Lata 90-te

Gra elektroniczna Brick Game – marzenie zarówno dziewcząt jak i chłopców w każdym wieku! Grało się w Tetris, czołgi, wąż, wyścigówki i wiele innych gier i nikomu nie przeszkadzała uboga grafika, a sukces polegał na tym, żeby zdobyć jak najwięcej punktów i być pierwszym na liście graczy.

Tamagotchi – zwierzątko na ekranie trzeba było karmić, sprzątać po nim, dbać, żeby nie był zbyt znudzony i się wysypiał. Z niecierpliwością czekało się na kolejne ewolucje pupila, który rósł i zmieniał wygląd. Tamagotchi było zmorą nauczycieli, którzy często podczas lekcji rekwirowali elektroniczne jajka rozkojarzonym uczniom - przerwa bywała za krótka na zaspokojenie potrzeb zwierzaka.

Złote Myśli – zapisywaliśmy tu odpowiedzi na pytania z pierwszych stron, a najczęściej oglądane były te wpisy, które przyozdobione były w rysunki wykonane żelowymi długopisami z brokatem, naklejki i dodatkowe dedykacje. Najważniejsze było oczywiście pytanie o aktualną sympatię!

Pegasus – czy trzeba tu coś tłumaczyć? Popularność gier takich jak Mario, Contra, Pinball, czy Tank1990 sprawiła, że nawet dzięki odpowiedniemu programowi można w nie grać również na komputerze. Ale nic nie zastąpi tych emocji przy telewizorze, kiedy wciskaliśmy przyciski z całej siły (bo wtedy Mario z pewnością wyżej podskoczy), ale przechylaliśmy się wszyscy na boki, żeby tylko wyścigówka lepiej skręcała :)

Tiki-Taki – mistrzostwem było opanowanie kulek, tak, żeby odbić je od siebie jak najwięcej razy. Treningi były bolesne, ale cóż znaczą te siniaki na rękach, kiedy właśnie stałeś się podwórkowym mistrzem!

Gniotek – wypełniony mąką ziemniaczaną, niezastąpiona zabawka i ozdoba szafek, miała jednak jeden mankament – po pęknięciu się mąka rozsypywała się dosłownie wszędzie!

Hit lata, dodatek do wielu młodzieżowych gazet, biżuteria wręcz obowiązkowa, najlepszy dodatek na dyskotekę, czyli naszyjnik tatuaż!

Żelowa łapka klejąca – zmora naszych mam, bo łapki zostawiały swoje ślady wszędzie i trudno było się ich pozbyć, ale dla nas genialna zabawka. Niestety często trzeba było ją myć, bo kleiło się do niej dosłownie wszystko!

Kultowy Jeż na przybory szkolne - obowiązkowe wyposażenie biurka każdego ucznia, który pozwalał utrzymać porządek, a przy tym służył jako zabawka. Zwłaszcza wyciągane oczy i nos…

Długopis z kolorowymi wkładami – kto z nas nie próbował wcisnąć wszystkich kolorów na raz? ;)

Długopis z kolorowymi wkładami – kto z nas nie próbował wcisnąć wszystkich kolorów na raz? ;)

Zabawki z Kinder Niespodzianki – najpierw trzeba było jajko rozpakować (tu już nasze ślinianki szalały!), potem można było przystąpić do konsumpcji przepysznego czekoladowego jajka, a na końcu, na pocieszenie, dostawaliśmy się do zabawki ukrytej w małym plastikowym jajeczku. Najlepiej, jeśli zabawka była od kompletu, który akurat zbieraliśmy!

Dywan-miasto – dzięki bogatej wyobraźni i kilku resorkom dywan zamieniał się w prawdziwe miasto tętniące życiem. Znajomi z podwórka, którzy taki właśnie dywan posiadali byli najczęściej odwiedzane przez swoich rówieśników.

Jojo – bawiono się nim już w starożytności, ale największe zainteresowanie wzbudziło na pewno w latach 90-tych! Każdy musiał je mieć, a czasem nawet nie jedno, bo bateria w świecącym jojo starczała góra na dwa tygodnie. Na początku trzeba było opanować podstawy, czyli ruch góra-dół, a potem co wytrwalsi zabierali się za ćwiczenie ewolucji.

Żetony w chipsach – rodzajów było wiele, zaczęło się chyba od tych z Pokemonami. Oczywiście

Halówki – Był taki czas, że wszyscy w szkole nosili właśnie te obuwie. Piszczały niemiłosiernie i czasem zostawiały ślady na szkolnej podłodze, ale to z pewnością wygodniejsze obuwie, niż chodaki, które również przebojem wdarły się na rynek obuwniczy.

Niezniszczalna NOKIA ¬¬– choćby spadła tysiąc razy, działała niezawodnie. Nokia służyła nie tylko do wysyłania sms-ów, czy dzwonienia, ale posiadała grę, która wciągała na całe godziny. Chodzi oczywiście o Snake’a, czyli węża.

Świat Wiedzy – nasza pierwsza encyklopedia, ogromne źródło wiedzy, napisane w sposób przystępny i z wieloma obrazkami. Pamiętacie jak z wielkim namaszczeniem rozfoliowywaliście najnowszy wkład do skoroszytu, dzieliliście na kategorie i wpinaliście?

Karteczki – małe, duże, kolorowe, wyblakłe, z postaciami z kreskówek, filmów, ze zwierzątkami, z piłkarzami, z naturą – na karteczkach można było znaleźć dosłownie wszystko! Najważniejsze było, żeby karteczka była niepowtarzalna, bo wtedy udało się zamienić na jakiś niezwykle wartościowy okaz.