Masłowskiej kontrola nad światem

Jaki gatunek reprezentują teksty zebrane w tomie „Jak przejąć kontrolę nad światem 2”? Trudno powiedzieć. I nic w tym dziwnego, bo Dorota Masłowska przyzwyczaiła nas do tego, że jej twórczość wymyka się oczywistym rozpoznaniom. To na pewno coś więcej niż felieton, to też, chyba, coś innego niż esej. Być może rację ma wydawca, który na okładce umieszcza informację, że mamy do czynienia z czymś „z pogranicza eseju, stand-upu i pamiętnika”.

Książka miała się ukazać wcześniej, ale szyki pokrzyżowała autorce pandemia. Jeśli będziemy się chcieli na siłę doszukiwać plusów tej okropnej sytuacji, w jakiej się znajdujemy, to może warto pamiętać o tym, że dzięki temu otrzymaliśmy książkę wzbogaconą o teksty, które pochodzą już z czasów pandemicznego lockdownu. I to jest naprawdę dobro.

Masłowska, odrzucając ostatnią część tytułu, którym opatrzony był pierwszy tom jej tekstów („Jak przejąć kontrolę nad światem, nie wychodząc z domu”), zabiera czytelników w podróż po miejscach, do których przez ostatnie lata docierała. Bo, to trzeba wyraźnie zaznaczyć, zanim pandemia uziemiła także pisarkę, w jej życie wpisane były częste podróże. I choć z oczywistych względów największe wrażenie mogą na nas robić te, które Masłowska odbywała przy okazji licznych stypendiów czy spotkań autorskich, równie ciekawie wypadają te, w których razem z narratorką odwiedzamy miejsca zwykłe, powszednie: urząd pocztowy, salę, w której odbywa się kurs szycia. Masłowskiej ta wieczna tułaczka trochę doskwiera: „Rzeczy dzieją się w pośpiechu, chaotycznie, niedożyte i niewybrzmiałe, kumulują się, nie tworząc żadnej opowieści”.

[...]