POLSKI TURYN, CZYLI „TAK CZY OWAK WYGRA POLAK”

Pytanie brzmi: czy aktualny mistrz Polski, czyli Jastrzębski Węgiel, będzie mistrzem Europy, czy zostanie nim wicemistrz Polski: Zakłady Azotowe ZAKSA Kędzierzyn-Koźle? Przypomnę, że przed dwoma laty było tak, iż triumfator Ligi Mistrzów, czyli właśnie klub z Opolszczyzny, nie został – o paradoksie, albo i nie! – najlepszą siatkarską męską drużyną w kraju. Czy to samo okaże się w Turynie?
Na razie mamy prawidłowość polegającą na tym, że lata nieparzyste polską Plus Ligę wygrywa klub ze Śląska, czyli JW (2021, 2023), a w lata parzyste – klub ze Śląska Opolskiego – Zaksa (2020, 2022). À propos Śląska Opolskiego, o którym kibice Odry Opole skandują: „Śląsk Opolski zawsze polski” to informuję, że niedługo ma być oddany do użytku stadion miejscowej Odry – klubu z tradycjami trenera Antoniego Piechniczka, stopera Romana Wójcickiego, braci Tyców itd. Własnego stadionu chce też żużlowy Kolejarz Opole – klub z kolei pierwszego Polaka – indywidualnego mistrza świata w „czarnym sporcie”, czyli Jerzego Szczakiela.
Oglądałem finał IMŚ, w którym wygrał śp. Jurek Szczakiel (po latach przeszliśmy na ty) na Stadionie Śląskim – miałem wtedy 10 lat – i widziałem, jak w biegu barażowym Polak wygrał z wielokrotnym mistrzem świata Ivanem Maugerem z Nowej Zelandii (który jechał na drugiej pozycji i zdefektował mu motocykl) i tak zakochałem się w żużlu.
Na szczęście obie te moje pasje można pogodzić, bo kiedy kończą się rozgrywki siatkarskie, to zaczyna żużel, a kiedy kończy się sezon speedwaya, zaczyna się „siatka”. Można kochać jedno i drugie i nie mieć przesytu…

Ryszard Czarnecki