Zwykła woda — niezwykłe możliwości

„Wodo, nie masz ani smaku, ani koloru, ani zapachu, nie można ciebie opisać, pije się ciebie, nie znając ciebie. Nie jesteś niezbędną do życia: jesteś samym życiem.” — mawiał Antoine de Saint-Exupéry. A tymczasem trzeba spojrzeć innym, raczej smutnym prawdom w oczy… Jak choćby tej, że niemal połowa największych rzek na świecie jest poważnie zanieczyszczona lub zagrożona wyschnięciem. Albo, że około 1,1 miliarda ludzi nie ma dostępu do wody pitnej. Inne wyliczenia mówią z kolei, że 2,4 miliarda osób nie ma dostępu do urządzeń sanitarnych — a brak dostępu do czystej wody jest przyczyną 80 proc. zachorowań w krajach rozwijających.

WHO szacuje, że każdego dnia około 6 tys. dzieci umiera z powodu chorób związanych z niedostatkiem czystej wody — większość z nich mogłoby żyć, gdyby zapewniono im podstawowe warunki sanitarne, takie jak choćby zwyczajna, tak prozaiczna dla nas możliwość mycia rąk…

Legenda

Już w starożytnym Imperium Perskim pewnego dnia pewien mędrzec przepowiedział, że nadejdzie dzień, kiedy zniknie cała woda świata poza tą specjalnie przechowywaną. W zamian pojawi się inna woda, ale każdy kto się jej napije, straci rozum. W przepowiednię mędrca uwierzył tylko jeden człowiek i zaczął robić zapasy wody. Kiedy więc wreszcie nastąpił ten straszny dzień i wszystkie studnie wyschły — ów człowiek, który mędrca posłuchał, spokojnie pił wodę ze swoich zapasów.

Potem znów studnie i źródła napełniły się wodą, spragnieni ludzie pili ją i zgodnie z przepowiednią mędrca wszyscy zwariowali. Ten, który posłuchał mędrca, nadal pił swoją wodę i nie stracił rozumu. Został jedynym rozumnym wśród oszalałych, więc ci oczywiście nazwali go szalonym. Wtedy uznał, że musi wylać swoje stare zapasy wody, napił się nowej wody i stracił rozum. Szaleni uznali, że człowiek rozum odzyskał… Tyle stara perska legenda.

Dziś nauka potwierdza, że woda jest jedną z najbardziej rozpowszechnionych substancji w przyrodzie, ale też jednym z najdziwniejszych związków chemicznych. Jako jedna z niewielu substancji może występować w trzech stanach skupienia: stałym, ciekłym i gazowym — przy czym współistnieją one ze sobą w typowych ziemskich temperaturach.

W cząsteczce wody dwa atomy wodoru są nieco przesunięte względem atomu tlenu, dzięki czemu cząsteczka wody ma nierównomiernie rozłożony ładunek elektryczny i to dlatego tak łatwo rozrywa wiązania innych substancji polarnych, choćby alkoholu etylowego, lub jonowych — np. soli kamiennej. Substancje pochodzenia organicznego woda rozpuszcza słabo, ale za to świetnie radzi sobie z substancjami mineralnymi. To dlatego, przesączając się przez podziemne warstwy skał, nasyca się składnikami mineralnymi w nich zawartymi. Ta podróż wody przez porowate skały może trwać nawet kilkaset lat — ale w końcu powstaje woda mineralna.

Ale woda podróżuje też wewnątrz naszych organizmów! Wraz z wodą dostarczamy do organizmu wiele składników odżywczych, w tym węglowodany, witaminy i substancje mineralne. Do tego w organizmach żywych woda odpowiada też za szeroko pojęty transport jako składnik krwi, limfy czy soku komórkowego roślin.

Woda stanowi poza tym główny składnik objętości ludzkiego ciała: 60-70 proc. objętości całego ciała, 75-80 proc. mózgu, 83 proc. krwi, 75 proc. mięśni i 22 proc. kości.

Wiele lat zagadnieniami struktury wody zajmował się też Masaru Emoto (江本 勝), japoński pisarz i badacz, który na podstawie swoich obserwacji postawił hipotezę, że na wodę ogromny wpływ mają ludzkie emocje. Tę teorię miały potwierdzać fotografie kryształów wody pod mikroskopem. Masaru Emoto prowadził badania wody znajdującej się w ludzkim ciele, wody w środowisku człowieka i wody na powierzchni Ziemi. Badał też zachowanie wody poddanej działaniu Analizatora Rezonansu Magnetycznego (MRA).

Najbardziej znanymi eksperymentami Emoto były karteczki przyklejone na próbówce z czystą wodą. Emoto analizował w nim kształt kryształów, które tworzą się podczas konkretnych emocji wpływających na wodę. Do naczyń z czystą wodą przykleił kartki z takimi napisami jak „grzeczność” czy „dziękuje” — na innych widniały napisy „nienawiść” czy „diabeł”. Taką wodę następnie poddawano procesowi zamarzania, żeby sprawdzić, jaki efekt można uzyskać. Okazało się, że woda poddawana „dobrym” emocjom, czyli w tym przypadku pozytywnych słów — zamarzała i tworzyła pełnokształtne kryształy. Natomiast woda z próbówek opisanych słowami na negatywne zjawiska i emocje podczas zamarzania tworzyła głównie chaos i rozproszone cząsteczki, które swoim wyglądem za wiele nie przypominały.

Również ciekawym eksperymentem było nalanie wody do trzech miseczek z ryżem. Po paru dniach jak wiadomo, ryż obrośnie pleśnią. Jeden z kubeczków poddawany był negatywnym emocjom, a drugi — pozytywnym. Ryż w miseczkach poddanych pozytywnym emocją obrósł w mniejszą ilość pleśni niż ten, który poddany został złym czynnikom.

Dziś znawcy przedmiotu mówią, że Masaru Emoto to człowiek, który swoje życie poświęcił badaniu wody. Nazwaniem go twórcą żywej wody to może przesada, jednak sporą część odkryć w tym temacie na pewno zawdzięczamy jemu.

Żywa woda

Woda żywa ma wiele zadziwiających cech. Przede wszystkim wypiera toksyny z organizmu. Choć ten mechanizm nie został jeszcze dokładnie zbadany, taka właściwość może wynikać ze zdolności wody żywej do samooczyszczenia. Tak, jak potrafi usunąć gaz — tak samo potrafi też usunąć wszelkie związki jej obce i obce naszemu organizmowi. Co oczywiste, taki oczyszczony organizm funkcjonuje o wiele lepiej, nie traci energii na walkę z truciznami, dłużej zachowuje młodość i sprawność. Woda żywa odpowiada również za jedną z najbardziej istotnych dla organizmu człowieka funkcji: zapobiega mianowicie błędom podczas replikacji DNA — a to ten proces jest często przyczyną powstawania nowotworów.

Woda żywa powstaje z uzdatniania wodą wzorcową. Czym zatem jest woda wzorcowa? Tu pojawiają się dwa kluczowe terminy fachowe: orto-klastry i para-klastry. Ogólnie klastry to grupy cząsteczek połączone wiązaniem wodorowym. To dzięki klastrom w temperaturze pokojowej woda jest cieczą, a nie gazem. Woda wzorcowa w 100 proc. składa się z orto-klastrów — para-klastrów nie ma w niej wcale. Generalnie proporcje pomiędzy orto- a para-kalstrami stanowią, czy woda jest martwa — czy żywa.

Znawcy przyjmują, że woda żywa zaczyna się od proporcji 50 proc. do 50 proc. orto- do para-klastrów. Specjaliści od wody wzorcowej twierdzą, że to jedyna woda na naszej planecie, która jest niezniszczalna. Ma zdolność naprawiania wody słodkiej i słonej, zapobiega tworzeniu błędów replikacji DNA. To także woda, która reaguje na każdego człowieka indywidualnie i ma niespotykanie silną energię życia. To woda, która przywraca życie martwej wodzie — to woda, która życie ratuje. Dla porównania woda, która płynie z naszych kranów, w ok. 5 proc. składa się z orto-klastrów — a w 95 proc. z para-klastrów. Czyli bez dwóch zdań jest wodą martwą.

Pijmy wodę!

Bo usprawnia trawienie, oczyszcza organizm, wspomaga odchudzanie, poprawia wygląd i elastyczność cery. Bo reguluje temperaturę organizmu, redukuje zmęczenie, poprawia wytrzymałość i sprawność fizyczną. Bo zapobiega wielu dolegliwościom: częste picie wody łagodzi bóle głowy, zapobiega zaparciom, chorobom serca oraz nerek, a nawet koi zgagę. Pijmy wodę, a najlepiej pijmy wodę żywą!

Magdalena Maria Bukowiecka