Osiecka i Różycki na Wydziale Humanistycznym UWM w Olsztynie

W VI edycji konkursu recytatorskiego „Polska poezja XX i XXI wieku”, zorganizowanego przez Katedrę Literatury Polskiej UWM w Olsztynie, przy współpracy z Pałacem Młodzieży im. Orląt Lwowskich, wzięło udział trzydziestu uczniów. Ideą konkursy jest, jak podkreślają organizatorzy, przede wszystkim propagowanie polskiej poezji poprzez recytacje i śpiew, ale także łączenie środowiska młodzieży szkół średnich Olsztyna i całego województwa warmińsko-mazurskiego, zainteresowanych działalnością artystyczną.

Jak się okazało, młodzi recytatorzy na warsztat wzięli przede wszystkim utwory, które znają m.in. ze szkolnych podręczników.

— W tym roku wśród dwudziestu recytatorów przeważały wiersze poetów starszego pokolenia, obecnych w kanonie lektur szkolnych, tj. Wisławy Szymborskiej, Tadeusza Różewicza, Jana Twardowskiego, Konstantego I. Gałczyńskiego czy Juliana Tuwima. Były też wiersze Agnieszki Osieckiej i z młodszego pokolenia — Tadeusza Różyckiego — przyznaje dr hab. Joanna Chłosta-Zielonka, prof. UWM z Katedry Literatury Polskiej UWM w Olsztynie. — Może to być przypadek lub też potwierdzenie tezy, że dzisiaj nie ma czasu na czytanie poezji. Wszyscy piszą wiersze, ale czyta je tylko zaprzyjaźnione grono odbiorców. A poetów mamy „na pęczki”. Jak powiedział kiedyś Marian Stala: na podstawie ich liczby Polska mogłaby trafić do Księgi rekordów Guinessa.

Jak przyznaje prof. Chłosta-Zielonka, zdecydowanie bardziej efektownie wypadli ci, którzy zdecydowali się poezję zaśpiewać.

— Dziesięciu wykonawców zaprezentowało wyrównany poziom. I znowu można by się pokusić o kulturoznawczą refleksję, że jest to wynikiem współczesnych czasów, a więc swoistej mody na śpiewanie, podsycanej różnymi popularnymi TV show, w których biorą udział coraz młodsi wykonawcy. Jest zatem moda na doskonalenie śpiewania, tak jak nie ma mody na czytanie poezji — zauważa prof. Joanna Chłosta-Zielonka.

— Pomimo tych wszystkich uwarunkowań, jury zdecydowanie wskazało wygranych — mówi organizatorka konkursu. — Katarzyna Aleksandrowicz z I LO w Elblągu zdeklasowała wszystkich recytacją wiersza Tadeusza Różewicza "Odnaleźć samego siebie", a Oktawia Bernaś wyśpiewała pierwsze miejsce utworem do słów Agnieszki Osieckiej "Dobranoc Panowie".

Fot. Mat. organizatora

Młodzi artyści zostaną dobrze zapamiętani przez organizatorów konkursu nie tylko ze względu na wysoki poziom ich umiejętności, ale i dlatego, że, jak podkreśla prof. Chłosta-Zielonka, tworzą oni bardzo przyjemną atmosferę, zarażając wszystkich swoją witalnością.

Młodzież biorąca udział w konkursie, poza szansą na zaprezentowanie swojego talentu, może także skorzystać ze wsparcia merytorycznego osób, które oceniają ich występy.

— Jury konkursowe, w którym zasiadają sami profesjonaliści: aktorzy, olsztyńscy pieśniarze i specjaliści od emisji głosu, po zakończeniu prezentacji, służą młodym ludziom swoimi uwagami dotyczącymi występów, udzielają wskazówek na temat doskonalenia warsztatu — mówi prof. Chłosta-Zielonka.

Chwilę oddechu od emocji związanych z występem przed publicznością zapewnił z kolei uczestnikom konkursu amatorski teatr „Faux pas” z I LO im. Adama Mickiewicza w Olsztynie, prowadzony pod opieką polonistek Bożeny Łuszczewskiej-Szafranek i Wiesławy Zielińskiej. Młodzież, jak co roku, zaprezentowała swój repertuar.

Konkurs recytatorski, który odbył się na Wydziale Humanistycznym, jest dowodem na to, że Uniwersytet bez trudu wchodzi w relacje z instytucjami nieakademickimi. Poza wsparciem artystycznym, z którym przyszło I LO, poloniści z UWM otrzymali także pomoc w kwestiach technicznych związanych z przeprowadzeniem konkursu.

— Nie udałoby się zorganizować konkursu od strony formalnej, gdyby nie współpraca z Pałacem Młodzieży im. Orląt Lwowskich w Olsztynie. Dzięki uprzejmości pani dyrektor Iwony Łazickiej-Pawlak, korzystamy nie tylko z profesjonalnego sprzętu nagłaśniającego występy, ale także z pomocy akustyka, który dba, aby występ każdego wykonawcy był idealny — podsumowuje prof. Joanna Chłosta-Zielonka.

dbp