Alfabet trenera Andrzeja Grygołowicza (11)

Szalpuk Jarosław (urodzony 1.01.1967 roku w Olsztynie) - „Szalupa” vel „Gruby” przygodę z siatkówką zaczął w Olsztynie - w 1985 roku z AZS został wicemistrzem Polski juniorów. Niedługo po tym sukcesie zadebiutował w pierwszoligowym zespole AZS (sezon 1985/86), z którym zajął siódme miejsce w lidze. W 1986 roku wziął udział w mistrzostwach Europy juniorów, które Polacy ukończyli na siódmym miejscu.
Po sezonie przeniósł się do Jastrzębia, z którym po czterech latach udało mu się awansować do I ligi, a w 1991 roku zdobył z tym klubem brązowy medal mistrzostw Polski. Wtedy wraca na trzy sezony do Olsztyna, gdzie lista jego sukcesów powiększa się o mistrzostwo (1992) i wicemistrzostwo kraju (1993) oraz o Puchar Polski (1992).
W 1993 roku znalazł się w akademickiej reprezentacji Polski, która na uniwersjadzie w amerykańskim Buffalo zdobyła srebro.
Od 1994 do 1999 roku grał w warszawskiej Legii - w tym czasie został wicemistrzem kraju (1996) oraz zdobył Puchar Polski (1995).
„Szalupa” sam o sobie mówił, że ma słabe przyjęcie zagrywki, ale za to jego mocnymi stronami jest zagrywka z wyskoku i atak. W wolnych chwilach lubił zagrać w bilard z Mariuszem Szyszko.
Jego syn Artur też postawił na siatkówkę i szybko dotarł na szczyt - jest mistrzem świata z 2018 roku oraz brązowym medalistą mistrzostw Europy, Ligi Narodów i Pucharu Świata (w tej ostatniej imprezie dwa lata temu zdobył także srebrny medal).
Obecnie Jarek mieszka w Warszawie i pracuje w branży budowlanej.

Szczerbuk Krzysztof (ur. 18.08.1949 roku w Ostródzie) - po studiach podjął pracę w Okręgowej Stacji Hodowli Zwierząt (1973-79) i jednocześnie - za namową siatkarzy - objął funkcję kierownika pierwszego zespołu, którą pełnił przez 13 lat.
Zawsze był bardzo operatywny i przedsiębiorczy - potrafił załatwić wiele spraw teoretycznie niemożliwych do załatwienia w tamtych czasach. Na przykład sobie tylko znanym sposobem załatwił siatkarzom AZS stroje sportowe japońskiej firmy Tiger (dzisiejszy ASICS). Szczególną zazdrość wśród innych polskich klubów wzbudzały nieosiągalne wtedy w Polsce (i kosztujące krocie) buty te marki. Warto przy tym dodać, że cały ten sprzęt sportowy Krzysiek załatwił za darmo!