Na odchudzanie musi przyjść odpowiedni czas

Rozpoczęcie odchudzania jest bardzo złym pomysłem w momencie gdy:

-problem goni problem,
-mamy nadmiar zarówno bodźców, jak i stresorów oraz negatywnych emocji,
-nasze życie wypełnia nadmiar stresu,
-jest ogromna ilość obowiązków np. związana z pracą, domem czy dziećmi,
-mamy zbyt mało czasu (rzeczywiście tego czasu nam brakuje, a nie posługujemy się tym zwrotem jako wymówką. np. podczas remontu mieszkania),
-dotyka nas jakaś choroba, niezależnie od intensywności lub jej rodzaju (dieta, a bardziej deficyt kaloryczny, podczas zwykłego przeziębienia też jest niewskazany, ponieważ utrudnia szybszy powrót do zdrowia),
-jesteśmy w ciąży.

ŻYCIA NIE ZATRZYMAMY NA JAKIŚ CZAS – SĄ W DANYM MOMENCIE RZECZY WAŻNE I WAŻNIEJSZE, bardzo często dieta może poczekać. Jeżeli zwlekamy z nią kilka miesięcy, a nawet lat, to jeszcze kilka dni możemy się wstrzymać. Wszystko w naszym życiu jest kwestią priorytetów i czasami warto je zmienić, skupić się na tym co w danej chwili jest dla nas ważniejsze/trudniejsze do pokonania. Klika przykładów z życia, którym dieta ustępuje:
-Trudno jest być na diecie siedząc w szpitalu przy chorym dziecku.
-Trudno jest się skupić na gotowaniu 5 posiłków dziennie biegając od rana do nocy po mieście w poszukiwaniu pracy.
-Opieka nad bliskimi w momencie, gdy dotyka ich choroba jest ważniejsza niż redukcja trzech kilogramów.

NIE DA SIĘ WSZYSTKIEGO ROBIĆ NA 100%, owszem można próbować, ale marne szanse, że to się uda. Lepszym rozwiązaniem jest skupianie swojej uwagi i siły na sprawach pojedynczych. W odniesieniu do diety – najpierw gasimy jeden pożar, by później móc zająć się innymi burzami. Mimo, że jesteśmy wielozadaniowi to w pewnych kwestiach takie myślenie jest zgubne i prowadzi nas tylko i wyłącznie do frustracji oraz niszczy naszą motywację (która, niestety jest bardzo ulotna.)

NIC NA SIŁE I NIE ZA WSZELKĄ CENE zdrowie jest najważniejsze (psychiczne oraz fizyczne) i dla każdego z nas powinno ono być priorytetem. Mając dużo stresujących czynników świadome dokładanie ich sobie może prowadzić do nerwicy czy wypalenia nadnerczy. Odchudzanie jest stresorem dla organizmu – nagle pozbawiamy go „zera kalorycznego” (niekiedy nadwyżki kalorycznej) przechodząc na deficyt energetyczny, przestajemy jeść w nadmiarze to do czego przyzwyczailiśmy się przez wiele miesięcy, a czasem nawet lat, poznajemy nowe smaki, które mogą, ale nie muszą przypaść nam do gustu, a przede wszystkim stresujemy się tym, gdy waga na jakiś czas stanie w miejscu.

Dlatego dietę odchudzającą należy rozpocząć w momencie, gdy mamy luz (nie musi być pełen, bo to raczej niewykonalne), ale moment na dietę powinien być w miarę możliwości spokojny. Bez pożarów w pracy, wycieńczenia zarówno fizycznego, jak i psychicznego oraz gdy nie mamy nadmiaru obowiązków. Łatwiej jest schudnąć 10 kilogramów, nawet w późniejszym terminie niż wyleczyć przeciążoną problemami, emocjami i stresem głowę.

ODCHUDZANIE W TRAKCIE CIĄŻY jest kategorycznie zabronione niezależnie czy rozpoczynamy stan błogosławiony z nadwagą czy nie akceptujemy zmian zachodzących w naszym ciele na przestrzeni 9 miesięcy. Odchudzanie jest szkodliwe nie tylko dla matki, ale przede wszystkim dla dziecka i w najlepszym przypadku skończy się zatruciem lub opóźnieniem w rozwoju płodu. Gdy matka nie dostarcza dziecku potrzebnych do wzrostu składników odżywczych to zaczynają one być pobieranie z organizmu (np. wapń z zębów i kości). Niestety dziecko czerpie również energie do rozwoju z tkanki tłuszczowej kobiety, gdzie znajdują się między innymi toksyny, co najczęściej prowadzi do poronień. Dlatego redukcja masy ciała w ciąży jest kategorycznie zabroniona w trosce o zdrowie matki i dziecka.

Aleksandra Kobylańska

Aleksandra Kobylańska – autorka książek z zakresu żywienia i artykułów o charakterze popularno naukowym, mówca konferencyjny i certyfikowany dietetyk. Twórczyni profilu instagramowego @aleksandrakobylanska, na którym to znajdują się pyszne inspiracje kulinarne oraz treści psychologiczne.