Kominek z płaszczem wodnym — a co to?

Jak każde urządzenie i zjawisko w życiu — także kominek z płaszczem wodnym ma swoje zalety, ale i swoje wady, które warto poznać na wylot jeszcze przed podjęciem decyzji o inwestycji. Jeśli już jednak podejmiemy ją na tak — pamiętajmy, że wybierając konkretny model, warto przyjrzeć się jego sprawności i wymaganiom eksploatacyjnym.

Wiadomo, lata w Polsce są ostatnio dość treściwe pogodowo, ale upały trwają wciąż dość krótko. Kiedy więc upalne lato ustępuje miejsca chłodniejszej porze roku, wizja przyjemnego ciepła płynącego z kominka staje się wyjątkowo atrakcyjna. Coraz większą popularność zdobywają kominki z płaszczem wodnym, które dzięki swojej budowie umożliwiają ogrzewanie wody na potrzeby zarówno centralnego ogrzewania, jak i ciepłej wody użytkowej.

Zbudowany z podwójnych ścianek płaszcz wodny otacza komorę spalania. Dodatkowo, dla zwiększenia wymiany ciepła stosuje się płomieniówki, przez które przepływają spaliny. Przestrzeń pomiędzy ściankami a płomieniówkami wypełnia woda, która ogrzewając się, może zasilać wymienione wcześniej instalacje. I to właśnie tym różni się ten kominek od rozwiązań tradycyjnych, gdzie ogrzewane jest tylko powietrze, a znaczna część ciepła jest niewykorzystywana i ucieka przez komin wraz z gazami spalinowymi.

Kominek z płaszczem wodnym ma tylu zwolenników, co przeciwników. Przed podjęciem decyzji o zainwestowaniu w to źródło ciepła należy dokładnie przyjrzeć się jego zaletom i wadom, ponieważ nie jest to rozwiązanie dla każdego. Kominek umożliwia ograniczenie wydatków na ogrzewanie dzięki dość łatwej dostępności i niskiej cenie paliwa, jakim jest drewno. Należy jednak pamiętać, że musi być ono dobrze wysuszone, a w zależności od twardości czas suszenia wynosi od 1,5 do 2 lat. Najlepsze jest drewno z twardych drzew liściastych.

Wiadomo: dobre paliwo jest droższe, ale bardziej efektywne i bezpieczniejsze w użytkowaniu. Mokre drewno i o niższej wartości opałowej pali się nieefektywnie i krótko, wydzielając przy tym dużą ilość sadzy i smoły, które osadzają się w kominie. Aby cieszyć się przyjemnym widokiem ognia w kominku, ogrzewającym zarazem cały dom, trzeba zapewnić zapas suchego paliwa.

Ponadto w czasie niskich temperatur, by dom nie uległ wychłodzeniu i nie zamarzła instalacja c.o., 2-3 razy dziennie ktoś z domowników powinien dołożyć do kominka porcję drewna. Dlatego bardziej efektywnym i wygodniejszym rozwiązaniem jest połączenie kominka z płaszczem wodnym w jednej instalacji z kotłem gazowym lub olejowym. W ten sposób w okresach przejściowych i przy niezbyt niskich temperaturach można ogrzewać dom kominkiem, a gdy przyjdą siarczyste mrozy, wykorzystać kocioł. Kominki z płaszczem wodnym mają moc zdolną ogrzać nawet domy o powierzchni sięgającej 400 m kw., jednak to od prawidłowej eksploatacji zależy uzyskanie wysokiej sprawności pracy urządzeń i komfort w pomieszczeniach.

Już na etapie projektowania budynku należy uwzględnić wszystkie elementy wymagane, aby instalacja pracująca z kominkiem działała prawidłowo. Przede wszystkim należy zaplanować doprowadzenie wody do płaszcza, a także odpływ przegrzanej wody do studzienki schładzającej, następnie do kanalizacji. Dodatkowo istotne jest wygospodarowanie miejsca na kanały nawiewne, wyposażone w przepustnice lub kratki wentylacyjne, przez które doprowadzane jest powietrze niezbędne do prawidłowego przebiegu procesu spalania.

Dla zapewnienia bezpieczeństwa układ należy wyposażyć w otwarte naczynie zbiorcze, które przejmie wodę płynącą w rurach, gdy ta zwiększy swoją objętość, oraz zapewni ochronę przed niebezpiecznymi wzrostami ciśnienia. Możliwe jest również wykorzystanie wężownicy schładzającej. Takie rozwiązanie pozwala na pracę instalacji w układzie zamkniętym, gdyż nadmiar ciepła odbierany jest przez chłodnicę ułożoną w płaszczu. Zimna woda doprowadzana jest do chłodnicy, gdy temperatura w płaszczu przekroczy 95 st. C. Innym, bardziej efektywnym, ale zarazem droższym rozwiązaniem, jest zastosowanie zbiornika akumulującego ciepło. Pozwala on na gromadzenie nadwyżek ciepła i ich wykorzystanie, gdy już nie pali się w kominku. Tym samym nie ma konieczności montowania kotła gazowego czy olejowego jako szczytowego źródła ciepła na czas silnych mrozów.

W sytuacji, gdy inwestor decyduje się na współpracę kominka z kotłem, instalacja wymaga zamontowania dodatkowo wymiennika ciepła, ze względu na pracę urządzeń w dwóch różnych układach — otwartym i zamkniętym. Kominek musi być ulokowany możliwie jak najbliżej komina, a czopuch powinien mieć jak najmniej załamań. Trzeba również zastanowić się, gdzie umieścić sterowniki, czujniki temperatury, a także jak doprowadzić przewody elektryczne do pomp.
Magdalena Maria Bukowiecka