Wojciech Kass z nagrodą i medalem Glogera

2023-09-27 06:00:00(ost. akt: 2023-09-27 06:12:39)
Gala 34. edycji Nagrody i Medalu Glogera odbyła się w piątek, 22 września, w Hali Kultura w Łomży

Gala 34. edycji Nagrody i Medalu Glogera odbyła się w piątek, 22 września, w Hali Kultura w Łomży

Autor zdjęcia: Archiwum prywatne

Za szczególne zasługi w badaniu, ochronie i rozwoju kultury polskiej - takie uzasadnienie towarzyszy nagrodom i medalom Zygmunta Glogera, które po raz 34. przyznała kapituła polskich naukowców. Laureatem nagrody II stopnia został poeta Wojciech Kass, od ponad 20 lat dyrektor Muzeum K.I.Gałczyńskiego w Praniu.
Gala finałowa, podczas której wręczono wyróżnienia odbyła się w piątek, 22 września, w Hali Kultura w Łomży. Wojciech Kass został laureatem Nagrody II stopnia i Medalu im. Zygmunta Glogera za "tworzenie w leśniczówce Pranie placówki o najwyższych wartościach artystycznych".



Laureatami nagrody zostali również: Zespół Pieśni i Tańca Śląsk (Katowice) - Nagroda I stopnia, dr Ewa Lewandowska-Tarasiuk (Warszawa) - Nagroda III stopnia,. Kapituła przyznała także wyróżnienia, a otrzymali je dr Barbara Sopot-Zembok (Pszczyna), Edyta Wiśniewska (Sokółka), Jacek Rutkowski (Łowicz). Nagrody funduje Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Narodowe Centrum Kultury.


W swoim wystąpieniu podczas piątkowej gali Wojciech Kass powiedział między innymi:

Ćwierć wieku temu napisałem program autorski zatytułowany „Leśniczówka Pranie – Ośrodek Promienny”, który ku mojemu zdumieniu zaczął przybierać kulturowego i artystycznego ciała znacznie szybciej niż w tym dokumencie sobie założyłem.

Ową „promienność” zapożyczyłem od Tomasza Zana, przyjaciela Adama Mickiewicza, który założył Towarzystwo Promienistych. Zan uważał, że duchowość ludzka promieniuje, a jego natężenie mierzymy „promionkami”.

Scenę w Praniu zaś pobudowałem z tęsknoty za Operą Leśną w moim rodzinnym Sopocie. Pomyślałem, skoro Fitzcarraldo, bohater filmu Wernera Herzoga, postać brawurowo zagrana przez urodzonego w 1926 roku w Sopocie Klausa Kinskiego, mógł zmierzyć rzeczywistość amazońskiej puszczy ze swoim fantazmatem wybudowania w niej opery, to czemu i ja nie miałbym spróbować. W ten sposób w Praniu, w puszczańskim sercu przyrody, zaczęło bić pojemne serce kultury literacko-muzycznej oraz w mniejszym stopniu – kultury sztuk wizualnych. (...)

Od ś.p. Tomasza Burka, zmarłego w 2017 roku krytyka literackiego i myśliciela (nawiasem mówiąc – od brata laureata tej nagrody, archeologa i redaktora Krzysztofa Burka) m.in. zaczerpnąłem naukę, której dewizą jest: okazuj wdzięczność tym wszystkim, którzy przez swoją obecność, swoje słowo, swoje czyny i swoje idearium lepili ciebie jako człowieka i twórcę, tyczyli drogę, której duchowy krajobraz z dnia na dzień odkrywamy, z nocy na noc lepiej czytamy.

Brakuje mi siedmiu lat do stwierdzenia, że drugą połowę swojego życia spędziłem w Praniu, m.in. służąc pamięci mojego anielskiego chlebodawcy Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego (...) Wdzięczność i dziękczynienie — o tej stronie uczuciowości człowieka nigdy nie należy zapominać.

Z tych, którzy wspierali mnie intelektualnie, duchowo i materialne złożyłaby się dobrze prosperująca mazurska lub kurpiowska wieś. Nie sposób tego korowodu cudownych ludzi zmarłych i żyjących, którzy wspierali mnie intelektualnie, duchowo i materialnie przytoczyć z imienia i nazwiska. Nie sposób, co nie znaczy, że nie czynię tego w swoim sercu.

Należy jednak wspomnieć samorząd starostwa piskiego, jego poszczególne kadencje rad, zarządów i starostów wraz z aktualnie nam panującym Andrzejem Nowickim, samorządy ościenne: piski i ruciańsko-nidzki oraz samorząd marszałkowski naszego regionu, jak również państwowe i samorządowe placówki i instytuty kultury na ziemi piskiej i w Polsce.

Dziękuję również swoim muzealnym załogantom, którzy dobrze pojęli nawigowanie korabem Pranie i Ogródek za ich uczciwość i lojalność (...). Medalem zaś chciałbym przełamać się niczym opłatkiem z moją ukochaną żoną, moim żagielkiem i promykiem, cichą i nie skarżącą się dźwigarką przedsięwzięć Ośrodka Promiennego, najcudowniejszym promionkiem.



Konkurs o Nagrodę i Medal Zygmunta Glogera, organizowany jest corocznie od 1983 r. przez organizację pozarządową - Społeczne Stowarzyszenie Prasoznawcze ˝Stopka˝ w Łomży. To nieliczne przedsięwzięcie upowszechniające sylwetkę i dorobek wielkiego Podlasianina. Nagrodę glogerowską przyznaje się za wybitne osiągnięcia w naukach humanistycznych i społecznych (m.in. kulturoznawstwie, ludoznawstwie, historii piśmiennictwa), a także twórcom kultury i animatorom działającym w ˝małych ojczyznach˝. Kapitule konkursowej przewodniczył do roku 2015 prof. Janusz Tazbir (dawniej prof. Aleksander Gieysztor), a później – prof. Henryk Samsonowicz. Wśród laureatów konkursu znalazły się takie osobistości polskiej humanistyki jak prof. Jan Miodek, Julian Krzyżanowski, Anna Kutrzeba-Pojnarowa, Czesław Hernas, Jadwiga Klimaszewska, Roman Reinfuss, Jacek Kolbuszewski, Dorota Simonides, Roch Sulima, Andrzej Strumiłło, Piotr Eberhardt a także liczne grono pasjonatów i kontynuatorów dzieła Glogera w swoich „małych ojczyznach”. Konkurs glogerowski w ostatnich latach znalazł mocnego sojusznika w Ministerstwie Kultury oraz samorządzie.

2001-2024 © Gazeta Olsztyńska, Wszelkie prawa zastrzeżone, Galindia Sp. z o. o., 10-364 Olsztyn, ul. Tracka 5