Tniemy róże na wiosnę

Optymalny termin na cięcie krzewów róż to koniec marca — pod warunkiem, że nie ma już silnych mrozów — lub kwiecień. Najważniejsze jednak, by zabieg przeprowadzić jeszcze przed wykształceniem nowych pędów. Do przeprowadzenia zabiegu cięcia róż najlepsze są dni bezdeszczowe i umiarkowanie ciepłe. Pędów nie należy ciąć zbyt blisko ostatniego pąka (optymalna odległość to 0,5-1cm). Róże najlepiej ciąć ukośnie. Konkretna technika cięcia zależy głównie od rodzaju róż.

Róże przycina się w zależności od grupy, do której należą.
Róże wielkokwiatowe skraca się do wysokości 20-30 cm, czyli wycina się większość pędów. Pędy cienkie i słabe zaleca się skrócić intensywniej: do wys. 15 cm. Pozbywamy się też pędów uszkodzonych, przemarzniętych i porażonych przez choroby. Po cięciu powinno pozostać 4-6 pędów. Z kolei róże wielokwiatowe przycina się wyżej, do wysokości 30 cm u odmian niskich, do 60 cm u odmian wysokich.

Cięcie nie powinno być tak silne jak u róż wielkokwiatowych. Róże miniaturowe tnie się nisko — 10-15 cm powyżej poziomu gruntu. Taki zabieg dobrze wpływa na ich krzewienie. U róż pnących pozostawia się kilka pędów głównych. Natomiast pędy boczne warto skrócić na długości 30-40 cm. Można prowadzić je na „wachlarz”.

Róże okrywowe natomiast przycina się sporadycznie, raz na kilka lat. Przede wszystkim należy przeprowadzić cięcie sanitarne — usuwamy więc pędy cienkie, uszkodzone, porażone oraz odmładzające — usuwając przy tym część starszych pędów. Róże parkowe, pomimo że należą do najbardziej wytrzymałych, tnie się niezbyt intensywnie. Co kilka lat można wykonać cięcie prześwietlające usuwając pędy zbyt zagęszczone, krzyżujące się i skierowane do wnętrza.

Wiele gatunków i odmian róż podatna jest na choroby grzybowe, w szczególności, gdy rosną w dużym zagęszczeniu. Dlatego cięcie powinno się wykonywać odkażonymi sekatorami. Rany po cięciu, szczególnie w przypadku grubszych pędów, zaleca się zabezpieczyć środkiem przeciwgrzybowym.