O niebie i piekle trochę inaczej…

Prowadził je ksiądz profesor Mirosław Pawliszyn. Prelegent odwołał się do filozofii Sorena Kiirkegaarda duńskiego filozofa, poety romantycznego i teologa, uznawanego za jednego z prekursorów filozofii egzystencjalnej, zwłaszcza jej chrześcijańskiego nurtu; nazywanego czasem "Sokratesem Północy" oraz filozofii Mikołaja Bierdjajewa rosyjskiego filozofia zaliczanego do jednych z największych myślicieli XX wieku.

Ksiądz Mirosław przedstawił różne wizje piekła na przestrzeni wieków. Według Mitologii trzeba przyjąć założenie, że piekło istnieje. Jest instancją, która mierzy czyny i je ocenia.

Ciemności piekielne będą konsekwencją złych uczynków popełnionych przez ludzi za życia ziemskiego. Wątek ten rozwinie w pełni chrześcijaństwo.

W przywołanym dziele malarskim z XV wieku „Ogród rozkoszy ziemskich” Hieronim Bosh ukazuje między innymi raj i piekło. Obraz jest drastyczny i krzyczy „przejrzyj się we mnie”.

Bierdjajew mówił o piekle w sposób obiektywny jako o miejscu, do którego człowiek nie chciałby trafić z własnej woli. Ale również twierdził, że piekło rodzi się w nas.

Sytuacja jest paradoksalna, ponieważ piekło niekoniecznie rodzi się w złym, ale właśnie w dobrym człowieku. I staje się wtedy problemem etycznym.

Dobry konfrontuje siebie ze złym. „Ja jestem inny” i tu tworzy się w człowieku pewna pokusa, która się pogłębia.

Piekielność, która rodzi się w człowieku zaczyna go gubić, człowiek zapada się etycznie, a piekło zaczyna być we mnie ponieważ ja sam osądzam siebie.

Z punktu widzenia filozofii interesująca jest tak naprawdę jedna kwestia. Chodzi o pytanie: czy coś takiego jak piekło istnieje? Jakie przesłanki mogą przemawiać za pozytywną bądź negatywną odpowiedzią?

Dopiero później wolno nam postawić pytanie: jakie jest piekło, jaką ma postać i co może się w nim wydarzyć?
Anna Kujawa-Rodziewicz