Pokłóćmy się o miejsce po szubienicach

Przypomnijmy, że Dariusz Barton, wojewódzki konserwator zabytków, „wszczął (…) postępowanie administracyjne dotyczące zabezpieczenia zabytku ruchomego w formie ustanowienia czasowego zajęcia do czasu usunięcia zagrożenia i przekazania go do muzeum, na podstawie art. 50 ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami”.
W innym miejscu podpisanego przez niego pisma czytamy: „Zgodnie z art. 50 ust. I i 2 w/w ustawy w przypadku wystąpienia zagrożenia polegającego na możliwości między innymi zniszczenia lub uszkodzenia zabytku ruchomego, wpisanego do rejestru zabytków, wojewódzki konserwator zabytków może wydać decyzję o zabezpieczeniu tego zabytku w formie ustanowienia czasowego zajęcia do czasu usunięcia zagrożenia. Czasowe zajęcie zabytku ruchomego polega na przekazaniu go, w zależności od rodzaju zabytku, do muzeum, archiwum lub biblioteki”.
Oznacza to, że pomnik po przejęciu go przez konserwatora trafi do muzeum. Zapewne do Muzeum PRL-u w Rudzie Śląskiej, jak wcześniej proponował minister kultury. Dyrekcja muzeum wyraziła wtedy zgodę na przyjęcie obiektu.

Co zatem powinno powstać w tym miejscu? Czy po prostu ma zostać jak jest czy też jednak powinniśmy w sposób bardziej sensowny zagospodarować plac Dunikowskiego? Ale...to co jest sensowne dla jednych, jest bezsensowne dla drugich.
Wiec może po prostu przeniesienie pomnika nie powinno wywoływać kolejnych sporów o to co zrobić z tym miejscem? Odczekajmy 5 lat i wtedy wrócimy do rozmowy?
Rozmawić jednak zawsze warto, nawet jeżeli prowadzi to do kłótni i ostrych sporów. Bo to one tworzą demokrację.

Igor Hrywna