O tym, jak było sto lat temu w Parafii Łąkorz, na wystawie w Muzeum Lokalnym i zapiskach Andrzeja Pronobisa

Po przyjęciu Pomorza pod panowanie polskiego rządu nieopisana radość i z nią swoboda u ludu polskiej narodowości się ukazała. Dla obrony państwa i tegoż obywatelstwa z utęsknieniem oczekiwała polska ludność pomocy ze strony armii gen.Hallera. Było to 19 stycznia 1920 roku jak znienacka hasło o przyjściu polskiego wojska w kierunku od Brodnicy przez Zbiczno – Ciche do nas padło, co tutejszą załogę Grenzschutzu bardzo zaniepokoiło – naraz nadszedł z komendy niemieckiej rozkaz do natychmiastowego opuszczenia sobie tak ulubionego Łąkorza, co dla nas wszystkich mieszkańców, z wyjątkiem Niemców radosne uczucie spowodowało, gdyż w czasie swojego przeszłorocznego pobytu w tutejszej szkole bardzo brutalnie Grenzschutz z Polakami się obchodził.
Z Nowegomiasta i Iławy nadeszły ciężkie samochody, które rozmaitą bronią i amunicją znacznie obciążono i w kierunku do Niemiec ze zwykłym śpiewem „Deutschland uber alles” na zawsze z Łąkorza się usunięto.
Była to radosna chwila dla wszystkich mieszkańców tutejszej okolicy katolickiego wyznania, tem bardziej, iż naraz się tych pozbyli co im swe postępowanie bezwględnie znacznie dokuczali.
Poza tem nadchodziło polskie wojsko jako powyżej nadmieniono w kierunku od Brodnicy. Powietrze w dzień jego przybycia było zimne, deszczowe; mimo to zebrała się znaczna ilość polskiej ludności na wstępie tutejszej miejscowości, aby przez swą obecność dać dowód serdecznego przyjęcia ochotniczej armii Gen.Hallera. Po zachodzie słońca zbliża się naraz w kierunku od Łąkorka pułk konnych i strzelców; za nim postępuje długi szereg piechoty rozmaitych formacji, przywitany wyrazem nieopisanej serdeczności do ludu posiadającego polskie poczucie do odrodzonej, kochanej swej ojczyzny.
Każdy z tutejszych polskich mieszkańców przyczynił się podług możności, bądź to przekąską chleba, wędliny i sera, bądź też rozmaitym napojem do gorącego przyjęcia polskiego żołnierza. O stworzenie kwatery postarała się miejscowa Rada Opieki Społecznej. Dnia następnego wyruszyło wojsko w kierunku Biskupca i Radomna i pozostały tylko niektóre kompanie na dalsze pobycie dla obrony przed możliwym ponownym wkroczeniem załogi niemieckiej.