Nie tylko bursztyn. Skarby wyspy Sobieszewskiej

Bursztyn, czyli "złoto północy", to kopalna żywica drzew iglastych z trzeciorzędu. Nazwa "złoto północy" pochodzi być może od jasnej, złocistej barwy bursztynu, a może też od wartości, jaką przedstawiał już w czasach starożytnych, gdy kupcy rzymscy wędrowali aż do Bałtyku i zakupiony tanio bursztyn sprzedawali potem na wagę złota.
Na plażach Wyspy Sobieszewskiej bursztyn jest częstym gościem. Najłatwiej znaleźć go na brzegu, tuż po sztormie. Rozsławiona przez serial "Złoto Bałtyku" wyspa stała sie symbolem polskich poszukiwaczy skarbów, ale wbrew pozorom nie bursztyn jest jej największym skarbem

Mewia Łacha, podobnie jak Ptasi Raj, to rezerwat faunistyczny ptaków na obszarze Wyspy Sobieszewskiej i Przekopu Wisły. W sumie to aż 150 ha powierzchni. Na terenie Mewiej Łachy spotyka się liczne gatunki ptaków - jest to także jedyne w Polsce miejsce gnieżdżenia się rybitw czubatych. To jeden z najcenniejszych przyrodniczo obszarów nad Morzem Bałtyckim w Polsce. Ornitolodzy odnotowali, że na tym terenie(Wyspy Sobieszewskiej) bytuje około 300 różnych gatunków ptaków, które zakładają tam gniazda, odbywają łęgi bądź traktują wyspę jako przystanek podczas jesiennych migracji.
Mewia Łacha to nie tylko ptaki, największym skarbem tej niewielkiej wyspy są zamieszkujące w rezerwacie bałtyckie foki.

Rezerwat jest miejscem chronionym, a liczne jego tereny są objęte zakazem wstępu. Foki można obserwować ze specjalnej wieży lub biorąc udział w zorganizowanym rejsie. Z portu w Świbnie, na rejsy wycieczkowe do ujścia Wisły, wypływają łodzie i kutry rybackie. W czasie około dwugodzinnego rejsu można równocześnie zobaczyć rezerwat od strony morza oraz podziwiać kolonie fok znajdujące się na łachach przy ujściu.

Spacerowicze często spotykają foki na plaży na Wyspie Sobieszewskiej w okolicy wejścia na plażę nr 1.

Samiec foki szarej osiąga długość nawet ponad 2 metrów i waży do 300 kg. Osobniki tego gatunku żywią się głównie rybami, skorupiakami, a niekiedy również ptakami. Foka szara jest gatunkiem chronionym.

Wyspa Sobieszewska (Sobieszewo) to nadmorska dzielnica Gdańska, oddalona od centrum miasta o 15 kilometrów. Jest zamknięta w ramionach Śmiałej Wisły od zachodu, Martwej Wisły od południa i Przekopem Wisły od wschodu. Wody Zatoki Gdańskiej oblewają jej teren od północy.

Zimą 1840 r., w wyniku zatoru lodowego, który powstał w miejscowości Płonia, wezbrane wody Wisły przerwały Mierzeję Wiślaną w okolicach wsi Górki. W ten sposób powstało nowe ujście Wisły, nazwane przez pisarza i geografa Wincentego Pola Śmiałą Wisłą. Tak uformował się półwysep, którego zachodnią część stanowił teren obecnej Wyspy Sobieszewskiej. Chcąc rozwiązać problem corocznych powodzi na Żuławach, na polecenie cesarza Wilhelma II, w latach 1889-1895 między Mikoszewem a Świbnem wykopano kanał o długości 7,1 km, zwany Przekopem Wisły, którym uchodzą do Bałtyku wody wiślane. Ostateczny kształt Wyspa Sobieszewska zyskała w 1895 r.