Biała Wstążka — kolejny raz wołamy „Stop przemocy!”

Biała Wstążka jest największą na świecie kampanią, której celem jest powstrzymanie przemocy wobec kobiet. Najlepiej całkowite — najlepiej na zawsze. To ruch globalny, stworzony przez mężczyzn, ale i do mężczyzn skierowany: w ponad 60 krajach całego świata, w tym w Kanadzie, Australii, Pakistanie, Włoszech, Wielkiej Brytanii i Polsce — ruch dąży do promowania zdrowych relacji, równości płci i współczującej wizji męskości. A panowie podejmują różnorakie działania, by całkowicie wyeliminować ze społeczeństw przemoc wobec kobiet i dziewcząt. A — niestety — ta przemoc, także wobec dzieci, wciąż jest i wciąż trzeba z nią walczyć…

Historia

Wszystko zaczęło się od tragedii. 6 grudnia 1989 r. na École Polytechnique w Montrealu Marc Lépine zamordował 14 kobiet, a kolejne 10 ranił, bo uważał, iż sam nie skończył studiów technicznych tylko dlatego, że kobiety zajęły jego miejsce na uczelni. Dwa lata później, w listopadzie 1991 r., mężczyźni w kanadyjskim mieście Londyn w stanie Ontario, w odpowiedzi na masakrę studentek Politechniki postanowili włączyć się w akcję walki z przemocą wobec kobiet. Jako symbol obrali sobie białą wstążkę — znak niewinności, który przypięty do klapy męskiej marynarki zdaje się dobitnie mówić: to my, mężczyźni, sami nie będziemy sprawcami przemocy, ale będziemy także przeciwstawiać się wszelkim formom przemocy wobec kobiet — fizycznej, psychicznej i seksualnej. W ciągu ledwie sześciu tygodni 100 tys. mężczyzn założyło w Kanadzie białą wstążkę, a wielu kolejnych podjęło debatę na temat przemocy wobec kobiet.

Warto też wiedzieć, że w takiej Australii w 2018 r. dzień ten został przeniesiony z 25 na 23 listopada. Wszystko po to, by wyodrębnić go od dnia międzynarodowego, a za to rozszerzyć idee kampanii o sprzeciw dla przemocy wobec dzieci.

Dziś

Jeśli można o mężczyźnie powiedzieć „feminista” — to ci Kanadyjczycy byli prawdziwym wzorem feminizmu męskiego, godnym wszelkiego naśladownictwa! Dziś ruch Białej Wstążki stara się promować zdrowe relacje, równość płci i współczującą wizję męskości. Tylko tyle — i aż tyle. A biała wstążka jest jak zobowiązanie: że mężczyzna, który ją przypina, nigdy nie będzie stosować, akceptować lub milczeć na temat przemocy wobec kobiet.

Działania wynikające z kampanii „Białej Wstążki” koncentrują się na zapobieganiu przemocy ze względu na płeć, edukacji i mentoringu dla młodych mężczyzn w kwestiach przemocy, równości płci i walki z mizoginią, której w naszych społeczeństwa wciąż dużo — za dużo! Mężczyzn i chłopców zachęca się zatem do noszenia białych wstążek jako symbolu ich sprzeciwu wobec przemocy wobec kobiet.

Kampania odbywa się w ramach Światowych Dni Przeciwko Przemocy. Rozpoczyna się 25 listopada, czyli w ONZ-etowskim Dniu na rzecz Eliminacji Przemocy Wobec Kobiet. Warto dodać, że 25 listopada to także upamiętnienie Sióstr Mirabal — Patrii, Minervy i Maríi Teresy, które sprzeciwiały się dyktaturze Rafaela Trujillo (El Jefe) w Republice Dominikańskiej, angażowały się w tajne działania przeciwko jego reżimowi, za co właśnie 25 listopada 1960 r. zostały zamordowane. Z kolei koniec corocznej kampanii „Białej Wstążki” przypada na 10 grudnia — czyli Międzynarodowy Dzień Praw Człowieka i podkreśla, że przemoc wobec kobiet jest równoznaczna z łamaniem podstawowych praw człowieka. Razem wziąwszy — 16 dni, kiedy kobieta jest w centrum uwagi, a walka z przemocą wobec niej — najwyższym priorytetem.

Wiele przemocy

Przemoc wobec kobiety to jakikolwiek akt dokonywany ze względu na płeć, który skutkuje lub może skutkować fizyczną, seksualną lub psychiczną krzywdą lub cierpieniem kobiet, w tym groźby takich aktów, przymus lub arbitralne pozbawienie wolności, niezależnie od tego, czy ma miejsce w życiu publicznym, czy prywatnym. Przemoc wobec kobiet jest niezwykle delikatnym i wrażliwym tematem społecznym. Przybiera różne postaci — od tych widocznych, jakie zostawia po sobie przemoc fizyczna, po niewidoczne gołym okiem rysy na psychice kobiety, spowodowanej przemocą psychiczną czy emocjonalną. Kobieta długo poddawana przemocy w małżeństwie, w rodzinie — w otoczeniu, które powinno być jej schronieniem i wsparciem, czasami, a może coraz częściej, odnajduje w sobie siłę, żeby zawalczyć o siebie, o przynależną sobie godność, o nowe, lepsze życie dla siebie i dzieci. Podejmuje decyzję o rozstaniu, np. o rozwodzie. Temu procesowi: uwalniania się od mechanizmów przemocowych wobec kobiet oraz sytuacji dzieci w rodzinach dotkniętych przemocą poświęcona jest coroczna kampania Białej Wstążki. Zwłaszcza, że całkiem niedawna pandemia szczególnie skłoniła nas wszystkich do dyskusji o losie kobiet — bo w wielu przypadkach znacznie go pogorszyła, a wręcz przypieczętowała.

Podłoże płciowe — czyli jakie?

Kobiety są prawie trzy razy bardziej narażone niż mężczyźni na przemoc ze strony partnera od 15. roku życia. Przemoc w rodzinie i/lub przemoc ze strony partnera intymnego to główna przyczyna poważnych obrażeń, niepełnosprawności i śmierci kobiet w wielu krajach Europy i świata. Średnio co tydzień jedna kobieta zostaje przez swojego partnera zabita.

Wiele danych z badań prowadzonych w poszczególnych krajach, ale tez globalnie — pokazuje nam, że wielu mężczyzn wciąż nie rozumie, że to przede wszystkim oni stosują wobec kobiet przemoc domową. Ponadto 1 na 4 kobiety doświadczyła przemocy ze strony partnera lub innego członka rodziny.

Każda kobieta!

Każda kobieta ma prawo żyć bez przemocy ze strony mężczyzn i wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za to, by tak się stało. Zrozumienie, co powoduje przemoc mężczyzn wobec kobiet, jest niezwykle złożone. Szerokie kwestie, takie jak nierówności strukturalne, postawy afirmatywne i uwarunkowania społeczne, przyczyniają się do powszechnego występowania problemu.

Tymczasem to kobiety znacznie częściej niż mężczyźni doświadczają przemocy seksualnej i przemocy ze strony bliskiego partnera, a jej skutki są poważniejsze. Kobiety częściej niż mężczyźni boją się bliskiego partnera, są przez niego przemocą przetrzymywane w odosobnieniu, a w skrajnych przypadkach nawet zabijane. Około 95% wszystkich ofiar przemocy, niezależnie od tego, czy są to kobiety, czy mężczyźni, doświadcza przemocy ze strony sprawcy płci męskiej.
I to jest, panowie, bardzo smutne. I to jest, panowie, bardzo słabe…
Magdalena Maria Bukowiecka