Wiary, nadziei, wielu łask Bożych

ŻYCZĘ WIARY I NADZIEI

Drodzy Siostry i Bracia w Chrystusie!
Zmartwychwstanie Pańskie to przede wszystkim święta życia, które możemyzrozumieć tylko przez perspektywę krzyża. Musimy zawsze pamiętać, że tajemnicaMisterium Paschalnego nie jest tylko wspomnieniem. Ona uobecnia się w naszym „teraz”dotkniętym pandemią koronawirusa, sporami społecznymi, cierpieniem niewinnych i bezbronnych. W naszym „teraz” jakże trafne okazują się słowa św. Jana Pawła II z encykliki Divesin Misericordia, której 40-lecie ogłoszenia obchodzimy w tym roku: „W swoim zmartwychwstaniu Chrystus objawił Boga miłości miłosiernej właśnie przez to, że jako drogędo zmartwychwstania przyjął krzyż. I dlatego – kiedy pamiętamy o krzyżu Chrystusa, o Jegomęce i śmierci – wiara i nadzieja nasza koncentruje się na Zmartwychwstałym” (nr 8). Życzę najpierw wiary, bo tylko dzięki niej możemy spotkać Zmartwychwstałego, który przychodzi w wielkanocny poranek z darem potrzebnym sercu każdego człowieka, mówiąc: „Pokój wam!” (J 20,19).

Życzę nadziei, dzięki której możemy spojrzeć w kierunku Pana przychodzącego z darem życia. Pragnę podziękować za miłość, której jesteście świadkami. Wszystkim służbom i organizacjom wspierającym dotkniętych pandemią za miłość służebną. Duszpasterzom troszczącym się o wiernych za miłość pasterką. Każdemu małżeństwu i rodzinie za miłość, która przyjmuje bezwarunkowo dar życia. Każdemu za miłość, przez którą możemy rozpoznać i przyjąć Zmartwychwstałego do naszego „teraz”. Pragę za św. Janem Pawłem II powtarzać słowa ze wspomnianej encykliki, które w trwającym czasie pandemii nabierają szczególnego znaczenia: „W imię Jezusa Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, w duchu Jego mesjańskiego posłannictwa, które trwa w dziejach ludzkości, podnosimy nasz głos i błagamy, aby raz jeszcze na tym etapie dziejów objawiła się owa Miłość, która jest w Ojcu, aby za sprawa Syna i Ducha Świętego okazała się obecną w naszym współczesnym świecie i potężniejsza niż zło: potężniejsza niż grzech i śmierć” (Dives in Misericordia, nr 15). Radosnego Alleluja, przepełnionego wiarą i nadzieją!
+ Józef Górzyński Arcybiskup Metropolita Warmiński

ŻYCZĘ WIELU ŁASK BOŻYCH

W kościele ewangelickim, podobnie jak w katolickim, święta wypadają zawsze w tym samym czasie. Różnią się jedynie obchodzeniem Soboty Wielkanocnej, nie występuje bowiem zwyczaj święcenia pokarmów. Ta tradycja zresztą jest znana raczej tylko w Polsce, nie występuje w innych krajach katolickich. Samo święcenie pokarmów jest zwyczajem ewangelików w formie każdorazowej modlitwy przed posiłkiem. Jeśli chodzi o pozostałe zwyczaje, to nie ma również tradycji strojenia grobu pańskiego, ani ustawiania warty przy symbolicznym grobie. Najważniejsze znaczenie ma Wielki Piątek, gdyż jest to pamiątka zbawczego czynu Boga na krzyżu. W teologii, ale tez w tradycji kościelnej to największe święto dla każdego wierzącego w tym kościele.

Obchodzony jest oczywiście również Wielki Czwartek jako pamiątka ustanowienia Wieczerzy Pańskiej. Nie jest to jednak dzień kapłański, a dzień wspominania ostatniej wieczerzy Jezusa z uczniami. Przed pandemią najistotniejszym zwyczajem było uczestniczenie w Wielki Piątek wszystkich wiernych w Sakramencie Ołtarza. Komunia Święta w kościele ewangelickim udzielana jest pod dwoma postaciami dla wszystkich. Jezus ukrzyżowany i zmartwychwstały obecny w chlebie i winie udziela się dla wszystkich przystępujących po wspólnej, ogólnej spowiedzi, w tym Sakramencie. Od Niedzieli Palmowej, również bez święcenia palm, cały Wielki Tydzień jest zwieńczeniem okresu wielkiego postu, nazywanego u ewangelików czasem pasyjnym, ze względu na fakt, że w tym właśnie okresie wierni rozpamiętują pasję Zbawiciela, odczytywane są w kościele fragmenty męki pańskiej, wg słów czterech Ewangelii. Po wyciszeniu w Wielką Sobotę, nadchodzi Wielkanoc. W ten dzień wierni radują się, że Chrystus zmartwychwstaje i daje ludziom nadzieję życia wiecznego.

Tradycja obchodzenia tego wydarzenia również w Poniedziałek Wielkanocny gromadzi nieco mniej wiernych w kościołach. Część boi się wyjść z domu, by nie zostać oblanym wodą. O ile Wielki Piątek jest dniem szczególnego wyciszenia wiernych, a krzyż przykryty jest czarnym materiałem, o tyle w Wielkanoc we wszystkich kościołach ewangelickich na całym świecie, szczególnie donośnie biją dzwony. To przypomnienie zwycięstwa życia nad śmiercią. Wiara w Zmartwychwstałego umacnia się. Radość i triumf Boga nad szatanem, grzechem i śmiercią wieczną. To doświadczenie wiary. Gdy zaś chodzi o zwyczaje i tradycje, to bywają zbliżone do tych, które obecne są we wszystkim domach. Śniadanie wielkanocne spożywane jest przez domowników przed pójściem na nabożeństwo. Są obecne pisanki. Składamy więc sobie życzenia, do których i ja się przyłączam. Życząc wszystkim czytelnikom, mieszkańcom regionu Warmii i Mazur Bożego Błogosławieństwa. Życzę Wam drogie siostry i bracia wielu łask Bożych, zdrowia i Bożej ochrony nie tylko w czas pandemii.
Bp Paweł Hause zwierzchnik Diecezji Mazurskiej Kościoła Ewangelicko Augsburskiego w RP