Ruszyli bielikom na ratunek

Ta niezwykła akcja ratunkowa miała miejsce na terenie Nadleśnictwa Miłomłyn w powiecie ostródzkim.
— 30 maja przed południem otrzymaliśmy wiadomość o dwóch pisklętach bielika przesiadujących na ziemi, dokarmianych przez dorosłe ptaki — informował Komitet Ochrony Orłów. — Obserwacja dotyczyła dnia poprzedniego, więc nie było wiadomo, czy młode są nadal całe i zdrowe.

Jak relacjonował Komitet Ochrony Orłów, wystarczyło kilka telefonów i ekspedycja ratunkowa ruszyła na miejsce. W międzyczasie zaalarmowany leśniczy potwierdził na miejscu obecność jednego żywego pisklaka. Niestety, gniazdo spadło, nie było też żadnych alternatywnych gniazd w rewirze. Podjęto decyzję o budowie zastępczej platformy na złamanym buku. Dorosłe ptaki co jakiś czas przylatywały skontrolować sytuację – jeden z nich przyleciał nawet ze szczupakiem w szponach. Nie udało się wówczas namierzyć drugiego młodego, ale przynajmniej jeden dostał nowe, tymczasowe „mieszkanie na piętrze”.

Akcja miała szczęśliwy finał. W połowie czerwca ratownicy sprawdzili, jak mają się bieliki. Podczas pierwszej wizyty udało się zlokalizować i zaobrączkować jedno z piskląt, a także posadzić je nieco wyżej na przygotowanej platformie. Drugiego ratownicy nie zauważyli, ale ponowna wizyta w rewirze potwierdziła obecność obu młodych. Rodzeństwo w komplecie znów przesiadywało na ziemi i było dokarmiane przez dorosłe ptaki.

— Podjęliśmy decyzję o pozostawieniu w pełni opierzonych już ptaków bez dalszej ingerencji – istniała obawa, że próby ich chwytania w celu umieszczenia na platformie zakończą się kontuzją i niepotrzebnym stresem — relacjonowali ratownicy. — Dwa tygodnie spędzone na ziemi bez uszczerbku dawały nadzieję na szczęśliwy finał. I tak też się stało, bielikom udało się uniknąć konfrontacji z drapieżnikami i 29 czerwca stwierdziliśmy w rewirze całkiem sprawnie latające młode.

Ślady ich bytowania były też widoczne wokół platformy. Wokół konarów leżącego na ziemi buka stwierdzono intensywne obielenie i liczne pozostałości po ucztach bielików i ich ofiarach: rybie łuski, ości, szczęki, ptasie pióra, kości ssaków i wypluwki.

— Miejmy nadzieję, że limit szczęścia dla tych bielików nie został wyczerpany i przetrwają trudny okres młodości — dodają ratownicy. — Jeden z nich został zaobrączkowany, będziemy wyczekiwać na wiadomości powrotne. Teraz (koniec lipca - red.) już pewnie są w pełni latającymi ptakami. Chociaż w dalszym ciągu pod czujnym okiem dorosłych ptaków.

W Nadleśnictwie Miłomłyn jest wiele miejsc, gdzie bytują zagrożone gatunki objęte ochroną.
— W nadleśnictwie jest ponad 20 stref ochronnych gniazd ptasich — mówi Paweł Błaszczak, zastępca nadleśniczego w Nadleśnictwie Miłomłyn. — Gniazd może być kilka w każdej ze stref. Są to głównie miejsca bytowania bielika, orlika i kani.
Ale nie tylko latające drapieżniki można zaobserwować w Nadleśnictwie Miłomłyn. Leśnicy obserwują też w miłomłyńskich lasach coraz więcej wilków. Ten chroniony gatunek ma się u nas coraz lepiej, o czym świadczy coraz liczniejsza jego populacja.

Symbol siły, wielkości i władzy

Bielika trudno pomylić z jakimkolwiek innym gatunkiem z powodu jego nadzwyczajnej wielkości: długość ciała może sięgać 90 cm, a rozpiętość skrzydeł nawet 2,5 m – obok masywnego, intensywnie żółtego dzioba oraz podobnie zabarwionych szponów wyraźnie odróżnia go to na tle innych zamieszkujących Polskę gatunków i nadaje mu tytuł największego występującego tu ptaka drapieżnego. Natura wyposażyła bielika w doskonałe narzędzia umożliwiające mu sprawne polowanie – ogromny, zakrzywiony dziób i ostre, długie szpony. Bieliki to ptaki monogamiczne – dobierają się w pary na całe życie. Bieliki są ptakami długowiecznymi, w naturze potrafią dożywać nawet 33 lat, jednak przeciętna ich życia szacowana jest na jedynie 12 lat – za ten wynik odpowiedzialny jest… człowiek.

Do obecnego wzrostu populacji przyczynili się również leśnicy, którzy wspólnie z ornitologami objęli specjalny nadzór nad tym gatunkiem i otoczyli go opieką w ramach programu „Leśnicy polscy polskim orłom”. Był to również pierwszy gatunek, dla którego w latach 70. XX w. utworzono strefy ochronne. Obecnie jego liczebność w kraju szacuje się na około 1000 - 1400 par.

Ratunek dla piskląt bielika: przygotowana została specjalna platforma, na której umieszczono znalezione pisklęta. Zostały też zaobrączkowane. Dziś są już w pełni latającymi ptakami. Ślady po ich ucztach widoczne są w okolicy tymczasowego gniazda.