Redakcja portalu "Gazety Olsztyńskiej" składa najserdeczniejsze życzenia nauczycielom

Szkoła zawsze była dla mnie bardziej przygodą niż miejscem zdobywania wiedzy. Jako niepokorne dziecko uczyłem się tego, czego chciałem, a nie tego, co mi kazali. Z perspektywy czasu widzę, ile trudności sprawiłem nauczycielom i wychowawcom, którzy mieli nieszczęście spotkać małego Karola na swojej drodze, za co ich teraz bardzo przepraszam.

Z tego miejsca chciałbym też podziękować moim nauczycielom, bez których nie byłoby mnie tutaj, w gazecie. Dziękuję panu Jerzemu Anczykowskiemu, mojemu nauczycielowi historii. Dziękuję również pani Beacie Ligman, ukochanej polonistce, która pierwsza we mnie uwierzyła. To właśnie ludzie z pasją, których misja to nie tylko chodzenie do pracy. Prowadzone przez nich lekcje były czymś więcej niż kolejnym punktem w planie lekcji. To była fantastyczna przygoda.

Karol Grosz

Pamiętam Pana Grzegorza, który uczył mnie historii w liceum. Niesamowita osoba, bardzo otwarta, spokojna, ale przede wszystkim z wyjątkowym podejściem do młodzieży. Pan Grzegorz był w naszej szkole dyrektorem, więc na swojej głowie miał naprawdę wiele. Jednak kiedy przychodził na lekcje, swoją uwagę całkowicie poświęcał uczniom. Traktował ich jako całość i jako indywidualności. Swoją wiedzę przekazywał w taki sposób, że nie znalazła się osoba, która nie chciałaby go słuchać. W swoich opowieściach, które nawiązywały do podstawy zamieszczonej w podręcznikach, zahaczał o takie elementy historii, które intrygowały i ciekawiły każdego. Jednocześnie historyk był na tyle ciepłą osobą, że potrafił w trakcie lekcji podzielić się swoją prywatą, zażartować, czy dać każdemu chwilę odspanąć. Jego metody nauczania był świetnie, bo każdy chciał wiedzieć więcej, jednocześnie nie czując stresu ani napięcia. Później wielu z nas zdało maturę z historii na przysłowiowe pięć! Panie Grzegorzu dziękuję za naukę i przekazanie przydatnej do dziś wiedzy.

A Wam drodzy nauczyciele z okazji Waszego święta życzę, aby każdy dzień był dla Was przyjemnością z wykonywanej pracy. Aby owoce Waszych starań były widoczne zarówno tu i teraz, jak i za wiele wiele lat. Dziękuję Wam za cierpliwość, serce, pot i łzy. To Wy byliście przy nas kiedy dorastaliśmy i wprowadziliście w “prawdziwy świat”. Jesteśmy wdzięczni za każdą pogodną chwilę, za każdy uśmiech i dobrą radę. Dziękujemy za trud podejmowanej pracy. Życzę, aby aktywna i twórcza postawa znajdowała uznanie w oczach uczniów i ich rodziców oraz była źródłem osobistej satysfakcji.

Anna Głazek

Człowiek na swojej drodze spotyka mnóstwo wspaniałych nauczycieli. Nie tylko w podstawówce czy w liceum, ale rownież na studiach. I właśnie na wyższym szczeblu swojej edukacji uczył mnie prof. Bohdan Głuszczak.Uczył teatrologii, bo znał się na niej doskonale. To przecież założyciel Pantomimy Olsztyńskiej, czyli teatru, w którym występowali niesłyszący. Ale prof. Bohdan Głuszczak, poza tym, że uczył o scenie, uczył mnie przede wszystkim życia. Niby banał, ale dla młodego człowieka to szalenie ważne. I to on pokazał, że każdy nauczyciel to człowiek, a nie instytucja, przed którą „klękajcie narody”. To człowiek, który ma lepsze i gorsze dni. To człowiek, który czasem pije herbatę, a czasem ma ochotę na piwo. To człowiek, który czasem też chce odpocząć i uciec na koniec świata. To człowiek, który ma rodzinę i życie prywatne. Który ma swoje pasje, przyjaźnie, miłości. To też człowiek, który może góry przenosić dla swoich uczniów i studentów. I mówi do nich jak do ludzi, a nie do słuchaczy, którzy muszą zaliczyć przedmiot. W ten sposób rodzą się więzi i zainteresowanie tematem lekcji.

Później już szło z górki. Do dziś wiem, że każdy człowiek jest ja nauczyciel. Ciekawy. To mi pomaga w dziennikarskiej pracy.

Ada Romanowska