Nie mam zamiaru obrastać mchem

Pastorałka nie została nagrana i nie znalazła się na płycie, ale dała początek mojej przygodzie z pisaniem — wspomina Krystyna Bandera. Skąd bierze pomysły: — Z życia, potrzeby chwili. Zapisuję to, co mi chodzi po głowie. Czasem wieczorny rechot żab w pobliskim stawie wyznacza kolejny rym. Czasem stara fotografia zmienia obraz w radosną strofę. Zdarza się, że inspiracją jest wiersz innego poety, kiedy indziej wydarzenie, święto lub piękno otaczającej przyrody. Bywa też, że jeden wiersz piszę wiele dni, tygodni. Wracam do myśli, poprawiam, uzupełniam — opowiada.

Dziewięć lat temu, namówiona przez znajomą, zgłosiła się do konkursu w festiwalu „Pisz i śpiewaj poezję”. — Mój publiczny debiut 24 kwietnia 2009 roku w Konkursie Jednego Wiersza przyniósł mi nagrodę publiczności za wiersz pt. „Urodziłam się przedwczoraj”. Byłam bardzo zaskoczona i dumna, bo znalazłam się w gronie znanych, młodych poetów. Ta nagroda była dla mnie niezmiernie ważna. Ośmieliła mnie na tyle, żeby zacząć publikować wiersze w serwisach internetowych. Tam zaczęła się nauka, doskonalenie warsztatu. Nie nazywam siebie „poetką”, po prostu lubię pisać. Jestem przede wszystkim matką, babcią, żoną.Mam ciągle wiele do zrobienia i bardzo mnie to cieszy. Zachłanna jestem i wciąż mam wielki apetyt na życie — mówi pani Krystyna.

Usłyszałam kiedyś od sąsiadów sąsiadami we wsi: „Bo z tymi ludźmi nic się tu nie da zrobić”. Powiedziałam: Jak to się nie da? — wspomina Krystyna Bandera. No i dało się. Na początek powstał w Wiartlu Chór Parafialny. — Namówiłam kilka pań, rozpoczęłyśmy próby przed Bożym Narodzeniem. W repertuarze na początku były tylko pieśni religijne. Jak skończył się remont naszego Centrum Kultury, znalazło się piękne miejsce, sala... No i się potoczyło... Pierwsze spotkania, występy i imprezy. Nas zapraszano, my zapraszaliśmy. Nasz chór dał początek i przekształcił się w Nieformalną Grupę Metrum, która miała zjednoczyć lokalną społeczność.

Dziś w Metrum udziela się osiem pań, okazjonalnie włącza się coraz to więcej osób z Wiartla, okolicznych wsi, a nawet Pisza.
Poniedziałek: aerobik, środa: próba, czwartek: zajęcia ruchowe i ćwiczenia rehabilitacyjne, od poniedziałku do piątku: Biblioteka Wędrujących Książek... Panią Krysię aktywność społeczna nakręca tak bardzo, że łatwiej jest wymienić to, czym się nie zajmuje.

— Nie mam zamiaru obrastać mchem! Mam jeszcze mnóstwo planów — kończy Krystyna Bandera.

Mieszkam w Wiartlu, bo tu spokój

Nie wiedziałam, co wywołam,
gdy rzucałam, ot tak, w przestrzeń:
przyjeżdżajcie - cisza, spokój,
czysta woda i powietrze.

Na poważnie wzięli słowa
i przedwczoraj, przed budzikiem,
przyjechali w cztery „fury”,
sprawdzić, co tam u „puszczyków”.

Subwoofery, w samochodach,
wzdęły brzuchy w rytmie disco,
na co kogut, gubiąc pióra,
do sąsiadów, przez płot, prysnął,

pies się ukrył za wygódką,
kot z kanapy dał drapaka.
Mąż się zaszył na poddaszu
i jak małe dziecko płakał.

Odjeżdżali zachwyceni!
Obiecali, że powrócą!!!
Mąż już obsechł, pies wyć przestał.
Ciągle nie wiem, gdzie jest Mruczuś.

Krystyna Bandera

Zobacz: Strefa 3 Młodości