Czym skończy się wojna nerwów na granicy polsko-białoruskiej? Pytamy naszych europosłów

— Bardzo mnie martwi ta sytuacja — przyznał Tomasz Frankowski z Platformy Obywatelskiej, poseł do Parlamentu Europejskiego. — Problem z migrantami na polsko-białoruskiej granicy polega na tym, że zderzają się w nim dwa porządki: humanitarno-prawny i obronno-polityczny. Pat w Usnarzu Górnym wygląda na wojnę nerwów typu „kto kogo”. Albo ulegną Białorusini i zabiorą migrantów z powrotem, albo ulegną Polacy. Gdzieś umyka fakt, że przedmiotem tej swoistej gry w cykora są żywi ludzie. Oszukani przez bliskowschodnie mafie Irakijczycy, którym obiecywano łatwą wycieczkę na Zachód, uciekający przed talibami Afgańczycy. Każdy z nich ma swoją, najczęściej dramatyczną historię. Nikt, komu żyje się dobrze, nie wyjeżdża w ten sposób z kraju ojczystego — zauważa.

— Sytuacja na granicy Polski z Białorusią jest dosyć niebezpieczna — powiedział. — Mamy do czynienia z forpocztą fali, którą władze białoruskie chcą skierować do Unii Europejskiej. Władze białoruskie uczyniły sobie z tego dochód. Te osoby, które są sprowadzane mostami powietrznymi z Iraku na Białoruś, płacą formalnie za wycieczkę, organizowaną przez cieszące się poparciem władz biuro podróży. Cena takiej wycieczki oscyluje w granicach 10-15 tys. dolarów. Przypomina to działania podejmowane także w innych miejscach. Tam migranci są nielegalnie wprowadzani do Unii Europejskiej przez różnego rodzaju organizacje i grupy przestępcze, które tego charytatywnie nie robią. To ogromny czarny rynek, którego skalę instytucje unijne szacują na kilkanaście miliardów euro. Tutaj z kolei mamy do czynienia z nieco inną formułą, z upaństwowieniem tego procederu przez władze białoruskie, co jest zjawiskiem nowym. Z jednej strony władze białoruskie uznały to za dobre źródło dochodu, z drugiej jest to jakaś próba zdestabilizowania sytuacji w Unii Europejskiej, jako całości. Chciałbym zwrócić uwagę na jeszcze jeden aspekt. 26 września w Niemczech odbędą się wybory parlamentarne. Z tego punktu widzenia jest to nieprzypadkowo wybrany moment przez Łukaszenkę oraz jego promotora. Gdyż tam raczej nic nie dzieje się bez aprobaty władz rosyjskich — nie ma wątpliwości Karol Karski.

W jaki sposób władze Polski mogą rozwiązać ten kryzys? — Należy postępować asertywnie i zgodnie z prawem międzynarodowym — odpowiada Karol Karski. — A także nie pozwolić na kształtowanie się nowego nielegalnego kanału przerzutowego migrantów ekonomicznych do Unii Europejskiej. Trzeba również być konsekwentnym. Nie ma tak, że jednych nielegalnych migrantów wpuścimy, a innych nie. Jak ktoś przychodzi na przejście graniczne, to podlega procedurom. Gdy natomiast chce przekroczyć zieloną granicę, to go nie wpuszczamy. Jednocześnie trzeba brać przykład z państw, gdzie te problemy były o wiele większe. Na przykład Grecję, która stawia mur na granicy z Turcją, Litwę, która stawia płot na granicy z Białorusią. To też są zewnętrzne granice UE. Z punktu widzenia możliwości ochrony nasza granica wygląda trochę lepiej. W dużej mierze jest to granica na rzece Bug. To granica naturalna, trudniejsza do przejścia. Poza tym w wielu miejscach pozostał pozbawiony drzew zaorany pas ziemi, który jest pozostałością dawnej granicy ze Związkiem Radzieckim. W tych sektorach granice są łatwiejsze do pilnowania.