Podróżnik z Judzik zwiedza już 122 kraj świata

Katar, 2 maja 2023 r.
Bardzo ważnym i istotnym świętem w Polsce jest Narodowe Święto Trzeciego Maja. Upamiętnia ono przyjęcie w 1791 r. pierwszej w Europie i drugiej na świecie spisanej konstytucji. Tutaj, w Katarze bardzo ważnym świętem jest Dzień Narodowy Kataru, obchodzony 18 grudnia – rocznica przejęcia władzy przez dynastię panującą Al Sani w 1878 r. Katar, podobnie jak nasz musiał zmagać się z rzeczywistością zaborów i niemożnością samostanowienia. W swojej historii znalazł się pod władzą obcego państwa dwukrotnie: w 1871 r. - Turcji i w 1916 r. - Wielkiej Brytanii. 3 września 1971 r. odzyskał niepodległość.

Katar jest monarchią dziedziczną. Na jej czele stoi emir (książę) Tamim ibn Hamad Al Sani. Jego ojciec, emir Hamad ustabilizował sytuację polityczną i gospodarczą kraju i rozpoczął wprowadzanie reform. W wyniku powszechnego referendum w 2003 r. przyjęto obowiązującą do dziś konstytucję, która weszła w życie w czerwcu 2005 r. Konstytucja dzieli władzę na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą i gwarantuje równość obywateli wobec prawa, prawa wyborcze dla kobiet, swobodę praktyk religijnych. Przepisy prawa katarskiego nie przewidują możliwości zakładania i działalności partii politycznych. Zgodnie z Konstytucją emir jest głową państwa, jego osoba jest nietykalna i musi być przez wszystkich szanowana. W 2021 r. w wyniku przeprowadzonych pierwszych w historii wyborów wyłoniono 30. spośród 45. członków Zgromadzenia. Nie znalazła się wśród nich żadna kobieta, o miejsca rywalizowało 26 z nich. Elita polityczna tego państwa składa się z samych mężczyzn. Kobiety w Katarze stanowią jedynie 23% populacji (w Polsce 51,7%). Struktura społeczna Kataru nie wygląda na alarmującą, nawet przy założeniu, że jedna kobieta w ciągu swojego życia urodzi statystycznie dwójkę dzieci.
W Katarze nie ma świadczeń socjalnych i składek emerytalnych, a opłaty za prąd i wodę w całości pokrywa państwo, nie mieszkańcy. Dniami wolnymi od pracy są piątek i sobota.

W stolicy Kataru znajdują się 23 drapacze chmur, czyli budynki o wysokości ponad 150 metrów, najwyższym jest Aspire Tower – 318 m. Cześć z nich dzisiaj widziałem. W nocy są pięknie podświetlone. Podziwiałem też Pałac Książęcy, oficjalną rezydencję i biuro emira Kataru. W pałacu władca nie mieszka na co dzień, przyjmuje w nim delegacje zagraniczne. Przy rezydencji jeździła na wielbłądach straż pałacowa. W Katarze organizowane są także gonitwy wielbłądów, są specjalne tory wyścigowe. Widziałem fragmenty rur kanalizacyjnych wprowadzonych w morze. Katar stosuje m.in. kanalizację w technologii mikrotunelowania.

W Katarze mądrze zarządza się odpadami plastikowymi. Widziałem tu bardzo mało plastikowych śmieci – dosłownie 3 puste plastikowe butelki i 2 torebki foliowe. To bardzo czysty kraj. Obecnie przygotowuję się do wykładu (pod koniec maja) na temat „Czy zagraża nam świat z plastiku?” na Uniwersytecie III Wieku w Olecku, więc tutaj też zbieram materiały do tego zagadnienia. Plastikowy ślad każdego z nas to 0,5 kg dziennie. W Katarze prawdopodobieństwo wystąpienia klęski żywiołowej jest najmniejsze na świecie. Jest on jednym z 18. państw, w którym nie płynie żadna rzeka.

W szufladzie naszego pokoju hotelowego jest Koran (święta księga islamu), modlitewnik (dywanik modlitewny, służący wyznawcy islamu do przykrycia miejsca, na którym odprawia modlitwę, w celu uzyskania jego rytualnej czystości) i naklejona strzałka informująca, w którym kierunku znajduje się Mekka.

Jeżeli załatwimy z Anią transport to w czwartek pojedziemy na północ Kataru. Katar to piękny kraj. Dzisiaj znów była wysoka temperatura powietrza: 36 stopni C.
Andrzej Malinowski