Witalij Mioduszewski zginął, żebyśmy mogli spać spokojnie

W dniu 22 stycznia w miejscowości Dowbysz (obwód żytomierski) na fasadzie miejscowej szkoły odsłonięto tablicę pamiątkową Witalija Mioduszewskiego, syna Zenona, który zginął 4 sierpnia 2014 roku śmiercią bohatera podczas walk w Szczastiu (obw. ługański), zabity przez rosyjskiego snajpera.

„Gente Polonus Natione Ruthenus” – mówił o sobie Mioduszewski, tak samo, jak 100 lat wcześniej pisarz polityczny Wacław Lipiński. „Z pochodzenia - Polak, z narodu Ukrainiec” urodził się, uczył i pracował w Dowbyszu. Kiedy w marcu 2014 roku na wchodzie Ukrainy rozpętała się wojna, Witalij zaciągnął się do wojska, by, jak sam mówił: „Bronić Naszą i Waszą Ziemię od rosyjskich faszystów”. Mioduszewski został przydzielony do 30. nowograd-wołyńskiej mechanizowanej brygady.

Miejscowość z dziwną nazwą „Szczastia” (szczęście) w obwodzie ługańskim od sierpnia do dziś kojarzy się wielu matkom i żonom ukraińskich żołnierzy z śmiercią ich najbliższych. Dziś z 12 tysięcy mieszkańców w Szczastiu pozostało zaledwie 5 tysięcy. Prorosyjscy separatyści nadal strzelają po dzielnicach mieszkalnych ze wszystkiego, co dostarczają im Rosjanie zza wschodniej granicy – Gradów, Smerczów, granatników... Polak Witalij Mioduszewski był jednym z pierwszych, kto oddał życie za ten skrawek ukraińskiej ziemi, pamiętając o tym, że kilkaset kilometrów dalej znajduje się jego ukochane miasto Dowbysz.

Umierając ufał, że zrobił wszystko, co od niego zależało, by nie dopuścić zdewastowania przez prorosyjskich bandytów także ukochanego Polesia i Wołynia...

Koszty na otwarcie tablicy zbierali rodzice uczniów oraz nauczycieli dowbyskiej szkoły średniej, do której uczęszczał kiedyś także Witalij Mioduszewski.

Ostatni bój Polaka z rosyjskimi terorystami

Podczas ceremonii odsłonięcia słowo zabrali zastępca przewodniczącego baranowskiej administracji rejonowej Iwan Turowski, dyrektor szkoły Oleg Chomiak a także ksiądz rzymsko-katolickiej parafii p.w. Matki Bożej Fatimskiej w Dowbyszu o. Waldemar, który następnie dokonał poświęcenia granitowej tablicy. Uczcić pamięć Mioduszewskiego do szkoły przyszli mieszkańcy Dowbysza, jego koledzy z wojska, z którymi on walczył w obronie Szczastia oraz rodzina.

Miesiąc po śmierci Mioduszewskiego jego żona urodziła śliczną córeczkę, którą na pamięć o ojcu-bohaterze nazwano Witaliną. Oprócz córki żona Witalija opiekuje się także czteroletnim synem.

Rosyjski zaborca każdego dnia niesie śmierć i zniszczenie na wschodzie Ukrainy. Coraz więcej mieszkańców miast i wsi na całej Ukrainie otrzymują tragiczne wiadomości o śmierci bliskich na Donbasie. Oddając życie za bliźniego, tacy, jak Mioduszewski, myślą nie tylko o Ukrainie. Widząc bezczelne traktowanie ukraińskich jeńców przez czeczeńskich bojowników, zabite z rakiet niewinne dzieci i osoby w podeszłym wieku, które nie zdążyły schować się w piwnicy, chcą oszczędzić takich cierpień także mieszkańcom innych krajów Europy.

W kwietniu 2015 roku będzie obchodzona 95. rocznica zawarcia polsko-ukraińskiej konwencji zbrojnej, wskutek której polsko-ukraińskie wojska zwyciężyły bolszewicką armię na przedpolach Warszawy, a ukraińskiemu generałowi Markowi Bezruczko znaczna część mieszkańców Zamościa i Lublina zawdzięcza życie i zdrowie, bowiem właśnie ukraińskie oddziały zatrzymały pierwszą falę natarcia Pierwszej Armii Konnej Budionnego, dając Polakom czas na przygotowanie kontrofensywy.

mgr Walentyna Jusupowa, Prezes obwodowej organizacji „Studencki Klub Polski” w Żytomierzu

źródło: Słowo Polskie

Polacy giną w obronie Ukrainy