Żyła z ludźmi i dla ludzi. Odeszła doktor Joanna Lisowska

Wychowana w domu o patriotycznych tradycjach, mając niespełna 16 lat wzięła udział w Powstaniu Warszawskim – była sanitariuszką o pseudonimie „Wanda” w pułku „Baszta”. Pracowała w punkcie sanitarnym przy Nowogrodzkiej (róg Pankiewicza) oraz w Szpitalu Elżbietanek. Po zbombardowaniu szpitala, przeniosła się do kuchni powstańczej, a następnie trafiła jako sanitariuszka do szpitala przy ul. Puławskiej. Ostatniego dnia, tuż przed zajęciem Mokotowa przez Niemców, Pani Joanna zeszła wraz z oddziałem powstańców do kanałów. Tam walcząc o życie błądziła 14 godzin. Przeżyła piekło, cudem unikając śmierci od granatów wrzucanych przez Niemców do kanałów lub uduszenia od dymu karbidowego. Po wyjściu z kanałów została skierowana do obozu w Pruszkowie, a potem do obozu w Skierniewicach. Z tego obozu zwolniono ją ze względu na wiek i stan zdrowia. Chora i bez pieniędzy trafiła do Częstochowy w poszukiwaniu rodziny – matki i ciotki. Odnalazła je.

Joanna Lisowska w 1946 roku zdała maturę, a następnie poszła na studia na Akademii Medycznej w Warszawie. Do Ełku przybyła w 1952 r. wraz z mężem Norbertem, tuż po studiach. Oboje byli lekarzami. Dr Joanna Lisowska była pediatrą, ordynatorem Oddziału Noworodków Szpitala Rejonowego w Ełku. Walczyła o każde dziecko, o poprawę warunków sanitarnych, o wyposażenie oddziału, o szkolenia personelu, o szczepienia ochronne dla dzieci, o to by noworodki pozostawały blisko swoich matek. Za swój wieloletni trud uhonorowała została nagrodą Ministra Zdrowia. Natomiast ełcki oddział prowadzony przez dr. Joannę Lisowską został uznany przez Wojewódzki Ośrodek Matki i Dziecka jako wzorcowy i posłużył szkoleniu lekarzy zagranicznych w ramach UNICEF.

Ełczanie pamiętają o tym, co zrobiła dla mieszkańców naszego miasta dzięki swojej pełnej oddania pracy lekarza. Przez wiele lat z pasją wykonywała trudną i bardzo odpowiedzialną pracę, lecząc małych pacjentów. Doktor Joanna Lisowska cieszyła się zawsze wśród mieszkańców naszego miasta zasłużoną opinią osoby, która z ratowania zdrowia i życia uczyniła życiowe powołanie.

Jej życie stanowić może swoisty kierunkowskaz dla nas współczesnych - jak żyć godnie.

W uznaniu zasług w 2014 roku otrzymała od Prezydenta Miasta Ełku Białą Lilię w kategorii „Postawa godna naśladowania”.