Mikołaj Kopernik został patronem Szkoły Podstawowej nr 9 w Olsztynie, a uczennica liceum plastycznego namalowała jego portret

— Szkoła bez imienia to jak człowiek bez nazwiska. Może się rozwijać, realizować, ale brakuje odrębności, tożsamości, którą zapewnia właśnie nazwisko — mówi Jolanta Lubojemska, dyrektor Szkoły Podstawowej nr 9 w Olsztynie, która uchwałą Rady Miasta zyskała nowego patrona — Mikołaja Kopernika. Wybrała go społeczność szkoły. Astronom prześcignął m.in. Irenę Kwintową i Ignacego Krasickiego. Z tej okazji przy wejściu do placówki już zawisł portret Mikołaja Kopernika, który stworzyła uczennica olsztyńskiego liceum plastycznego.

Gabriela Górajewska pochodzi z Pisza, ale uczy się w Olsztynie. I to ona stworzyła gigantyczny portret astronoma.

— Mój wychowawca i nauczyciel malarstwa Bartek Świątecki powiedział, że jedna z podstawówek zmienia patrona szkoły i że potrzebuje jego portretu. I że ktoś go musi namalować. Wytypował mnie. Uznał, że jestem kompetentna i dam sobie radę. A ja uznałam, że to będzie ciekawe doświadczenie. Dziś już wiem, że za mną wspaniała przygoda malarska — opowiada Gabriela Górajewska. — Obraz ma duży format, mierzy 1,5 x 2 m. Żeby go namalować, musiałam używać krzesełka! Ale zanim wzięłam pędzel do ręki, oczywiście się przygotowałam. Najpierw znalazłam kilka podobizn Kopernika w internecie. Następnie, bazując na nich, w programie komputerowym stworzyłam projekt obrazu. Później namalowałam Kopernika farbami akrylowymi na desce. W niebieskich tonach. Można powiedzieć, że z kilku Koperników stworzyłam własnego. Jest oczywiście odzwierciedleniem tego prawdziwego.

— Bardzo podoba mi się kolorystyka obrazu. To są barwy naszej szkoły. Kopernik może być szary, żółty, kolorowy. W barwach niebieskich idealnie wpisuje się w naszą przestrzeń — cieszy się Jolanta Lubojemska. — Każdy, kto wejdzie do naszej szkoły, spotka się z Kopernikiem Gabrysi.

Gabrysia malowała Kopernika przez tydzień. Nie odkładała niczego na później. Po prostu poszła za ciosem. Ale ma tak od małego.

— Kiedy zaczęłam malować? Nie pamiętam. Robię to od zawsze. Gdy inni się bawili, ja siedziałam w domu i malowałam. To był wyraz mojej kreatywności i tego, co siedzi mi w głowie. Przelewałam to na papier. Nie zmuszałam się do tego, bo to lubiłam. I mam tak do dzisiaj — opowiada licealistka. — Tak już jest, że małe dziewczynki uwielbiają malować, ale w pewnym wieku znajdują sobie nowe zainteresowania. A ja maluję bezustannie. Dlatego już w podstawówce wiedziałam, że następną moją szkołą będzie liceum plastyczne. Jestem już w trzeciej klasie, jeszcze dwa lata przede mną i dalsze decyzje. Pewnie wybiorę się na Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Lubię architekturę i lokalną sztukę warszawską. I ludzi, którzy tam żyją i tworzą. Warszawa jest fascynująca.

Nie tylko malarstwo, ale i rzeźba pociąga Gabrysię. — To bardzo ciekawa dziedzina sztuki. Gdy się ma wiedzę ogólną, którą teraz zdobywam, łatwiej jest tworzyć własne dzieła. Można poszukiwać przestrzeni i kreować siebie poprzez sztukę — zauważa Gabrysia. — Rzeźba ma to do siebie, że jest specyficzna. Dzięki niej można dotknąć sztuki. Malarstwo takiej możliwości nie daje, choć też dzięki niemu można się wyrazić. I nieważne, czy to mały obraz, czy ogromny, jak ten z Kopernikiem. Każde spotkanie mnie spełnia.

I dodaje: — Żartuję, że Kopernik jest moją muzą. A tak naprawdę to niesamowita postać, która zmieniła postrzeganie świata. Jest inspiracją dla sztuki. Cieszę się, że był też moją inspiracją.

— Nazwisko Kopernika łączy w sobie przeszłość — to, czego dokonał, teraźniejszość — to, z czego my korzystamy i przyszłość — z czego będą czerpać przyszłe pokolenia. Na zawsze historia jego nazwiska będzie związana z Warmią — twierdzi Jolanta Lubojemska. — Mikołaj Kopernik był najwybitniejszą osobowością zamieszkującą Warmię. Stał się symbolem polskiego wkładu w rozwój światowej cywilizacji, jego nazwisko jest znane w najodleglejszych zakątkach naszego globu. Chcielibyśmy też, aby uczeń, który ukończy naszą szkołę, myślał kategoriami obywatela Europy i świata, ale jednocześnie był przywiązany do swojej „małej ojczyzny” i Polski.

Szkoła Podstawowa nr 9 w Olsztynie powstała w 1962 roku. Obecnie uczęszcza do niej 450 uczniów. W bieżącym roku będzie obchodziła 60 lat swojego istnienia.

— Szkoła potrzebuje też święta, podczas którego będzie mogła spotkać się cała nasza społeczność. Do tej pory nie mieliśmy sztandaru, a przecież wokół niego buduje się pewien ceremoniał szkoły. W pewnym wieku nie zwraca się na to uwagi, ale przychodzi czas, że tego brakuje —  podkreśla dyrektor. — Nasza szkoła jest promatematyczna. Kopernik był ekonomem, ale też jako astronom nie poradziłby sobie bez matematyki. I tak jak matematyka nam jest potrzebna, tak nasza szkoła potrzebuje też Kopernika.

ADA ROMANOWSKA