Olsztyńskie Amazonki świętują jubileusz. Od 30 lat walczą z rakiem piersi

— Na miły Bóg,.. Życie nie tylko po to jest, by brać. Życie nie po to, by bezczynnie trwać. I aby żyć, siebie samego trzeba dać" — słowami piosenki Stanisława Sojki podsumowuje działalność Barbara Piłat, prezes Olsztyńskiego Towarzystwa Amazonki. Bo organizacja powstała po to, by wspierać kobiety, które zachorowały na raka piersi.

Olsztyńskie Towarzystwo Amazonki powstało z inicjatywy Danuty Śleszyńskiej w 1992 roku. Zawiązane wówczas stowarzyszenie było jedenastą tego typu organizacją zrzeszającą kobiety po amputacji piersi w Polsce.

Danuta Śleszyńska zaczerpnęła ideę zorganizowania się kobiet po amputacji piersi z Centrum Onkologii w Warszawie, w którym takie stowarzyszenie działało od kilku lat. Na pierwsze spotkanie w Olsztynie przyszło około 100 kobiet.

Amazonki przez 30 lat pomogły tysiącom kobiet, które skorzystały z badań profilaktycznych – USG i mammografii. Zachęcają i nauczają samobadania piersi. Zwracają uwagę na to, jak ważna jest psychika, poczucie własnej wartości, rehabilitacja, dostęp do nowoczesnych leków, aktywizacja zawodowa i jak kobiety są ważne same dla siebie.

Dziś olsztyńskie Amazonki zrzeszają ponad 200 kobiet z Warmii i Mazur po amputacji piersi. Dlatego na uroczystość przybyło mnóstwo pań, dla których Amazonki są częścią życia. Spotkanie odbyło się 26 listopada w olsztyńskim ratuszu. Ale jubileusz to również okazja do tego, aby nagrodzić osoby szczególnie zasłużone dla Amazonek. Wręczono podziękowania, statuetki i pamiątkowe filiżanki z logiem Amazonek.

Rak piersi to jeden z najczęściej występujących nowotworów. Jest diagnozowany przede wszystkim u kobiet, a ryzyko jego występowania wzrasta wraz z wiekiem. Najbardziej narażone na zachorowanie są kobiety pomiędzy 50 a 69 rokiem życia, jednak w obecnych czasach zaobserwować można zwiększenie zachorowalności u kobiet młodszych, aktywnych zawodowo i społecznie. Dlatego tak ważna jest profilaktyka oraz poszerzanie świadomości i wiedzy na temat tego typu nowotworu.

W Polsce wciąż duży odsetek pacjentek przychodzi do lekarza i ma stawiane rozpoznanie w trzecim lub czwartym stadium zaawansowania. Rozpoznania w pierwszym stadium rozwoju, gdy istnieje możliwość prawie w 100 proc. wyleczenia raka, wynoszą ok. 20 proc. wszystkich przypadków. A rak piersi to nie jest wyrok, ale — jak podkreślają lekarze — choroba przewlekła. Pacjentki, które mają rozpoznanie we wczesnym stopniu zaawansowania raka piersi, żyją dłużej niż pacjentki z cukrzycą. Niestety mało kto się boi cukrzycy, natomiast raka wszyscy się boją w mniejszym lub większym stopniu.

Nie ma lepszego diagnosty niż palce i znajomość własnego ciała. Podobnie jak w przypadku innych badań, tak i tu ważna jest regularność. Istnieje mnóstwo szkoleń, pokazów czy filmów instruktażowych na ten temat w internecie. Warto też poprosić swojego lekarza rodzinnego lub inny personel medyczny o wsparcie i pokazanie jak należy prawidłowo takie badanie wykonać w domu. Do badania piersi zachęcają też olsztyńskie Amazonki. One, jak nikt inny, wiedzą, jak to jest ważne. Dlatego Olsztyńskie Towarzystwo Amazonki drukuje foldery i broszury, które uczą samobadania piersi i dbania o własne zdrowie.