Aktywizacja osób starszych

Starość w ujęciu biologicznym

O ile średnia wieku diametralnie wzrosła, o tyle w rzeczywistości nadal obowiązuje terminologia “starości”. W końcu - organizm starzeje się całe życie. Tak oto mówiąc o wieku podeszłym - w ujęciu psychologicznym i medycznym - mamy na myśli osoby, które ukończyły 60-65 rok życia. Granica ta oczywiście jest umowna, ponieważ proces starzenia jest złożony, wieloaspektowy i uzależniony od wielu indywidualnych elementów i wartości. Co więcej - okres starości dzieli się na trzy etapy, a każdy z nich wyróżnia się nieco inną specyfikacją i innymi właściwościami. Najczęściej spotykany podział wygląda następująco:
• wczesna starość (60-74. r. ż.),
• starość zaawansowana (75-89 r. ż.),
• starość późna, zwana również długowiecznością (powyżej 90. r. ż).
Warto jednak podkreślić, że wiek nie decyduje o stanie naszego organizmu. W tym kontekście ważniejsze są zjawiska psychologiczne, społeczne i biologiczne, które sumują się na ogólnie pojmowaną sprawność.

O aktywizacji słów parę

Pod mianem aktywizacji seniorów mamy na myśli zarówno rozpowszechnianie edukacji, jak i promowanie inicjatyw seniorów, zajęć zorganizowanych dla osób starszych w ramach wolontariatu, nierzadko mówimy także o działalności pomocowej i ogólnym promowaniu zdrowego stylu życia. Aktywizacja to także uświadamianie, że osoby starsze nie muszą rezygnować ze swojej pasji (https://www.pomocedlaseniora.pl/22-czas-wolny-i-gry), codziennej aktywności i spotkań towarzyskich. Ostatecznie propagowanie aktywnego i zaangażowanego trybu życia stwarza nie tylko poczucie bezpieczeństwa, ale także konkretnego celu w życiu.
Pod mianem aktywizacji mamy na myśli np.:
• zakładanie klubów seniora,
• prowadzenie placówek dla osób starszych,
• sprzedaż produktów, które mają ułatwić realizowanie hobby,
• podejmowanie działań na rzecz osób starszych,
• poprawę świadczonych usług opiekuńczych,
• szkolenia branży medycznej,
• edukację i promocję aktywnego trybu życia, po 65. roku.

Dlaczego jest to ważne?

Starość nie musi być związana wyłącznie z negatywnymi doświadczeniami, lękiem i ograniczeniami, stawianymi przez nasz organizm. W końcu senior jest nie tylko głową rodziny, ale także doradcą, dzielącym się swoim doświadczeniem i wiedzą. Pomimo zakończonego rozdziału związanego z np. karierą zawodową, pojawiają się w jego życiu nowe, ekscytujące rozdziały - także te, dotyczące opieki nad wnukami.

Aktywizacja tej szerokiej grupy społecznej jest więc ważna z punktu widzenia socjologicznego. Wiedza, doświadczenie i pole do dyskusji są ogromnym źródłem wartościowej informacji, którą warto poznać w kontekście medycznym, relacyjnym czy kulturowym.
Ponadto stworzenie pola do realizacji swoich pasji, do prowadzenia aktywnego trybu życia wspiera układ poznawczy i neurologiczny, zapobiegając chorobom degeneracyjnym mózgu. Nawet niewielka aktywność umysłowa (w postaci gier planszowych, czy krzyżówek) oraz aktywność fizyczna (sprowadzana do spacerów, czy pracy w ogrodzie) poprawia percepcję, pamięć, koncentrację i koordynację. Wszystkie te elementy przyczyniają się w ostateczności na jedna z najcenniejszych wartości osób starszych: na samodzielność.

Na koniec aktywizacja przynosi wiele zalet młodszemu pokoleniu. Dlaczego? Proces starzenia się społeczeństwa wymaga edukacji i obalenia stereotypów, istniejących w dziedzinach życia publicznego. Młode społeczeństwo powinno doceniać wartość ludzi starych w życiu społecznym. Dodatkowo niezwykle potrzebne jest także zrozumienie starości przez ludzi w podeszłym wieku, którzy zbliżają się do powyższego progu. Wydłużanie się życia oznacza, że w nadchodzących latach będzie coraz więcej osób wymagających specyficznej i wyjątkowej opieki medycznej i społecznej. Istotne jest więc poszukiwanie rozwiązań gwarantujących ludziom starszym należyte miejsce w społeczeństwie. Ważne jest także, aby stworzyć warunki dla godziwego życia w bezpiecznym i przyjaznym otoczeniu. Aby tego dokonać niezbędne jest stworzenie pola do aktywizacji i głosu, wypowiedzianego przez grupę 65+.