Bogini wody z epoki żelaza

Podczas wykopalisk w Bawarii zespół archeologów odkrył glinianą rzeźbę sprzed kilku tysięcy lat. Do tej pory nie ma porównywalnych znalezisk.
Możliwe, że prawie 2800 do 2500 lat temu ludzie czcili małą statuetkę jako bóstwo wody.

Data pochodzenia figurki zbiega się z czasem istnienia kultury halsztackiej, która rozwijała się w latach 800-400 p.n.e. Jej nazwa pochodzi od stanowiska archeologicznego, które znajduje się w Hallstatt, w austriackich Alpach. Pierwsze ślady odkryto w II połowie XIX wieku. Archeolodzy wykopali wówczas dużą nekropolię.
Kultura halsztacka występowała w dwóch zespołach: zachodniohalsztacka (identyfikowana z Protoceltami i Celtami), oraz wschodniohalsztacka (iliryjska i tracka).
Ludność owej kultury trudniła się hodowlą oraz rolnictwem. Specjalizowała się również w eksploatacji, przeróbce i dystrybucji soli (Hallstatt), produkcji rzemieślniczej oraz obróbce metali. udowodnione są dalekosiężne kontakty handlowe, co wiąże się z przebieganiem przez tereny halsztackie licznych szlaków handlowych, w tym bursztynowego. Wydarzenia polityczne i gospodarcze (bogacenie się na handlu solą) doprowadziły do wyodrębnienia się warstwy arystokracji plemiennej, czego dowodzą bardzo bogato wyposażone pochówki.