Wywlekam szwy rzeczywistości

— W nowej powieści powraca, znana z „Powrozu”, Iga Spica. Wcześniej na kartach trzech twoich powieści pojawiał się Paweł Werens. Te powroty są wyłącznie kwestią pisarskiego planu (powodowanego np. chęcią dopowiedzenia czegoś więcej do fabuły) czy także niechęcią do żegnania się z powołanym do życia bohaterem?
— Seria kryminalna to najlepsza możliwość pokazania rozwoju postaci. Tego jak ewoluuje, dorasta, zmienia się jej sposób widzenia świata. Dlatego przywołany Werens to bohater kryminalnej trylogii. Przybywa do Olsztyna, aby napisać reportaż o serii morderstw starszych mężczyzn. To chłopak stąd, tutaj żyją jego krewni. Z kolei Iga Spica przybywa na Warmię. Jako tłumaczka ma uczestniczyć w negocjacjach handlowych. Oczywiście, wplątuje się w bardzo duże kłopoty. Spicę bardzo polubiłem, kibicuję jej. To czterdziestoletnia kobieta po przejściach. Ludzie próbują ją złamać, lecz ona ma wielką wolę przetrwania. Na dodatek nad Warmię i Mazury nadciąga huragan. Spica musi przeżyć, bo przygotowuję dla niej kolejną historię pełną zwrotów akcji i niebezpiecznych przygód.

— Kryminał zasmakował ci na dobre? Co jest w nim nęcącego dla pisarza? „Spica”
— Pisuję zarówno thrillery, jak i książki psychologiczne. Moja poprzednia publikacja to „Rausz”, czyli historia młodego esesmana uczestniczącego w tajnej akcji eutanazyjnej. Zatem wcale nie sensacja. Kryminał rządzi się pewnymi zasadami. Jedną z nich jest powołanie do życia bohatera, który stojąc po stronie dobra, zdemaskuje zło, a czasem uda mu się nawet je ukarać. Mankell, Simenon czy Lemaitre, by ograniczyć się tylko do tych trzech wybitnych nazwisk, to przykład podobnej metody uprawiania kilku gatunków. Pisali powieści psychologiczne i kryminały. Inna sprawa, że do masowej wyobraźni przedostali się ich detektywi. Każdy czytelnik przecież wie, kim byli komisarz Maigret czy śledczy Wallander. To chyba kwestia masowości gatunku kryminalnego, jego popularności. Kryminał to możliwość powtarzalności śledztwa, a co za tym idzie popularyzacji konkretnego bohatera. Bardzo bym chciał, żeby kimś takim została również Spica.