Życie jest nieskończone, podobnie jak taniec

Impreza rozpoczęła się od odczytania orędzia związanego z MDT 2023, co uczyniła Anna Duchnowska, instruktorka tańca w ROK w Olecku. W tym roku jego autorką jest Yang Liping – tancerka i choreografka z Chin.
Później na scenie zaprezentowali się tancerze: Dance Queen Studio Justyna Biśtyga, grupy taneczne „Na Maxa" i „Jokers” z Gminnego Centrum Kultury w Kowalach Oleckich prowadzone przez Justynę Biśtygę-Bzymek, Sportowy Klub Tańca Towarzyskiego Promenada (Zuzia Kruszniewska „Hip-Hop" 4-7 latki, „TikTok Dance" i grupa dorosłych) oraz Dance from A to Z Aleksandra Łaszczyńska-Zubkowicz (grupy „Mini Kidsiaki", „Kidsiaki" i „Juniorzy".

Orędzie Yang Liping
Taniec jako sposób komunikacji ze światem
Język ciała jest najbardziej instynktowną formą komunikacji międzyludzkiej. Od pierwszych chwil przyjścia na świat, jeszcze zanim nauczymy się wypowiadać słowa, możemy używać naszych rąk i stóp do wykonywania gestów przypominających taniec. Z tego „pierwotnego języka” wyrasta taniec.
Do tańca pobudza nas wiele rzeczy. Kiedy mieszkałam w moim rodzinnym mieście, babcia powiedziała mi, że taniec to sposób, w jaki dziękujemy Słońcu za ciepło i światło, które wnosi ono do naszego życia.

Po obfitych zbiorach tańczymy radośnie na polach, wyrażając wdzięczność ziemi. Kiedy spotykamy osobę, którą kochamy, tańczymy jak paw, rozkładający pióra ogona, licząc, że nasze uczucia zostaną odwzajemnione. Nawet kiedy chorujemy, poddajemy się mistycznym rytuałom tanecznym, aby odpędzić demony choroby.
W moim świecie taniec splata się z życiem już od najmłodszych lat. Taniec od zawsze był kluczem do porozumienia człowieka z naturą i wszystkimi istotami żywymi. W moim rodzinnym mieście istnieje powiedzenie: „Jeśli masz nogi, ale nie potrafisz tańczyć, zmarnowałeś swoje życie”. Taniec jest ściśle związany z naturą i życiem. W moim odczuciu, taniec jest tożsamy z naturą i życiem – to jest kwintesencją tańca.

Niektórzy ludzie przychodzą na świat, aby przedłużyć swój ród, inni rodzą się po to, by cieszyć się życiem, jeszcze inni poszukują nowych doświadczeń. Ja jestem obserwatorką życia. Urodziłam się po to, by oglądać kwitnące i więdnące kwiaty, płynące po niebie chmury i krople rosy.
Dlatego całe moje natchnienie twórcze czerpię z życia i z natury: blasku księżyca, pawia rozpościerającego ogon, motyla wyłaniającego się z kokonu, ważki sunącej po tafli wody, wijącej się gąsienicy, korowodów mrówek.
Wiele lat temu stanęłam przed publicznością na scenie i zatańczyłam pierwszą z moich choreografii – taniec pawia, zatytułowany Spirit of the Peacock. Paw jest gatunkiem, który nadal zasiedla ziemię. W krajach Wschodu symbolizuje świętość i piękno, ponieważ wyglądem przypomina feniksa, a postawą – smoka. Wykonując taniec pawia, poznałam jego duszę.

Kultura taneczna ludzi jest niezwykle bogata; obejmuje wspólną kulturę i jej atrybuty. Istoty tańca doświadczamy poprzez obserwację natury, życia i wszystkich istot żywych, które nas otaczają. Mój naród również posiada wiele nurtów tańca, które z pasją przekazuję jako część mojego dziedzictwa. Taniec ożywia nasz umysł i ciało, umożliwiając nam komunikację ze światem. Zebrałam kilka tradycyjnych, pierwotnych tańców i zaprezentowałam je na scenie w ramach moich prac, takich jak: Yunnan Impression, Tibetan Riddle, Pingtan Impression. Wszystkie te tańce pochodzą z mojego kraju.
Przekazali je nam nasi przodkowie jako część naszego dziedzictwa, a naszym zadaniem jest dbałość o ich zachowanie i pokazanie ich światu.
Ludzie oglądający moje prace byli pod wielkim wrażeniem ich urzekającego piękna i znaczenia kulturowego. Jako tancerka poświęciłam kilka dekad badaniu bezkresnej sfery tańca, współtworząc eksperymentalne prace współczesne, takie jak Under Siege – The Full Story of Farewell My Concubine czy Rite of Spring, które prezentowałam na całym świecie.

W swojej twórczości czerpię inspirację z przyrody moich rodzinnych stron, moich doświadczeń życiowych oraz zasobów cywilizacji Wschodu, która stanowi nieodłączną część cywilizacji światowej, wnosząc do niej różnorodność, bogactwo, a przede wszystkim natchnienie.
Filozofia, mądrość i estetyka Wschodu opiera się na wartościach, takich jak „uczenie się od natury” oraz „jedność człowieka z wszechświatem”. Te doktryny są również duchowym rdzeniem mojej sztuki. Jako istoty ludzkie powinniśmy szanować naturę, uczyć się od niej i żyć z nią w harmonii, podobnie jak ziemia, góry czy niebo.

Tancerze i choreografowie powinni uważniej wsłuchiwać się w radości i smutki świata, używając tańca jako dopełnienia dialogu, który od tysięcy lat prowadzimy z przyrodą i życiem.
Dziś chcę nie tylko podzielić się naszą kulturą taneczną ze światem; mam również nadzieję, że uda mi się zaprosić wszystkich tancerzy i tancerki, którzy kochają taniec i chcieliby wyrazić swoje emocje poprzez taniec, do wspólnego tańczenia i dzielenia się naszą miłością i podziwem dla nieba i ziemi.
Życie jest nieskończone, podobnie jak taniec.