Dwóch olsztyńskich artystów na wystawie w Wenecji

Antoni Grzybek, profesor UWM, jest znany mieszkańcom Olsztyna dzięki swojej działalności artystycznej. Jego prace pojawiały się na wystawach nie tylko w Polsce, ale i za granicą. Artysta często używa pseudonimu Tonda Kinoko.

—Chociaż korzystam z dorobku grafiki warsztatowej i moje prace można nazwać grafikami, to nie jest to takie proste. Eksperymentuję z bardzo różnymi technikami artystycznymi i technologiami — opowiada Grzybek. — Sam wymyśliłem technikę, którą wykorzystuję w swoich pracach. Jako podkład wykorzystuję aluminiowe blachy do druku offsetowego, na które kładę różne farby. Dodatkowo korzystam z technologii maszyn numerycznych. Pierwotnie projektuję swoje prace w grafice wektorowej, które następnie przenoszę na język CNC, czyli maszyn sterowanych numerycznie.

Na wystawie artysta zaprezentuje swój projekt pt. 288cm2, nad którym pracował 4 lata. 42 prace były umieszczane w przestrzeni publicznej aż w 17 krajach!

— Nie przypuszczałem, że będzie ich aż tyle. Moje prace przyklejałem w bardzo różnych przestrzeniach. Szukałem interesującego kontekstu i relacji mojej pracy do miejsca. w którym zdecyduję się ją przykleić. Symboliczną ostatnią płytkę przymocowałem w Hamburgu. Jest to mój pierwszy kontakt ze streetartem, który często kojarzy się z niszczeniem przestrzeni publicznej. Jednak moje prace żadnych szkód nie wyrządziły. W tym projekcie wykorzystałem własną technikę, ale też wróciłem po latach do linorytu — mówi artysta.

Prace z tego projektu pojawiły się już w Szwecji i Londynie. Na wystawie w Wenecji znajdą się projekty wykonane na płytach aluminiowych.

Obecnie Antoni Grzybek wraz z Martą Dunder z olsztyńskiego studia Kreatika, przygotowuje album podsumowujący ten etap działalności artystycznej.

Oprócz niezwykłych prac, uwagę przyciąga również pseudonim artysty — Tonda Kinoko, który wiąże się z fascynacją artysty naukami ścisłymi, psychologią oraz fantastyką naukową.

— Metafora fantastyki naukowej, która stara się odpowiadać na najistotniejsze pytania dotyczące ludzkości, jest mi bardzo bliska, więc stworzyłem fabułę kapitana statków międzygwiezdnych, który — jak się nudzi podczas długich wacht — tworzy grafiki. I ten kapitan nazywa się właśnie Tonda Kinoko — tłumaczy Antoni Grzybek.

Niestety, ze względów epidemiologicznych artysta może nie pojawić się na własnej wystawie. Ale Antoni Grzybek nie traci nadziei.

— Oczywiście, chciałbym wybrać się na wystawę, ale nie wiem czy uda mi się dotrzeć. Nigdy nie wiadomo. Jeszcze trochę czasu zostało do 3 czerwca, więc kto wie? — mówi.

Drugim artystą z Olsztyna, który weźmie udział w wystawie, jest Piotr Łagodziński. W odróżnieniu od Antoniego Grzybka posiadającego spory dorobek artystyczny, twórca zajmuje się fotografią półtora roku, a wenecka wystawa będzie jego pierwszą w życiu.

— Jestem fotografem (jeszcze) amatorem. Robię zdjęcia w każdej wolnej chwili. Efekty zawdzięczam ciężkiej pracy oraz odrobinie talentu — opowiada Piotr Łagodziński.

W jaki sposób prace fotografa z Olsztyna znalazły się na weneckiej wystawie?

— Dostałem propozycję udziału w Biennale w Wenecji. Poproszono mnie o przesłanie paru zdjęć, później dostałem informację, że zakwalifikowałem się do pierwszej fazy. Dalej była ostra selekcja, ponieważ w wystawie mogło wziąć udział tylko 150 osób z całego świata, a chętnych było znacznie więcej. Udało mi się przejść selekcję i w ten sposób znalazłem się na wśród artystów, których prace będą wystawione w Wenecji — odpowiada fotograf.

Artysta zajmuje się czarno-białą fotografią artystyczną. Na wysłanych zdjęciach nie ma architektury, która wskazywałaby na to, że zdjęcie zostało wykonane w konkretnym miejscu, np. w Olsztynie, ale nasze miasto też zdarza mu się fotografować. Tematyką jego wystawowych zdjęć jest miasto w metaforze.

— Moim celem było to, żeby każde zdjęcie było inne, żeby sprawiały wrażenie, że zrobili je inni fotografowie. Nie są monotematyczne. Są to odbicia w wodzie czy cienie na ścianie Jedyne, co je łączy, to czarno-biała tonacja kolorystyczna — opowiada.

Niestety, nie możemy teraz opublikować zdjęć, które znajdują się na wystawie, ponieważ warunkiem udziału w wystawie było ich niepublikowanie. Dopiero po wystawie fotografie będą mogły być zaprezentowane w innych miejscach.

— Wcześniej nie brałem udziału w innych wystawach. Ta będzie moją pierwszą. Jest to niesamowite, że na samym początku udało się wystawić swoje fotografie aż w Wenecji. Planuję dalej rozwijać swoje umiejętności fotograficzne i uczestniczyć w wystawach, jeśli będzie okazja. Każdą wolną chwilę poświęcam fotografii. Teraz pracuję w innej branży, ale mam nadzieję, że w najbliższej przyszłości uda mi się zostać zawodowym fotografem. To jest moje największe marzenie — mówi.

Piotr Łagodziński również nie ma możliwości pojawienia się na wystawie. Przyczyną jest sytuacja epidemiologiczna.

Międzynarodowe Targi Sztuki w Wenecji odbywają sie od 10 maja do 3 czerwca w Palazzo Albrizzi-Capello oraz w innych prestiżowych miejscach i obiektach historycznych. Są to targi sztuki współczesnej, na których prezentowane są zbiorowe i solowe projekty czołowych i wschodzących artystów międzynarodowych. 13. edycja będzie stanowić forum bezpośredniej wymiany pomysłów i kontaktów między kolekcjonerami, artystami, fotografami, projektantami i artystami. Podczas wystawy można obejrzeć obrazy, rzeźby, fotografię, instalacje, sztukę wideo i występy na żywo.

W tym roku Targi Sztuki analizują związek między ciałem a przestrzenią oraz hybrydyzację tożsamości i uwarunkowań kulturowych / fizycznych / społecznych / miejskich we współczesnym czasie w dwóch głównych sekcjach: Liquid Rooms, która analizuje ukryte części naszej tożsamości oraz Future Landscapes, czyli Krajobrazy Przyszłości skupiające się na pojęciu granic i struktur między ciałem, umysłem i duszą, tożsamością człowieka a miastem, przestrzenią i ziemią.