Ola Buła pracuje w Bibliotece Elbląskiej. To prawdziwa „przewodniczka” po literaturze

– Warsztaty wymyśliłam sobie dwa lata temu, biorąc udział w kursie „Otwarte zasoby edukacyjne w bibliotece” realizowanym w ramach projektu Spółdzielnia Otwartej Edukacji w bibliotece. Chodziło mi o to, żeby wyjść z rozmowami o literaturze poza mury instytucji, żeby odbyły się w mieście, ale w otoczeniu natury. Wiele osób, ja również, szukając wytchnienia od wykonywanej pracy, obowiązków domowych, znojów codzienności – właśnie w naturze znajduje panaceum. I z tego połączenia natury i literatury powstały te warsztaty.

– Ponieważ odbywają się one w plenerach, to pomyślałam, że książki muszą też dotyczyć tematów z naturą związanych. W Bażantarni rozmawialiśmy o wyjątkowej książce napisanej w XIX wieku pt. „Walden, czyli życie w lesie”, w której autor Henryk David Thoreau opisuje eksperyment, jak to na dwa lata przeprowadził się i zamieszkał w lesie. Niebywałe jest to, że jego spostrzeżenia na temat świata są bardzo aktualne w odniesieniu do współczesnych czasów. Podczas spotkania nad rzeką Elbląg były to książki dotyczące tematów związanych z wodą, a właściwie zagrożeń związanych z tym, że jeśli się nie opamiętamy, to wody zabraknie. Literatura jest bardzo bliska życiu, odpowiada na to, co się dzieje ze światem i zależy mi na pokazywaniu tej bliskości, zachęcaniu do sięgania po książki, które nas uwrażliwiają na świat i innych. To chyba jest główny klucz, według którego wybieram książki.

– Warsztaty są skierowane do osób dorosłych, przychodzi na nie różna ilość osób, ale to w sumie nie jest istotne, bo ważni są ci, którzy przyjdą. Z udziałem w kulturze jest tak, że często chętnie je wyrażamy kliknięciem na FB „zainteresowana/y”, „wezmę udział”, ale niekoniecznie przekłada się to na naszą rzeczywistą aktywność. Jesteśmy wciąż bardzo zabiegani i czasem boimy się konfrontować z innymi, na przykład w dyskusji. Moje zajęcia są dla osób, dla których literatura i natura są ważne.

– Na pewno odbędą się jeszcze jedne zajęcia, w październiku i jestem w trakcie poszukiwania fajnego miejsca, w którym centralnym miejscem jest drzewo (śmiech). Będzie o drzewach i opowieściach. Już wkrótce m.in. na profilu facebookowym Myślinatura podam więcej szczegółów. Zajęcia jednak to nie wszystko, jesienią powstanie folder podsumowujący działanie, zawierający także inspiracje do lektur i spędzania czasu z literaturą w naturze. Dostępny będzie zgodnie z ideą Otwartych Zasobów Edukacyjnych, czyli dzielenia się wiedzą z innymi.

– No tak, często powtarzam, że bez książek nie ma życia, a książki ocalą świat. Lubię dzielić się wrażeniami z lektur i spotkania autorskie, bo z tych spotkań najczęściej wynika dużo dobrego. Na przykład po ubiegłorocznym spotkaniu z Mariuszem Szczygłem ludzie wychodzili z biblioteki uśmiechnięci, pełni pozytywnej energii i dalej szli rozmawiać już poza biblioteką. Podobnie po innych, choćby po ostatnim z Radkiem Rakiem. Jeśli ze spotkania wychodzimy zaciekawieni, zainspirowani, uwrażliwieni na jakieś zagadnienie, to już jest ogromny sukces.

– Jeśli by wierzyć statystykom i badaniom czytelnictwa prowadzonym przez Bibliotekę Narodową, to nie jest najlepiej, ale ja żyję w pewnej bańce, w której większość czyta: mniej czy więcej i nie chcę z tej bańki wychodzić (śmiech). Pracuję w bibliotece, do której przychodzą osoby czytające, w weekend odwiedziłam Gdańskie Targi Książki, gdzie były tłumy ludzi, także młodzieży, na którą wszyscy wokół narzekają i te badania nijak się mają do tego, co obserwuję. Nie jestem też zwolenniczką nawracania na siłę ludzi na czytanie, raczej trzeba pokazywać innym, że czytanie jest po prostu fajne, a książki pomagają objaśniać i rozumieć świat.

– Hmmm, chyba nie ma takiej jednej książki, to wciąż się zmienia, bo my się zmieniamy. W młodości uwielbiałam Milana Kunderę czy Hermanna Hessego, zaczytywałam się też Jonathanem Carrollem, ale to było dawno temu (śmiech). Dziś nie umiałam wskazać jednej, bo jest mnóstwo ważnych książek, one trafiają na różne momenty w naszym życiu. Są za to autorki i autorzy, których każdej kolejnej książki wyczekuję, np. Margaret Atwood, Olga Tokarczuk, Mariusz Szczygieł i inni. Lubię też wracać do klasyki literatury i czytać reportaże, a dla relaksu kryminały. Z ostatnio przeczytanych polecam książkę Anny Goc pt. „Głusza”, zawierający reportaże o życiu osób głuchych w Polce. To bardzo ważna książka.

– O rany, nie spodziewałam się takiego pytania. Tak, kiedyś marzyłam, żeby zostać pisarką, ale raczej nie mam planów z tym związanych i jak najbardziej odnajduję się w roli „przewodniczki” po literaturze. Te uknute naprędce określenie nawet mi się podoba (śmiech).

W powiecie braniewskim Dziennik Elbląski ukazuje się razem z Gazetą Braniewską IKAT.

Poprzednie wydania znajdziesz TUTAJ