Przedstawiciele „Kwartalnika Filmowego” napisali o niej: „Inspirowała, kształciła, wspierała. Bez niej nie byłoby polskiego filmoznawstwa”. Nie byłoby i nie będzie. Bo jej myśli nadal będą czytane.

Maria Skłodowska-Curie

Choć od jej śmierci minęły dekady, nie przestaje nas inspirować.
— Jeśli widzę wokół siebie coś niezbędnego do życia, to jest to (…) duch przygody, nie dający się wykorzenić i spokrewniony z ciekawością. Skłonna jestem wierzyć, że jest to pierwotny instynkt ludzkości — mówiła u schyłku życia Maria Skłodowska-Curie. Ten duch przygody kazał jej podejmować nowatorskie badania i żyć niezależnie, nawet jeśli wymagało to zmagania się z poczuciem obcości.
Za swoje odkrycia dwukrotnie została uhonorowana Nagrodą Nobla. A za wytrwałość w dążeniu do wiedzy jest autorytetem wielu osób. Jej nazwiskiem nazwano m.in. stypendium przyznawane kobietom nauki.

Monika Brodka

Monika Brodka na scenie muzycznej pojawiła się jako nastolatka. Choć karierę zaczynała w talent show, dość szybko udowodniła, że nie będzie szła ścieżką, którą wybrali dla niej specjaliści od promocji. Jej odwaga i niezależność zaprocentowały: z albumu na album zaskakiwała coraz bardziej, eksperymentując zarówno artystycznie, jak i wizerunkowo, czym zyskała uznanie krytyków i fanów. Kilka dni temu ukazał się jej nowy singiel „Game Change”. Dystopijny teledysk jest inspirowany historią albańskich Dziewic Kanunu, czyli kobiet, które składają śluby czystości i przyjmują męską rolę w społeczeństwie, aby zyskać wszystkie przywileje przypisane męskiej płci. Właśnie ten klip, współreżyserowany przez samą Brodkę, jest, czego artystka nie ukrywa, także „odniesieniem do obecnej sytuacji kobiet w Polsce”.