CZYTAM, BO LUBIĘ: Eva Garcia Saenz de Urturi - "Akwitania"

Rok 1137. Książę Akwitanii zostaje zabity w Composteli. Jego ciało nosi ślady normandzkiej tortury zwanej „krwawym orłem”. Krążą pogłoski, że został otruty. Jego zaledwie 13-letnia córka Eleonora podejrzewa, że zleceniodawcą zabójstwa jest król Francji z wrogiego rodu Kapetyngów, Ludwik VI Gruby. Eleonora, inteligenta, wykształcona i ambitna, chce zemsty i wymyśla diaboliczny plan: wychodzi za mąż za syna króla Francji, Ludwika Młodego. Tuż po ślubie młodej pary król Francji umiera. Wiele wskazuje na to, że został otruty tą samą trucizną co książę Akwitanii. Eleonora prowadzi swoje sekretne dochodzenie. Na dworze królewskim ma więcej wrogów niż przyjaciół. Równolegle, na drugim planie, rozgrywa się historia mężczyzny, który jako dziecko, porzucony w lesie, cudem uchodzi z życiem, a z czasem staje się jednym z najbardziej niezwykłych ludzi europejskiego średniowiecza.

"Akwitania" to burzliwe losy dziewczynki, która niespodziewanie straciła ojca i musiała w szybkim tempie stać się kobietą. Kobietą walczącą o swoje prawa, życie, władzę, prawdę. Kobietą, która w późniejszych latach władała Francją. Widać, że autorka jest zafascynowana postacią Eleonory Akwitańskiej, siłą jej charakteru, który pozwolił rozdawać karty w świecie, którym rządzili mężczyźni, a kobiety ograniczały się do rodzenia dzieci i ich wychowywania.

To powieść pełna zwrotów akcji i wymyślnych intryg, knowań, zabójstw, wojen, ale też miłości, moralnych dylematów, politycznych rozterek To historia pokazująca również prawdziwą i smutną stronę tamtego okresu – nadużycia władców, przemoc seksualną wobec kobiet, bezkompromisowość w dążeniu do władzy.

To książka, o której nie da się zapomnieć.