Sojusznik Polski inwestuje w F-35. Tworzy nowoczesną flotę

Włochy są jednym z kluczowych partnerów programu F-35. To właśnie na terenie tego państwa, w miejscowości Cameri, znajduje się jedna z trzech fabryk na świecie, gdzie następuje montaż końcowy tych myśliwców. Dwie pozostałe są ulokowane w USA i Japonii.

Jeszcze w 2009 r. Włochy planowały zamówić łącznie 131 F-35 dla swoich sił zbrojnych, ale w kolejnych latach ta liczba została zredukowana do 90. Do chwili obecnej zamówiono 60 egzemplarzy w wersji F-35A i 30 sztuk w wersji skróconego startu i pionowego lądowania F-35B. Myśliwce tego typu są wykorzystywane we Włoszech zarówno przez siły powietrzne jak i marynarkę wojenną. F-35B są przystosowane do operowania z lotniskowca Cavour i okrętu desantowego Trieste.

W związku z rosnącym napięciem międzynarodowym i przewidywanym większym zaangażowaniem się włoskiego lotnictwa w misje sojusznicze, w 2024 r. podjęto decyzję o zwiększeniu budżetu obronnego o 16,8 proc. do 10,3 mld euro, a część z dodatkowych funduszy postanowiono wykorzystać na zakup dodatkowych F-35.

Nowe zamówienie obejmuje 15 sztuk F-35A i 10 sztuk F-35B. Te pierwsze będą wykorzystywane wyłącznie przez siły powietrzne, a te drugie zostaną podzielone po połowie pomiędzy lotnictwo i marynarkę wojenną. Koszt zakupu samolotów wraz z dodatkowymi silnikami, wyposażeniem dodatkowym, aktualizacjami i wsparciem technicznym do 2035 r. ma kosztować około 7 mld euro.

Przy tym nie można wykluczać dalszych zamówień na te myśliwce ze strony Włoch. W oświadczeniu tamtejszego ministerstwa obrony stwierdzono, że co prawa zwiększona liczba samolotów polepszy geopolityczną pozycję Włoch w kontekście europejskiego bezpieczeństwa, ale nadal będą czynione starania aby dojść do zaakceptowanej w 2009 r. liczby 131 myśliwców, która wynika z potrzeb operacyjnych.

F-35A należące do sił powietrznych wchodzą w skład wyposażenia 32. Skrzydła z bazy Amendola i 6. Skrzydła z bazy Ghedi. W pierwszej jednostce nowe myśliwce zastąpiły lekkie samoloty uderzeniowe AMX, a w drugiej są w trakcie zastępowania samolotów Tornado wykorzystywanych w misjach uderzeniowych, walki elektronicznej i obezwładniania wrogiej obrony przeciwlotniczej.

Warto także zauważyć, że Tornada z bazy Ghedi są przystosowane do przenoszenia składowanych tam amerykańskich bomb jądrowych B61 w ramach programu NATO Nuclear Sharing. F-35A przejmą również te zadania. Również F-35B sił powietrznych należą do 32. Skrzydła, natomiast te podległe marynarce wojennej należą do eskadry lotnictwa pokładowego (Gruppo Aerei Imbarcati).

Poza zwiększeniem zdolności bojowych włoskich sił zbrojnych umowa przyniesie również korzyści włoskiej gospodarce. Jak wspomniano w Cameri znajduje się linia montażu końcowego tych samolotów, a inne włoskie przedsiębiorstwa także uczestniczą w produkcji wybranych podzespołów F-35.

F-35A Lightning II to jednomiejscowy, jednosilnikowy myśliwiec piątej generacji o konstrukcji stealth, zaprojektowany z myślą o przewadze informacyjnej i działaniach w środowisku sieciocentrycznym. Maszyna wyposażona jest w zaawansowane systemy sensorów, takie jak radar AESA AN/APG-81 oraz elektrooptyczny system celowniczy AN/AAQ-40 EOTS, które umożliwiają fuzję danych z różnych źródeł i zapewniają pilotowi kompleksowy obraz sytuacji taktycznej.

Samolot ma 15,7 metra długości, rozpiętość skrzydeł wynosi 10,7 metra, a maksymalna masa startowa sięga 31 800 kg. Napędzany jest silnikiem Pratt & Whitney F135 o ciągu 191 kN z dopalaczem, co pozwala mu osiągać prędkość do Mach 1,6 oraz promień działania rzędu 1100 kilometrów. F-35A może przenosić szeroki wachlarz uzbrojenia, w tym pociski powietrze-powietrze średniego zasięgu AIM-120 AMRAAM i bliskiego zasięgu AIM-9X Sidewinder, bomby kierowane GBU-31 JDAM i GBU-39 SDB, pociski przeciwradarowe AGM-88 HARM, a także działko pokładowe GAU-22/A kalibru 25 mm.

W porównaniu do F-35A, wariant F-35B charakteryzuje się istotnymi różnicami wynikającymi z jego zdolności do krótkiego startu i pionowego lądowania, co wpływa na jego osiągi. F-35B został wyposażony w wał napędowy i wentylator unoszący, co wymusiło zmniejszenie wewnętrznej pojemności paliwa o około jedną trzecią w porównaniu do F-35A, skutkując krótszym zasięgiem operacyjnym.

Dodatkowo, ze względu na bardziej złożoną konstrukcję i większą masę własną, F-35B może wykonywać manewry z maksymalnym przeciążeniem 7 g, podczas gdy F-35A osiąga 9 g. Wariant B nie posiada również wbudowanego działka – zamiast tego może być wyposażony w podwieszany zasobnik z uzbrojeniem.

Źródło: tech.wp.pl/