To był występ z owacjami na stojąco

Czesław Mozil często sięgał pamięcią do swojego dzieciństwa, gdy np. grywał w piłkę z arabskimi kolegami albo kiedy dawał mamie powód do dumy, grając co roku w jasełkach. W bardzo subtelny sposób wyśmiewał rasizm, ksenofobię oraz stereotypy, którymi ludzie kierują się oceniając powierzchownie innych.

Artysta starał się też wytłumaczyć swoje skomplikowane uczucia względem Polski, a emigrantów — chociaż sam nim jest — nazwał „nieudacznikami, którzy nie potrafili sobie poradzić w Polsce”. Mimo to do tematu emigracji podszedł nie od strony politycznej, a bardziej od strony ludzi. Nie tylko swojej zresztą, bo wspomniał też krótko o wielu innych poznanych Polakach, żyjących na obczyźnie.

Luźniejszym, czysto o zabarwieniu humorystycznym, tematem był jego sposób radzenia sobie ze sławą. Żalić się publiczności, że mimo platynowych płyt ludzie nie poznawali go w dyskotece, za to po tym, jak został jurorem w popularnym programie telewizyjnym od sławy nie mógł się opędzić.

Cała opowieść wzbogacana była dźwiękami akordeonu i elektronicznego pianina. Na uznanie z pewnością zasługuje podzielność uwagi Mozila. Mimo silnej ekspresji i bogatej gestykulacji nie było słychać, by choć raz uderzył w nieodpowiedni klawisz. Artysta śpiewał mało, ale jak już to robił to były to chwytliwe piosenki, jak „mięso wołowe, płyty gipsowe, makaron cięty, kołki na wkręty”. Na koniec brawurowo zagrał piosenkę z playbacku, a występ zakończył się owacjami na stojąco.

Czesław Mozil Solo Act to doskonałe rozpoczęcie jesiennych imprez muzycznych w Muzeum. Już w sobotę 24 października na tej samej sali zagrają zespoły Offensywa, Molly Malone's i Ukryta Strona Miasta. W listopadzie i grudniu nie powinno zabraknąć z kolei dobrego jazzu, ale o tym będziemy informować czytelników na bieżąco.
AG

Czytaj e-wydanie ">kliknij
Problem z założeniem profilu? Potrzebujesz porady, jak napisać tekst? Napisz do mnie. Pomogę: Igor Hrywna