Swoje serce zostawił w lesie

18 lutego minęły równe dwa lata od śmierci Pana Władysława Dzięgały. Pana Władzia niestety nie udało mi się poznać osobiście… Znam Go z opowieści rodziny, przyjaciół i mieszkańców Wikna, a przede wszystkim z twórczości, którą po sobie zostawił. Znam Go też z dobrej energii, która wypełnia nasz dom. Bo Pan Władziu był właścicielem domu, w którym zamieszkaliśmy po przeprowadzce z Przemyśla. I był to człowiek niezwykły.

Pan Władysław Dzięgała był leśnikiem z duszą artysty, prawdziwym pasjonatem i wielkim przyjacielem lasu, miłującym przyrodę całym swoim sercem. Jego wiersze otwierają oczy na to, czego na co dzień nie widzimy.

Przez 43 lata był związany z Lasami Państwowymi, z czego aż 40 przepracował jako leśniczy w Leśnictwie Wykno. Według mnie Pan Władysław był leśniczym idealnym – właśnie tak zawsze wyobrażałam sobie człowieka wykonującego ten zawód. Łączył umiłowanie zawodu z podziwem dla piękna lasu i z szacunkiem dla przyrody. Rozumiał i szczerze kochał przyrodę, a przede wszystkim dla niej działał.
Z inicjatywy Pana Władysława powstała jedna z najpiękniejszych ścieżek edukacyjno-przyrodniczych w okolicach Nidzicy – Koniuszanka II.

Ścieżka o długości około 2,5 km przebiega przez część rezerwatu przyrody Koniuszanka II – stąd też jej nazwa. W pobliżu ścieżki znajduje się grupa kilkunastu dębów uznanych za pomniki przyrody. Są to niezwykle stare okazy, których wiek szacuje się na około 350 lat. Na ścieżce umieszczono 12 tablic edukacyjnych, na których zaprezentowano m.in. ciekawe zjawiska zachodzące w środowisku leśnym. Na kilku tablicach można także przeczytać tematyczne wiersze Pana Władysława, które zachęcają do odwiedzania ścieżki. Jeśli będziecie w Wiknie, koniecznie wybierzcie się na spacer po tej niezwykłej ścieżce.

Dziś zapraszam Cię na spacer.
Tam gdzie dzień się wita z nocą.
Gdzie znikają komet race,
Gdzie świat stanął, by odpocząć.

Tam gdzie księżyc śpi w potoku,
Gdzie świt skrada się na palcach,
Ranek chodzi w mgieł szlafroku,
Smugi cienia tańczą walca.

Dziś zapraszam Cię na spacer,
Tam gdzie cisza duszę koi.
Tam gdzie stresy są bez znaczeń,
Czas zatrzymał się i stoi.

Tam gdzie rosa bywa tęczą.
Tam gdzie mech północ wytycza.
Gdzie przy ścieżkach wrzosy klęczą.
Tam gdzie knieja jest dziewicza.

Pan Władysław Dzięgała jest autorem kilkuset wierszy, fraszek i myśli opatrzonych niepowtarzalnymi refleksjami. Jego twórczość pomaga spojrzeć na świat głębiej, z perspektywy człowieka-romantyka, szczerze kochającego i rozumiejącego przyrodę, ale także oddanego i ceniącego rodzinę. W swojej twórczości Pan Władysław przypomina o wartościach i ideałach, które zgubiły się gdzieś w pędzie współczesnego świata. W wielu wierszach podkreśla także ogromną wartość mazurskiej przyrody.

Jego twórczość została wydana w tomikach poezji: “Świat w moich oczach”, “Dzięgałówki” i “Świat wokół mnie. Wiersze wybrane”. Pod koniec 2020 roku światło dzienne ujrzała pięknie wydana książeczka: “Zaproszenie do lasu. Wiersze i zagadki”, zawierająca poezję Pana Władzia dla dzieci. Książka wydana została przez Ośrodek Kultury Leśnej w Gołochowie i tam też można ją nabyć. Wiele wierszy Pana Władysława zostało także wydanych w folderach: “Skarby Przyrody Nadleśnictwa Nidzica” i “Przyroda Ziemi Nidzickiej”.

Twórczość Pana Władysława Dzięgały znajdziecie również na Jego blogu, który koniecznie musicie odwiedzić: dziegala.blogspot.com. W 2020 roku na YouTubie ukazały się piękne adaptacje wierszy pana Władysława w wykonaniu aktorów Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu. Warto w ciszy wsłuchać się w słowa i po prostu odpłynąć…

Władysław Dzięgała „Spacer”

Stąpam cicho w gąszczu cieni,
Krętą ścieżką pośród drzew.
Zmysły pieści czar zieleni,
Szelest liści, ptaków śpiew.

Dzięcioł z dziupli okiem łypie,
W błocie ślad zostawił dzik.
Usiadł drozd na starej lipie,
Za kotarą liści znikł.

Tropem zwierząt kluczę w kniei,
Miło szumią buki w krąg.
Brzoza pniami ściany bieli,
Sosnę pieści stary dąb.

Orzeł krąży ponad chmurą,
Słychać żuczka tupot nóg,
A na ścieżce leży pióro,
Które w locie zgubił kruk.

Idę sam dywanem cieni,
Dookoła świat jest mój,
A na klonie wśród zieleni,
Dla mnie koncert gra pszczół rój.

Grab wyciąga do mnie ramię,
Trawa kłania mi się w pas.
Szumi knieja tylko dla mnie,
Tylko dla mnie pachnie las.