Nie rzucaj sobie kłód pod nogi

Nasz student jest klasycznym przykładem osoby stosującej samoutrudnianie. Zgodnie z tą strategią, zorganizował tak swoje działanie, żeby ostateczny efekt był zależny od czynników, na które nie miał wpływu — zmęczenie, złe samopoczucie.

Czemu służy samoutrudnianie
Samoutrudnianie jest mechanizmem obronnym, który pozwala na ochronę samooceny.
— Badania dowodzą, że w większości przypadków, ludzie nie są zainteresowani zdiagnozowaniem swoich możliwości — mówi Monika Dąbrowska, doradca zawodowy. — Dążą głównie do potwierdzenia wyobrażeń o samych sobie. Nawet kosztem blokowania konstruktywnych informacji zwrotnych, dzięki którym mogliby się rozwijać, doskonalić.
Wróćmy zatem do naszego studenta — łatwiej mu znieść  niezaliczenie egzaminu, ponieważ w przeciwieństwie do innych, zamiast się uczyć, noc spędził w klubie. Tak więc w dniu zaliczenia nie mógł być w formie.
Co jednak, jeśli okaże się, że egzamin poszedł mu nad wyraz dobrze? Jak wówczas zinterpretuje to zdarzenie?
— Odpowiedź jest prosta — mówi Monika Dąbrowska — skoro zdał egzamin nie będąc odpowiednio przygotowanym, to znaczy, że jest niezwykle zdolny i ma doskonałą pamięć. Przecież to dzięki niej, tak wiele wyniósł z zajęć. Samoocena zostaje podtrzymana.

Traktuj porażkę
jak cenne doświadczenie
Czy warto samemu sobie rzucać kłody pod nogi?
Pamiętaj —  jeśli tylko zechcesz dokonać zdrowej zmiany, musisz włożyć wszystkie swoje siły w podjęte działania. Świadomie i odpowiedzialnie konfrontować się z rzeczywistością. Od dziś porażki traktuj jak cenne lekcje. I zawsze sobie powtarzaj, że warto stawiać sobie wyzwania, pokonywać własną bezradność.
Spróbuj nie utrudniać sobie osiągnięcia sukcesu! Rezultat na pewno miło cię zaskoczy. md

Dlaczego stosowanie samoutrudniania jest nieopłacalne?

• Osoba ze skłonnością do samoutrudniania, nie ma wiedzy na temat swoich słabych i mocnych stron. Blokuje bowiem potencjalne informacje zwrotne, które napływałyby do niej, gdyby uczciwie podejmowała działania.

• Osoba, która ma tendencję do oszukiwania samego siebie/sabotowania własnego sukcesu, rzadziej osiąga zamierzony cel. Przygotowanie znacznie zwiększyłoby szanse na dobre rezultaty.
Samoutrudnianie niweczy możliwość wypracowania skutecznych metod działania. Jeśli student zamiast się uczyć, wybiera wizytę w klubie, odwiedziny u znajomych, to może mieć trudności ze znalezieniem właściwego dla siebie systemu przyswajania materiału, przy minimalnym wysiłku.

Samoutrudnianie — działanie, w którym jednostka utrudnia samej sobie osiągnięcie sukcesu. Dzięki temu zdejmuje z siebie odpowiedzialność za porażki, zaś w przypadku powodzenia powiększa swoje zasługi.

Prokrastynacja —tendencja do odwlekania, przekładania wykonania ważnych czynności na później. Często określana mianem „syndromu studenta”.

• Omawiany mechanizm wprowadza w świat uników i iluzji. Osoba, która stosuje samoutrudnianie w rzeczywistości nie wie, czy rezultaty jej działań są wynikiem szczęścia czy umiejętności. Staje się to przyczynkiem niestabilnej samooceny.