Cudze chwalicie, swego nie znacie...

Tegoroczne wakacje spędzam na Mazurach. Pogoda w tym roku nie sprzyja wypadom nad jezioro, postanowiłam więc zwiedzić okolice. Inspirację, co do miejsca godnego uwagi, niespodziewanie przyniosła mi Gazeta Piska, a właściwie pan Krzysztof Worobiec, który to w serii „Ocalić od zapomnienia” pisze o historii Starowierców na mazurskiej ziemi.

Zawsze wiązałam Prawosławie z Grabarką i okolicami Białegostoku, a tu okazało się, że w Wojnowie znajduje się nie tylko czynna cerkiew, ale także monaster. Wiele słyszałam o obrządku religijnym, pięknych cerkiewnych śpiewach i ikonach świętych, wybrałam się więc na niedzielną liturgię do Wojnowa.

Przyznaję, ciężko było mi się skupić na śpiewach chóru złożonego z mniszek ponieważ bogaty wystrój cerkwi pochłaniał całą moją uwagę. Być może się mylę, ale miałam wrażenie, że na nabożeństwie pośród wiernych (turystów widziałam niewielu), z jednej strony panowała większa swoboda niż na nabożeństwach w kościele katolickim. Z drugiej jednak strony, wyczuwałam znacznie większy szacunek do sacrum.

Wojnowska molenna może poszczycić się kopią Trójrękiej Ikony Matki Bożej z republiki mnichów na górze Atos. Warto zapoznać się z jej historią; już sama jej nazwa brzmi intrygująco. Mniszki chętnie dzielą się swoją wiedzą na temat świątyni, pisania ikon i prawosławia. Wizytę w wojnowskiej świątyni wspominać będę długo, a mieszkańcom (myślę, że i turystom również) mogłabym powtórzyć za Stanisławem Jachowiczem: „Cudze chwalicie, swego nie znacie. Sami nie wiecie co posiadacie”.

Czytaj e-wydanie ">kliknij
Problem z założeniem profilu? Potrzebujesz porady, jak napisać tekst? Napisz do mnie. [url=mailto:i.hrywna@gazetaolsztynska.pl] Pomogę: Igor Hrywna/url]