Prezydent podpisał ustawę o ratyfikacji Konwencji ramowej Rady Europy o wartości dziedzictwa kulturowego dla społeczeństwa

Jak podkreślono w ustawie, celem Konwencji jest ochrona dziedzictwa kulturowego, wzmocnienie jego roli w budowaniu tożsamości i różnorodności oraz pokojowego dialogu między wspólnotami tworzącymi dziedzictwo europejskiego kręgu kulturo-cywilizacyjnego, a także podkreślenie znaczenia działań związanych z upowszechnianiem dziedzictwa kulturowego dla wzrostu wspólnego poczucia tożsamości europejskiej.

Wskazano również, że Konwencja nie ma charakteru zadaniowego, co wynika z jej ramowej formuły. "Zakreśla jedynie ogólne cele i obszary działania tworząc wyłącznie ogólne zobowiązania dla stron Konwencji. Jednocześnie dopuszcza możliwość przyjęcia alternatywnych rozwiązań, wynikających z tradycji prawnych danego państwa i prowadzonej przez nie polityki" - napisano.

Przypominano, że konwencja wprowadza najszerszą definicję "dziedzictwa kulturowego", przez które należy rozumieć zbiór zasobów odziedziczonych po przeszłych pokoleniach, które ludzie identyfikują, niezależnie od praw własności, jako odzwierciedlenie i wyraz swoich stale ewoluujących wartości, wierzeń, wiedzy i tradycji, które pragną zachować i przekazać przyszłym pokoleniom. Obejmuje ono także wszystkie aspekty środowiskowe wynikające z interakcji pomiędzy ludźmi i miejscem w czasie. Konwencja definiuje dziedzictwo nie przez jego składniki, ale funkcję dla społeczności.

Wprowadza również pojęcie "wspólne dziedzictwo Europy" przez które należy rozumieć całość dziedzictwa kulturowego Europy, które stanowi zbiór zasobów (wszelkich form dziedzictwa kulturowego), jako wspólne źródło pamięci, tożsamości, spójności i kreatywności. Pojęcie to obejmuje także ideały, zasady i wartości, które wspierają rozwój pokojowego i stabilnego społeczeństwa zbudowanego na poszanowaniu praw człowieka, demokracji oraz państwa prawa.

Ponadto Konwencja obliguje państwa do uznania prawa każdego (człowieka oraz wspólnoty) do korzystania z dziedzictwa kulturowego oraz możliwości jego wzbogacania. Prawo to nie będzie mogło, zgodnie z Konwencją, podlegać innym ograniczeniom niż ograniczenia wynikające z ochrony interesu publicznego oraz praw i wolności innych osób.

Konwencja zobowiązuje państwa do rozwijania poprzez Radę Europy funkcji monitorowania ustawodawstwa polityk i praktyk dotyczących dziedzictwa kulturowego w zgodzie z zasadami przyjętymi w Konwencji. Ponadto zobowiązuje państwa do uwzględniania wymiaru dziedzictwa kulturowego na wszystkich poziomach edukacji, jako bogatego źródła odniesień w nauczaniu różnych przedmiotów oraz do wzmacniania powiązań pomiędzy edukacją o dziedzictwie kulturowym a kształceniem zawodowym. Konwencja obliguje również państwa do wykorzystywania technologii cyfrowych w celu zwiększenia dostępu do dziedzictwa kulturowego oraz korzyści z niego wynikających.(PAP)