Uczniowie z Olsztyna przenieśli swoją szkołę do gry

Miłosz Awsiukiewicz, Wiktor Block i Konrad Czuba są uczniami II B. Ich wychowawcą jest Maciej Bzura, który w olsztyńskim ogólniaku im. Kopernika uczy matematyki.

— W tym roku wspólnie z moją klasą organizowaliśmy dzień patrona w szkole. Zaproponowałem młodzieży, żeby spróbowali przygotować coś nietypowego — opowiada Maciej Bzura. Jak dodaje, „trzej panowie”, jak ich żartobliwie nazywa, wpadli na pomysł, by w grze Minecraft odwzorować swoją szkołę.

— Siedzimy w domu już ponad rok, więc wpatrywanie się w monitor staje się męczące. Mamy sporo czasu, który chcieliśmy lepiej wykorzystać, więc pomyśleliśmy: „dlaczego nie?” — mówi Miłosz Awsiukiewicz, jeden z autorów projektu, dzięki któremu olsztyńska szkoła trafiła wirtualnego świata.
Licealiści od pomysłów przeszli do czynów. I, jak się okazuje, byli bardzo samodzielni w swoich działaniach.

— Moja rola ograniczała się właściwie do koordynowania ich działań i motywowania — zaznacza wychowawca Maciej Bzura. — Od czasu do czasu zaglądałem na serwer, żeby zobaczyć, jakie są postępy i coś podpowiedzieć. Czasem wspierałem ich w inny sposób, jak np. wtedy, kiedy potrzebny był im np. schemat budynku, a nie mogli przecież w tym czasie iść do szkoły. Poprosiliśmy o pomoc jedną z pań, która zrobiła im zdjęcie schematów ewakuacyjnych, a oni na podstawie tego budowali.

Z tego budowania wyszło coś, co do złudzenia przypomina szkołę znaną kilku pokoleniom olsztyniaków.

— W grze odtworzyliśmy cały budynek, czyli wszystkie klasy i pomieszczenia, oraz jego otoczenie: boisko, wjazd na parking, ogródek, drzewa, które rosną przy naszej szkole — relacjonuje Konrad Czuba, który w III LO, tak jak pozostali koledzy, z którymi przygotowywał projekt, uczy się w II B. Jak dodaje, przeniesienie szkoły do wirtualnego świata trochę trwało, tym bardziej że licealiści włożyli sporo wysiłku w to, by odwzorowanie było wierne. — Pracowaliśmy nad tym trzy tygodnie, poświęcając projektowi około trzech godzin dziennie.

Maciej Bzura przyznaje, że ten ciekawy projekt wymagał ze strony uczniów naprawdę dużego zaangażowania. Co ważne, matematyk widzi jednak, że ich praca przyniosła także korzyści dydaktyczne. — Jako nauczyciel matematyki mogę powiedzieć, że uczniowie miewają problem z wyobraźnią przestrzenną. To widać, kiedy zaczynamy zajmować się np. bryłami. Minecraft pozytywnie wpływa na rozwój takiej wyobraźni. Panowie, którzy zbudowali szkołę w świecie gry, zrobili to świetnie.

Nie tylko nauczyciel jest pod wrażeniem tego, jak z zadaniem poradzili sobie jego uczniowie. Konrad przyznaje, że żaden z twórców projektu nie spodziewał się aż tak pozytywnego przyjęcia pomysłu, który wpadł im do głowy dość spontanicznie. Tymczasem... — Kiedy udostępniliśmy szkołę naszym kolegom i nauczycielom, cieszyła się ona ogromnym zainteresowaniem — mówi Konrad.
Także Miłosz przyznaje, że to, co udało im się stworzyć w przestrzeni wirtualnej, spotkało się z dobrym przyjęciem, zdecydowaniem lepszym niż to, którego się spodziewali. — Myśleliśmy, że opinie będą mieszane, a tymczasem jest sporo osób, które deklarują gotowość włączenia się w nasz projekt.

Jak wyglądała współpraca twórców wirtualnego odpowiednika III LO w „minecraftowym” świecie?

— Każdy z nas siedział w swoim domu przed komputerem, a rozmawialiśmy za pośrednictwem komunikatora głosowego. Na podstawie zdjęć i naszej pamięci odtwarzaliśmy plany budynku, żeby odwzorować szkołę jak najlepiej. Później ustalaliśmy wspólny pomysł i zaczynaliśmy pracę — relacjonuje Miłosz.

— Wydawało nam się, że czasu mamy sporo, ale okazało się, że w ostatnich dniach przed tym, kiedy wyznaczyliśmy sobie termin zakończenia projektu, mieliśmy jeszcze dużo pracy — przyznaje Wiktor Block. Uspokaja jednak, że budując szkołę w grze, koledzy bawili się nieźle. — To była rozrywka, ale cieszy nas, że dzięki temu przyczyniliśmy się też do czegoś, co rozwija szkołę.
Miłosz przyznaje, że wszystko wskazuje na to, że całkiem niedługo uczniowie powinni rozpocząć następne etapy prac.

— Są plany, żeby nasz projekt rozbudować. Być może na dni otwarte naszej szkoły uda nam się przedstawić rozszerzoną wersję, która będzie obejmowała także najbliższe otoczenie szkoły — zdradza z kolei Wiktor.

Wydaje się, że przykład kolegów z II B jest dowodem na to, że nie trzeba bać się wirtualnego świata jako tego, który odciąga uczniów od nauki. Tym bardziej że, jak podkreślają i uczniowie z III LO, i ich wychowawca, grając w grę, można ćwiczyć umiejętności, które bywają cenne nie tylko w szkole, ale i poza nią.
Czy do tego, by przenieść szkołę do świata gry, potrzebne są większe niż przeciętne umiejętności gracza? — Zaprojektowanie budynku w grze wymagało od nas trochę wiedzy z zakresu programowania i matematyki, bo w grę wchodziło także skalowanie — zaznacza Wiktor.

A Miłosz dodaje, że rodzice, których dzieci spędzają czas na graniu w Minecraft, nie powinni się przesadnie obawiać, ponieważ gra ma w sobie spory potencjał edukacyjny. Jak podkreśla jednak, ważne jest zachowanie umiaru.

Daria Bruszewska-Przytuła